Het optrekje van de baron is haast een koninklijk paleis. Als geboren boerenmeisje is Alannah niet veel gewend, maar het meisjesweeshuis een stad verderop was ook al prachtig en luxe. Tijdens de rondleiding die wordt verzorgd door een van de zussen van de baron let ze niet op de dingen waar de andere vier jonge vrouwen op letten. Alannah let vooral op de dingen die tante Silvine haar heeft geleerd.

Silvine de sluipmoordenaar, voor wie ze hier is gekomen, en voor haar moeder. Samen met de vier andere meisjes die om Alannah heen lopen heeft ze zich opgegeven om binnen te treden in de binnenste kringen van de baron. In zijn Harem, om zijn persoonlijke courtisanes te spelen. Alannah weet niet wat de beweegreden van de anderen waren om zich hiervoor op te geven, maar die van haar waren alles behalve om bij de baron in bed te kruipen en de ene na de andere erfgenaam te produceren als een fokmerrie.

Dit was de makkelijkste manier om zijn kasteel binnen te komen en wraak te nemen voor wat hij haar meer dan vijf jaar geleden had aangedaan. je zou kunnen zeggen dat het een fout was door zijn jeugdigheid toen, op achttienjarige leeftijd. Maar zij was ook jong, net dertien geworden. Zij had niet eens een fout begaan.

Alannah focus zich weer op het zusje van de baron, Neva. De enige naam die ze heeft weten te onthouden. Die van de andere jonge vrouwen is ze alweer kwijt, hoewel ze met drie van hen in het meisjesweeshuis zat.

'Dan komen we nu in de vleugel die is ingericht voor de Harem en waar de kamers van mij en mijn zusters ook liggen' vertelde Neva toen Alannah net haar oren weer open zette voor geluid van buiten haar hoofd. 'Het is de bedoeling dat jullie niet buiten de vleugel komen zonder dat dit jullie gevraagd is. Alles wat je nodig hebt is hier aanwezig' ging Neva door. Dat was een kleine tegenvaller voor haar plannen die nog niet eens vorm hadden gekregen.

'Dit is ook meteen het einde van de rondleiding. We staan nu op de bovenste verdieping en verder liggen hier alleen nog de kamers van de baron en zijn ouders met hun meest naaste bedienden. Die kamers zullen jullie wel zien als de baron jullie uitnodigt in zijn bed' vertelde Neva. Alannah moest er niet aan denken.

'In het begin van de gang zijn de gemeenschappelijke ruimtes, achterin jullie persoonlijke kamers en wat lege kamers voor uitbreiding van de Harem' legde Neva uit. Hier moest ze natuurlijk wel opletten, Alannah moet hier straks wel de weg weten.

Neva vertelde over de functies van alle kamers die in het begin van de gang lagen. De vrouwenkamer, de eetzaal, de baden, de kleine danszaal en ga zo maar door. Alannah besloot alvast dat de baden haar favoriete plek werden en ze niet vaak te vinden zou zijn in de vrouwenkamer. Ze zag er tegenop om met vrouwen te praten die misschien wel oprecht hier naar toe wilde komen om fokmerrie voor de baron te worden.

'Dan beginnen vanaf hier jullie persoonlijke kamers. Jullie zullen elk beschikken over drie kamermeisjes die jullie met alles zullen helpen. Ze kunnen helpen met aankleden, jullie haren opsteken en jullie herinneren wanneer jullie afspraken hebben. Daar zijn ze voor opgeleid' vertelde Neva. 'Jullie zullen deze meisjes aantreffen in de kamers' voegde ze er nog aan toe.

'Jullie kamers bestaan uit een zit- en ontvangstkamer, een ruime slaapkamer met goed gevulde inloopkast, een badkamer en twee kamers die momenteel nog leeg zijn. Een daarvan mogen jullie zelf invullen voor jullie hobby's en de andere is gereserveerd voor jullie nakomelingen' legde Neva uit. Alannah probeerde de andere vier te observeren, maar kon ze maar lastig doorgronden. Ze had te weinig mensen in haar leven gezien om dat te kunnen.

'De eerste kamer is voor Macy' noemde Neva op van een papiertje terwijl ze voor het meisje dat de naam Macy droeg naar de kamer wees. 'En de kamer daar tegenover is voor Gaia' vervolgde de zuster van de baron terwijl ze dezelfde handelingen uitvoerde. ondertussen verdween Macy in haar kamer en viel de deur achter haar dicht. De kamers verderop in de gang waren voor Arwen en Khloe. Alannah zag de volgende deur al, een deur in de hoek van de gang, maar dat was niet haar kamer zoals ze verwachtte.

