Ne zaman bir kodaman üzülse sevgilim
Şehre yeni gökdelenler geliyor.
Yeni biber gazları yeni ihtilaller...
Bir şeytan kanımı kadehte özler.
Gök açmış böğrünü bize yağmur kusuyor,
Hak getire huzur, uzak kalan şehirdir.
Sen ağlarsan, yok sen üzülme sakın!
Senin üzülmen şehre orman getirir.

Suçtur gülüşünü, göz yaşını toplayıp
Suçtur akşamüstü başkasına gitmek.
Oysa aşk dediğin ayrıya diş bileyip
Bir aradaya binbir mücadele etmek...
Göğü eladan imal bir şehir bilirim,
Sen de yasına aşkın kurbanca eğil!
Döndükçe şu gök ben seni severim,
Azizem, biline ki sevmek bizde suç değil.

Kara gömlek üstünde gizlenen leke,
Matemi de kendinden mazur bilinsin.
İhtimaller kıtasında yanlış bir ülke,
Sen bağrıma basılmış o korun yelisin.