Het is avond en Dorothy gaat naar beneden. De andere meiden laten haar gaan, gezien ze moeilijk iemand kunnen tegenhouden mogelijk vanavond weer in een draak gaat veranderen. Ze ziet Harry met zijn mantel staan. Hij doet de mantel om en samen lopen ze naar buiten toe. Zodra ze volledig in de buitenlucht staan, verandert Dorothy in een draak. Harry klimt er snel op en zorgt nu ook opnieuw dat zijn hoofd bedekt is, evenals zijn voeten.

Er zijn enkele leerlingen van de twee andere scholen die Dorothy hebben zien veranderen in een draak, maar Harry hebben ze niet gezien. Ze vinden dat prachtig om te zien. Het liefst willen ze op haar vliegen, als ze toch een tamme draak is. Dorothy vliegt eerst over het verboden bos, maar daalt daarna en ze hoort geschreeuw. Ze weet het bos in te komen en Harry klampt zich goed vast zodat hij niet van haar afvalt.

De twee leerlingen van Hogwarts komen Hagrid en Mallemour tegen, maar buiten hen tweeën ook nog een groep draken in kooien die vuur spugen naar de grote groep tovenaars en heksen die met de draken werken en die hen rustig proberen te houden. Dorothy wordt woedend dat draken door de mensen worden opgesloten en wil ingrijpen, maar Harry, die dit meteen door heeft, fluistert haar kalmte toe en vraagt haar terug te keren naar het kasteel. Dorothy gehoorzaamd, maar ze zal zeker weten terugkeren naar haar metgezellen.

Tot Dorothy's grootste ergernissen komen ze Karkarov tegen. Hij schrikt als hij een draak voor zich ziet die los is. Dorothy doet alsof ze een wilde draak is en hem niet herkend, maar als een bedreiging vormt. Ze begint vuur te spugen en Karkarov maakt meteen dat hij weg komt. Dorothy is echter sneller en hapt naar de dooddoener toe. Deze duikt weg en Dorothy besluit verder te vliegen. Karkarov zal binnenkort vanwege dat gif toch nergens toe meer in staat zijn.

Dorothy vliegt terug naar het kasteel en laat Harry van haar afglijden. Harry geeft zijn gezicht weer en Dorothy wacht tot hij naar binnen gaat, maar dat doet hij niet. Hij geeft aan bij haar te blijven en haar naar binnen te brengen. Hij wil niet dat ze weer terug het bos in gaat omwille om de andere draken te bevrijden. Hij zegt erbij dat als draken de eerste opdracht is, dat ze het voor nu moet laten, maar na de opdracht de draken kan bevrijden.

Dorothy verandert terug in zichzelf en loopt mee. Ze verzoekt Harry om weer terug onder zijn onzichtbaarheidsmantel te gaan voor hij betrapt wordt. Harry gehoorzaamt en samen lopen ze terug naar de leerlingenkamer van Gryffindor. Harry heeft geen idee hoe hij zich moet weren tegen draken.

Dorothy wil eigenlijk niet dat leerlingen leren om tegen draken te vechten en zeker niet te verwonden. Als dit gebeurd dan kan zij ook ernstig gewond raken en is zij ook niet meer veilig. Al is haar drakenvorm nu vele malen sterker sinds ze tegen de Basilisk heeft gevochten. Geen enkele spreuk deert haar en dat weet niemand. En dat is maar goed ook.

Ze communiceert met de draken in het bos en ze lijden pijn. Ze worden continue vastgehouden en continue verdoofd. Eten krijgen ze niet en hun eieren blijken in gevaar te zijn. Ze geeft aan nu niks te kunnen doen, maar tijdens de opdracht die leerlingen moeten doen zal ze erna wel in actie komen. Het blijkt ook dat ze weten waar Voldemort is. Die is op een verre begraafplaats van de familie Riddle vlak bij hun villa. Hij heeft iets slechts in petto en wil Potter te pakken krijgen.

Dit is precies wat Dorothy al dacht. Maar ze weet niet welke van de twee dooddoeners hiervoor verantwoordelijk is. Ze zal binnenkort de echte Moody moeten bevrijden en haar plan betreft de Wisseldrank moeten uitvoeren. Maar eerst de eerste opdracht.

