'Dat is niet gebeurd!' riep ze uit terwijl ze haar handen voor haar gezicht sloeg. 'Er is niemand dood.'

Door haar vingers heen zag ze dat de man die voor haar zat grijnsde. Hij leek het zelfs grappig te vinden dat ze hem verhoorde. Daarnaast was hij ronduit irritant, elk woord wat uit zijn mond kwam sloeg nergens op. Helemaal nergens. Maar goed, hij had bekend voor moord en daarom moest ze hem verhoren. Dat was dan ook gelijk de reden dat ze hier zat op Halloween avond.

Terwijl ze hem verhoorde was gebleken dat hij bekend had voor een moord die niet had plaatsgevonden. De persoon in kwestie was 1) nog spring levend en 2) was die ochtend langs geweest op het bureau om aangifte te doen voor poging tot moordslag.

Allebei maakte dat ze het gevoel had dat de man die voor haar zat zich dingen verbeelde.

'Luister goed', zei ze terwijl ze op de stoel tegenover de man aan tafel ging zitten. 'Voor je eigen bestwil, wil ik je vragen om je te herinneren of je hem daadwerkelijk dood hebt gezien en of je het zeker weet. Oké?'

Vol verwachting keek ze naar de man die tegenover haar zat. De grijns die op zijn gezicht stond werd alleen maar groter. Op het moment dat hij zijn mond open deed om weer wat te zeggen sloeg de deur van de verhoor ruimte open. Met een ruk draaide ze zich om en kwam ze overeind uit de stoel. Twee van haar collega's waren de ruimte ingekomen.

'Charlotte', zei een van hen, James, terwijl ze naar hem toe liep. 'Dit moet je even zien.'

Voordat ze de ruimte verliet, keek ze nog even achterom naar de man die aan de tafel zat. Hij keek haar indringend aan, en leek vrij blij te zijn met de situatie voor hem.

'Houd hem in de gaten', zei ze terwijl ze de ruimte uit liep.

Haastend liep ze de gang door, terwijl ze James volgde. Hij liep naar binnen in een kleine kamer en sloot de deur achter zich.

'De man, meneer Carstairs, die vermoord zou zijn', begon hij.

'Ja, ik ken de zaak', zei ze enigszins geïrriteerd. 'Schiet op, ik heb niet de hele dag de tijd. Ik wil graag voor 3 uur 's nachts hier weg zijn.'

'Hij is dood', ging James verder. 'Vermoord.'

Ze merkte dat ze haar evenwicht begon te verliezen en greep zich vast aan een rugleuning van een stoel. Hoe was het mogelijk?'

'Hoe?' vroeg ze. 'En de dader?'

'Een schot in zijn borst, even na tienen, hij was op slag dood. Geen spoor van de dader. Charlotte, ik ben bang dat we de hele nacht hier nog wel bezig zijn.'

Rustig ademhalen, vertelde ze zichzelf terwijl ze de stoel lost liet. Hoe kon dit gebeurd zijn?

'Ja', zei ze uiteindelijk. 'Dat denk ik ook.'