16 jaar geleden

Een vochtige mist zweefde door het verlaten bos. Mary Ruthstein bibberde zachtjes onder haar dunne mantel. Eigenlijk was het te koud om buiten te zijn, maar deze kans was te zeldzaam om te laten schieten. Ontmoet me, had er op het briefje gestaan dat op miraculeuze wijze in haar schildersatelier was verschenen. Vanavond, nadat de zon onder is. Bij de open plek waar de beek stroomt. Gegroet, Evelynn. Bewaarder van het woud.

Al enkele jaren lang was ze gefascineerd door het woud en alles wat erin huisde. Als wetenschapper en schilder wist ze maar al te goed dat het niet zomaar een bos was. De vreemde geluiden die ervandaan kwamen hielden haar 's nachts uit haar slaap en wanneer ze dichterbij de bomen kwam, trokken er bijna onmerkbare tintelingen over haar rug. 

Er was geen moment van twijfel toen ze het briefje op haar bureau had gevonden. Ze kon niet langer wachten om deze Evelynn te ontmoeten, nieuwsgierig als ze was. Nog een paar passen, dan zou ze bij de beek komen. Ze kon het geluid van het water al tussen de bomen door horen echoën. 

Een vrouw gehuld in meerdere lagen kleding en sjaals stond haar op te wachten. Haar gezicht was half verscholen achter de kap van haar donkere mantel. 
    "Goedenavond," klonk haar oude, doch melodieuze stem. 
    "Goedenavond," groette Mary terug. Ze was te ongeduldig om verdere beleefdheden uit te wisselen. "Wie bent u?"
    De vrouw lachte en sloeg de kap van haar mantel naar achteren. Een oud gezicht met lachende jonge ogen kwam tevoorschijn. "Dat hangt ervan af aan wie u het vraagt. Maar voor u ben ik Evelynn, Bewaarder van het woud. En ik denk dat we elkaar kunnen helpen."
    Mary knikte gretig. "Wat weet u van het woud?"
    "Alles en niets, net als iedereen. Slechts zoveel als ik wil weten. Kom, ik begeleid je naar mijn huis."

In de ban van haar oneindige jacht naar kennis volgde Mary de oude dame door het bos, de smalle wandelpaden compleet negerend. Het verraste haar dat ze moeite moest doen om Evelynns pas bij te houden. Plots hield de oude dame halt. "Hoor je dat ook?" vroeg ze zacht.
    Mary luisterde geconcentreerd. Een klagend gejank leek uit een struik vlakbij te komen. Ze liep erheen en schoof met haar want de bladeren opzij. Een kleine kitten met gouden ogen keek haar intelligent aan. "Wat is dat?" Verwondering klonk door in haar stem.
    Evelynn kwam vlak achter haar staan. Ze boog zich over de kitten en pakte haar op. Haar woorden waren teder en fluisterend. "Een wezen van het woud."