Dorothy besluit Harry te helpen met wat spreuken die voor de meeste draken wel werken om ze in verwarring te brengen. Ze verwacht niet dat het hem lukt bij haar en daarom oefent ze op een voorwerp dat ze in een draakje verandert. Zo kan hij toch oefenen. Daarnaast blijkt hij goed te zijn in vliegen met zijn bezem, dus oefenen ze ook de 'Accio' spreuk. Harry krijgt beide spreuken onder de knie. Ze zijn in een grote ruimte die ze hebben afgesloten zodat niemand kan zien wat ze precies oefenen en het ook niet horen. Niemand dan henzelf kan erin of eruit.

Dorothy besluit Harry op haar te laten oefenen. Dat geeft ze ook aan. Hij moet vooral niet bang worden. Eerst zal ze zelf wel gewoon meewerken, maar daarna zal ze zich als een wilde draak gedragen. Daar zal Harry het ook tegen moeten opnemen. Ze verandert in de draak en laat Harry oefenen. Harry heeft duidelijk de spreuk onder de knie en blijkbaar is hij machtiger dan ze had gedacht. De spreuk werkt super goed wanneer ze rustig is. Ze is volledig in de war en terwijl Dorothy daardoor alles in vlammen zet, stopt Harry meteen de vloek. Dorothy laat meteen het vuur doven. Ze heeft een eigen spreuk hiervoor voor elkaar weten te krijgen die alleen zij weet.

"Huh, jouw vuur was toch niet te doven?" vraagt hij verbaasd.

"Klopt, maar ik heb een spreuk weten te ontwikkelen die ik kan gebruiken als ik mij weer eens niet kon beheersen. De spreuk werkt niet bij alle vuren die ik spuug, zeker niet als er gif in zit. Dat soort vuur moet ik met mijn gedachten laten doven, maar als ik jou daarmee geraakt heb en bij je wel nog altijd vergiftigd. Ik ben de enige giftige draak, dus pas alsjeblieft wel op. Ik kom maar al te graag op voor de andere draken."

Dorothy verandert weer in een draak, alleen gedraagt ze zich wild. Harry blijft ijzig kalm en verward haar opnieuw. Daarna gebruikt hij zijn accio spreuk, alleen nog niet zijn bezem. Wat hij met zijn bezem gaat doen weet hij niet, maar als Dorothy alvast hem in de stemming kan brengen en een bepaald voorwerp weet te pakken, wat mogelijk de opdracht zal zijn, hebben ze genoeg getraind.

De leerlingen hebben nu sowieso vrij nu de eerste opdracht in aantocht is. Dat geldt voornamelijk de kampioenen. Dorothy is het hele jaar niet naar de lessen gegaan, maar heeft via Harry iedere keer te horen gekregen wat het huiswerk is en via hem het huiswerk ingeleverd. De toetsen heeft ze ook iedere keer gewoon gemaakt.

Harry heeft Cedric op de hoogte gebracht van de eerste opdracht en de draken. Karkarov en Mallemour hebben hun leerlingen ook ingewittigd. Cedric heeft duidelijk spijt dat hij zich heeft opgegeven. Toch gaat hij zich niet terugtrekken. Dat kan ook niet, hij moet nu echt moed gaan tonen. Al gedraagt hij zich vaker stoer, moed heeft hij totaal niet.

Dorothy heeft het goed getroffen. Ze heeft gecommuniceerd met de andere draken dat ze onopvallend het makkelijk moeten maken voor de kampioenen, maar wel zo dat ze toch nog veel moeten doen en dat ze zich ook moeten losrukken wanneer de kampioen klaar is en net weg is om daarna weg te vliegen. Zijzelf gaat tijdens de opdracht de echte Moody bevrijden en de wisseldrank vernietigen. De overgebleven ingrediënten brengt ze terug naar de voorraadruimte van Snape.

