Alle mensen beginnen te rennen.
Melanie springt van haar platform en rent snel naar Dex die naar haar toe rent.

Ze valt in zijn armen en begint te huilen.
"Sssst." Zegt Dex.

"Zullen we eerst beschutting zoeken?" Zegt hij, moe van het rennen.

Melanie knikt, haar tranen stromen als golven uit haar ogen.
Dex pakt haar hand en trekt haar mee naar het bos.

Ze rennen naar de ingang en nemen een sprint.
Ze springen over takken en Dex valt bijna, door wat gladde modder.

Plots blijf Melanie ergens achter hangen.
Ze klapt voorover, waardoor haar hand loslaat van Dex' hand.
Ze beland weer in de modder.
Ze kijkt naar haar voet en ziet een tas.

Dex pakt haar handen en trekt haar omhoog.
"Kijk een tas." Zegt Melanie.

Snel pakt Dex de tas en zoekt een plek om ergens te zitten.
Hij ritst hem open en bekijkt de inhoud.
Melanie gaat naast hem zitten.

"Een touw, een tang en een laken."

"Is dat alles?" Zegt Melanie teleurgesteld.
"Als we snel verder zoeken naar nog iets nieuws, zijn we de andere voor." Zegt Dex.

Melanie knikt en staat op.

"Snel dan."

Dex staat op en doet de tas om zijn schouder.
Hij heeft het touw in zijn handen.

Ze beginnen te rennen.

Zigzaggend door de bomen, razend langs de struiken.
Melanie houd Dex stevig vast aan zijn andere hand, waardoor ze sneller is dan dat ze zelf kan rennen.

Ze passeren allerlei bessen en vruchten, opzoek naar nog een tas.

Dan, na 4 minuten rennen, komen ze een rek tegen met een speer erop.
Dex onderzoekt het terrein.

Hij rent erheen, maar er komt een ander aangerend ergens aan de andere kant.
Melanie schiet Dex te hulp, maar als ze ziet dat die man een zwaard heeft trekt ze zich terug.

Dex ziet de man en bedenkt een plan.
In een fractie van een seconde slaat Dex het touw omlaag, waardoor hij om de enkels van de man slaat.
De man verliest zijn evenwicht en valt met een klap op de grond.

Dex sprint naar de speer en grist hem van het rek af.

Hij kijkt naar de man die inmiddels alweer is opgestaan.
Dan gooit Dex de speer.
Hij vliegt met een suizend geluid door de lucht en beland midden in de borstkas van de man.

Direct valt hij neer en blijft levenloos liggen.
Melanie slaat een hand voor haar mond.
In haar hoofd herhaalt het beeld zich steeds, waardoor er tranen over haar wangen stromen.

Dex loopt naar de man en trekt zijn speer eruit.
Hij pakt het zwaard van de man af en kijkt of hij meer bij zich had.

Even later komt hij terug met alle spullen die hij kon vinden.

"Hij had alleen een zakmes en een zwaard."

Met grote ogen kijkt Melanie naar Dex, die zijn speer afveegt aan een blad.

"Het moest gebeuren." Zegt hij.
Melanie zucht en bijt op haar tanden.

"Ik weet het." Zegt ze zachtjes.
"Kom."
Dex steekt zijn hand uit naar Melanie en trekt haar omhoog.
"Zullen we verder zoeken naar spullen?"
Melanie knikt.

Ze beginnen dit keer rustig te lopen.

Melanie bekijkt iedere struik die ze tegen komt.
Bijna alle bessen waren giftig.

"Daar." Zegt ze.
Ze loopt naar een struik en begint alle bessen te plukken die ze ziet.
Ze stopt ze in haar zakken en staat weer op.
"Dan hebben we in elk geval iets." Zegt ze.
Dex glimlacht en loopt weer verder.

Melanie volgt.

Ze denkt af en toe iets te zien, maar dan is het een diertje of een steen.

Plots valt haar iets op.
Het glimt in haar ooghoek.
Ze volgt het.

Ze ziet een lichaam liggen.
Ernaast ligt een mes en een tas.

Ze verschuilt zich achter een struik.

"Gaan we die pakken?" Vraagt ze.
Dex knikt.

Hij springt over het jonge struikje heen en blijft laag bij de grond.
Hij loopt naar het lichaam en pakt snel alle mogelijke spullen.

Melanie wacht gespannen af.

Achter haar hoort ze geritsel.
Geschrokken draait ze zich om en kijkt wat er scheelt.
"Het is maar je verbeelding." Zegt ze in zichzelf.

Ze draait zich weer om naar Dex, die het lichaam aan het fouilleren is.

Weer het geritsel.
Ze kijkt over haar schouder.

Achter haar staat een struikje.
Er steekt iets bovenuit, maar ze ziet niet wat.
Ze kan twee ogen ontdekken.
Ze gilt kort.

Dex kijkt op van zijn onderzoek en staat op.

Dan springt er een man uit het bosje en springt bovenop Melanie.
Ze gilt en drukt de hand weg, waar een glimmend mes in ligt.
De man is vreselijk bezweet en kijkt haar hard aan.
Hij perst met alle kracht zijn hand naar voren, maar Melanie duwt met alles in haar lijf het mes weg.

De man gromt.
"Laat mijn hand los." Sist hij.

Met angstige ogen kijkt Melanie naar de man.

Achter zich hoort Melanie snelle voetstappen en vervolgens vliegt de man van haar af.
Dex duwt met zijn hand het mes naar de man, waardoor hij dwars door zijn keel heen schiet.

Geschrokken en bang zit Melanie op de grond.
Ze kijkt naar Dex die de man een aantal keer steekt.
De man kreunt en schreeuwt, maar uiteindelijk is hij stil.

Dex staat op en geeft Melanie de rugzak.
"Wil je deze bij je houden?"
Melanie knikt. Ze is nog steeds geschrokken.
"Hier." Dex overhandigt haar een mes.
Ze pakt hem en bekijkt hem.

"Ik weet niet hoe dit werkt." Zegt ze.
"Je hebt iets nodig om je te verdedigen, als ik er niet ben."
Met angstige ogen staart Melanie naar Dex.
"Ik zal het proberen."

Hij glimlacht en staat op.
"Ik kan niet alles bij me houden, dus jij zal ook wat moeten dragen."

Dex geeft haar nog een mes. Ze stopt hem in een vakje van de rugzak en staat op.
"Bedankt." Zegt ze.

Dex glimlacht.

Hij staat ook op en houdt in beide handen een wapen.
In zijn linker het zwaard, in zijn rechter de speer.
Een mes stopt hij in zijn broekzak.

Melanie zucht.

"We moeten onderdak gaan maken. Het wordt alweer donker."

Dex knikt en begint te lopen.
"Zeg maar als je geschikte materialen ziet. Ik weet er niet zoveel van, dus nu ben jij baas."

Melanie knikt en bekijkt de omgeving.

"Die bladeren, daar, zijn goed."

Dex knikt en samen met Melanie loopt hij naar de boom om de bladeren te kappen.

----------------------------------------------