Pas bij een deur een stuk om de hoek hield Neva weer halt. Ze vond dit een prima plekje, zo weg bij alles en iedereen. Neva noemde Alannahs naam en ze stapte haar kamer binnen. Ze was verbaasd meteen een muur naast haar te zien, wat zou moeten betekenen dat Arwens kamers tot hier doorlopen. Toen ze de deur van het kleine halletje opende begon ze te snappen waarom.

De kamer waar Alannah nu binnenkwam, die als zitkamer en ontvangstkamer diende, was al ongeveer net zo groot als het huis waar ze haar kindertijd in had doorgebracht. Met grote ogen keek ze naar het plafond die helemaal geschilderd was met prachtige, goddelijke taferelen.

'Welkom ik uw kamer, Vrouwe' zei een stem vanuit de kamer. Alannah keek nu pas naar wat, of beter gezegd wie, er in de kamer was. Op een heerlijk zacht uitziende bordeaux rode bank zaten drie meisjes, of eigenlijk jonge vrouwen. Twee van ongeveer Alannahs leeftijd en eentje die er iets ouder uitzag.

'Hallo' antwoordde Alannah. 'Jullie moeten mijn persoonlijke dienstmeisjes zijn' stelde ze vast. Daarop knikte alle drie de meisjes.

'Ik ben Hedin, vrouwe' zei het meisje die als eerste gesproken had. Ze was de oudste en had een redelijk zware stem voor een vrouw. Ook zag Hedin er sterk uit, fysiek en mentaal.

'Aangenaam, Hedin' antwoordde Alannah.

'Ik ben Vive, en dat is Fenia' zei een van de andere meisjes. Vive zag er jong uit in haar gezicht, maar de rest van haar lichaam gaf aan dat ze zeker de zestien al gepasseerd was. Fenia zag er daarentegen wel ouder uit in haar gezicht, waarschijnlijk door de lichte make-up die ze op had.

'Ook aangenaam Vive en Fenia. Ik ben Alannah' stelde Alannah zichzelf ook voor. Ondertussen viel haar oog ook op haar koffer die klaarstond met haar persoonlijke spullen. De koffer was maar half gevuld omdat Alannah niet veel had waar ze echt veel waarde aan hechtte. Blijkbaar had Hedin ook gezien dat Alannahs blik op de koffer was gevallen.

'Wij hebben te horen gekregen dat niet al uw wapens door de controle zijn gekomen, vrouwe Alannah. Ze hebben ze allemaal in beslag genomen en u mag een aantal van die wapens komen ophalen vanavond' vertelde Hedin.

'Ik had al verwacht dat ze die niet allemaal zouden accepteren. Ik heb er veel verzameld de afgelopen jaren. Het is een hobby van me geworden, om mijn woede kwijt te kunnen in de wapens op oefenpoppen of schietschijven' legde ik uit. Het was de halve waarheid, maar Alannah wilde niemand op het idee brengen dat ze een moordenaar was.

'We zouden in uw hobbykamer kunnen zorgen voor schietschijven en oefenpoppen, vrouwe' bood Hedin aan.

'Dat zou fijn zijn, maar dat heeft geen haast hoor. Ik heb een drukke dag gehad en wil nu het liefst even ontspannen' vertelde ik de dienstmeisjes.

'Wat zou u willen om te ontspannen, vrouwe?' vroeg Vive. 'Ik zou een bad voor u kunnen laten vollopen, een boek voor u halen of een kop thee zetten. Of we kunnen u in een comfortabele jurk kleden' stelde het meisje voor.

'Laat maar een bad vollopen' besloot Alannah na even nadenken. 'En daarna zou ik wel een comfortabele jurk, een kop thee en een boek willen' voegde ze toe. 'Zijn er nog dingen waar ik vanavond bij aanwezig moet zijn?' was haar laatste vraag.

'U kunt ervoor kiezen om in de eetzaal bij de andere dames aan te sluiten en om naar de vrouwenkamer te gaan, maar dat is niet verplicht. Wij kunnen uw eten ook op uw kamer laten bezorgen' legde Fenia uit.

'Laat mijn eten maar hier bezorgen' besloot Alannah. Daarna knikte de dienstmeisjes en liepen ze allemaal een andere kant uit om hun taken te voltooien. Hoewel ze geen woord met elkaar overlegd hadden, leken ze precies te weten wie wat ging doen.

'Laat me u zo helpen met uitkleden, als Hedin het bad bijna vol heeft laten lopen' zei Vive.