Dit heeft ze snel gedaan, maar ze zet de echte Moody met zijn eigen kleren aan in het kantoor van Dumbledore. Ze geeft aan dat hij voor nu moet wachten en zelf alles moet vertellen wat er gebeurd is. Zij zal de neppe Moody onder haar hoede nemen en meeslepen. Ze gaat er alles aan doen om de plannen van Voldemort te dwarsbomen.

Iedere kampioen heeft voor elkaar gekregen om het gouden ei te bemachtigen. Maar de drakenverzorgers zijn hun draken kwijt gezien ze allemaal daarna zich losgerukt hebben en zich totaal niet lieten verlammen. Gelukkig zijn er geen eieren te bekennen en daardoor zijn de draken snel er vandoor gevlogen.

Dorothy die er nog aan komt in haar draakvorm, valt de neppe Moody aan. Ze is zelf nu slecht gehumeurd. De neppe Moody, wat verder nog niet bekend is wie hij is en het niet opgeeft, wordt woedend. Hij merkt dat hij onmiddelijk iets moet drinken uit zijn flesje en pakt deze in zijn hand. Dit had hij beter niet kunnen doen. Dorothy pakt met haar staart behendig het flesje af, landt midden in de arena en verandert terug. Ze leegt het flesje, gooit het weg en intussen is Moody bij haar gekomen. Haar hoofd verandert ze in een draak en pakt dan de zogenaamde docent vast. Dan verandert ze weer terug in een draak en vliegt recht op de toren van Dumbledore af die zelf ook meteen in actie komt en zo snel mogelijk naar zijn kantoor gaat. Samen met de rest van de docenten en de twee andere schoolhoofden.

Karkarov is blij dat hij het dit keer niet is. Deze leerling breekt gewoon schoolregels en valt docenten aan. Zij is degene die in Azkaban thuis hoort. Ook hij rent achter de anderen aan. De leerlingen zelf snappen er niks van. Barto Crouch besluit aan te geven dat de opdracht voltooid is en dat iedereen terug naar het kasteel kan. Dan gaat hij ook direct naar Dumbledores kantoor.

In het kantoor zien de docenten nog net dat twee Moody's, waarvan eentje rustig zit en de andere paniekerig is, die terug verandert in zijn eigen gedaante. Iedereen snakt naar adem. Het blijkt Barto Crouch Junior te zijn, de persoon van wie gedacht werd dat hij overleden was in Azkaban. Alleen een paar mensen wisten er vanaf dat hij en zijn moeder met elkaar geruild hadden.

Er zijn meteen een aantal schouwers gekomen, waaronder James Potter. Hij bezoekt zijn zoon meteen en vraagt wat er aan de hand is. Hij is totaal niet blij dat zijn zoon door toedoen van een dooddoener die hier niet had mogen zijn opgegeven is voor dit gevaarlijke toernooi. Voor nu is het goed afgelopen. Dan gaat hij naar de gevangene toe en brengt hem terug naar Azkaban. Barto Crouch Senior ziet nog net wat er gebeurd en kan niet geloven wat er aan de hand is.

"Als jullie het willen weten, de echte Moody werd thuis overvallen door hem en werd opgesloten in zijn eigen koffer. Ik had door dat er iets niet pluis was. Ik heb net nog de niet gebruikte ingrediënten terug naar professor Snapes voorraadkast gebracht en de ketel die gebruikt werd geleegd. Alles stond in zijn kantoor, maar verborgen. Ik hoop voor jullie dat er niet nog een dooddoener rondloopt die iets kwaads in de zin heeft. Karkarov heb ik al een lesje geleerd. Als hij nog iets fouts doet, dan zal mijn gif in hem het overnemen en hem verder doden. Mijn gif vermoord namelijk dooddoeners of mensen die mogelijk aan zijn kant staan. En daar is geen tegengif voor."

Dorothy kan het niet laten om dit te vermelden na de korte uitleg. Ze moet grijnzen als ze het gezicht van Karkarov ziet die nu volledig in paniek is. Hij weet het nu pas en het gif zit al zeker al enkele weken in zijn lichaam zonder dat hij het merkt. Ook de andere docenten zijn niet blij. Dit zien ze niet aankomen en ook Barty Crouch niet.