Sorry sorry sorrryyyyyy, het is heeeel lang geleden dat ik nog geüpload heb... Dit is volledig mijn schuld, ik heb gewoon nooit verdergeschreven.

De volgende ochtend werd ik wakker met de zon op mijn gezicht, de gordijnen weer vergeten dicht doen... Ik stapte mijn bed weer uit en keek op mijn gsm. Een berichtje van Clara: 'Hij is niet wie je denkt, ga zo snel mogelijk weg.'

Hij? Wie bedoelt ze met hij? Ik las het berichtje opnieuw en opnieuw, ik snapte er niets van. Waarom moet ik weg? Wat bedoelt ze? Ik probeerde te bellen naar haar, maar ze nam niet op.

Ik liep de trap af naar beneden, pakte mijn fiets en ging zo snel als ik kon naar Clara's huis. Daar aangekomen zette ik mijn fiets tegen de muur en drukte op de deurbel, maar niemand kwam opendoen. Ik drukte nogmaals op de bel en na een lange tijd hoorde ik het slot opengaan.

'Noor, wat doe jij hier nu? Zo vroeg?' Ik keek op mijn horloge, half 7. Lap, ik had niet eens gekeken hoe laat het was vanmorgen. 'Mijn excuses, mevrouw, is Clara al wakker?' Clara's mama keek me raar aan. 'Nee hoor, maar kom gerust binnen, ik zal haar wekken.'

Ik ging op een stoel aan de keukentafel zitten en keek naar de familiefoto's die aan de koelkast geplakt waren. Op alle foto's lachen ze gelukkig. Er zijn er ook een aantal waarop hun hond staat die een aantal jaren geleden gestorven is.

Clara's mama kwam maar niet naar beneden, dus ik ging boven een kijkje nemen. Ik liep de trap op naar boven een ging in de kamer waar de deur op een kier stond. Het enigste wat ik zag was een huilende moeder die naast het levensloze lichaam van haar dochter zat.