'Graag, maar zou je me eerst mijn slaapkamer kunnen wijzen zodat ik mijn persoonlijke spullen kan uitpakken?' vroeg Alannah haar.

'Maar natuurlijk vrouwe Alannah. Loopt u achter mij aan' zei Vive terwijl ze mijn koffer pakte en richting de deur liep waar Hedin net ook door was verdwenen. Achter die deur bleek de slaapkamer te zitten. Die was net iets kleiner dan de zitkamer en in het midden stond een gigantisch hemelbed dat ze hier waarschijnlijk tweepersoons noemde, maar waar Alannah makkelijk vier mensen in kon laten liggen.

Achter die deur is uw kledingkast' zei Vive terwijl ze een van de twee onbekende deuren in de kamer aanwees. 'En achter die andere is uw badkamer' vervolgde ze.

'Bedankt Vive, laat me dan nu maar mijn spullen uitpakken' zei Alannah tegen het meisje. Het meisje snapt haar aanmoediging om haar alleen te laten en verdwijnt in de deur van de badkamer. Waarschijnlijk om Hedin met het bad te helpen.

Alannah legde haar koffer op het bed en maakte hem open. Ze walgde ondertussen van het dekbed, romantisch roze en rood met hartjes. De wanden hadden gelukkig een minder heftig printje, maar wel lichtroze. Ze walgde bij het feit dat dit een kraambed hoorde te zijn, een bed waar ze niet eens met de baron in zal liggen, maar haar kinderen in zal krijgen.

Snel richtte Alannah haar aandacht op de koffer, waar haar belangrijkste bezittingen in zaten. Een schilderijtje van haar moeder, geschilderd door haar vader. Een ketting van Silvine, een klein vaasje met as van Pluisje. Twee oude jurken van vroeger, waarvan ze eentje nog steeds zou passen. Ze zag een nachtkastje waar ze het schilderijtje bovenop zette en de andere spullen schoof ze in het bovenste laatje. De jurken gingen in het onderste laatje.

Daarna viste Alannah nog drie dolken en een werpmes uit geheime vakken van de koffer. Ze zal nog wel even langs moeten om haar boog en zwaard op te halen, maar het is fijn dat ze deze niet gezien hadden. Ze verstopte een dolk onder haar kussen, stopte er eentje bij de jurken en de laatste stopte ze in het nachtkastje aan de andere kant van het bed. Dan lagen alleen nog drie kettingen van haarzelf in de koffer. Die legde Alannah op het nachtkastje naast het schilderijtje van haar moeder. Daarna legde ze de koffer weer op de grond.

'Vrouwe, het bad ik bijna klaar' klonk een stem vanachter een deur. Alannah stond op en liep naar de deur van de badkamer, die ze na een klein klopje opende. Daar stond Hedin bij het bad die via een kraan met warm water gevuld werd, een luxe die Alannah in haar jeugd niet had.

'ik zal u helpen met uitkleden, vrouwe Alannah. Dan kunt u ondertussen Hedin advies geven over de geuren die ze in het bad moet doen' zei Vive. Alannah knikte en voelde dat Vive meteen begon met de spelden uit haar haren te halen.

'U heeft de keuze uit veel verschillende geuren vrouwe, waar geeft u de voorkeur aan?' vroeg Hedin aan Alannah. Daar moest ze even over nadenken. Geen rozen. Geen notengeur.

'Heb je iets dat niet te veel naar bloemen ruikt, maar ook niet notig is?' vroeg ze aan Hedin. De jonge vrouw keek even tussen alle soppen die ze voor zich had staan.

'Ik heb hier wel kaneel of sinaasappel' vertelde ze als ze twee flessen vastpakte.

'Nee, dat is het ook niet' zei Alannah. 'Dan toch maar iets met bloemen, maar geen rozen of andere sterk ruikende bloemen' stelde ze voor. Hedin moest weer even zoeken tussen haar soppen, maar uiteindelijk lijkt ze er eentje gevonden te hebben die haar aanstaat. Vive had ondertussen Alannahs haar losgehaald en ging bezig met haar rokken los te halen.

'Kersenbloesem, vrouwe?' vroeg Hedin.

'Mag ik even ruiken?' vroeg Alannah terwijl Vive de laatste rok uittrok. hedin knikte, draaide de fles open en liet Alannah ruiken. 'Ja, deze is goed' bevestigde ze. Hedin gooide het bad vol met het kersenbloesemsop terwijl Vive Alannah van haar korset ontdeed. Uiteindelijk kon ze zich rustig in een warm bad laten zakken.