"Guys! Someone just ambushed us!", narinig ko ang sigaw ni Vayne mula sa gate entrance, kahit nasa loob na ako ng building, makikita mo talaga sa mata niya na wala na talaga kaming pag-asa. 

Pero, hindi. Hindi ako susuko. As long as buhay pa si First, everything will be fine. We'll be safe as long as we are with her. 

"Erin!", narinig ko ang boses ni Ethan, "Ethan!", sinigaw ko ang pangalan niya pero hindi na ito sumagot pa. 

Kinuha na siya! Gusto ko na talaga sumuko, lahat ng Hermans ay patay na, hindi namin kaya ipagtanggol ang paaralang ito, hindi kami karapat dapat ang nasa posisyon na ito.

Wala na, walang wala na.  Napaupo ako sa lungkot na nararamdaman ko ngayon, sobrang sakit.

I'm now consumed by despair. 

May na-sense akong may lalapit sa akin at papatayin ako. Isang lalake, inangat ang kanyang kustilyo at handang patayin ako

Pumikit nalang ako. 

Sorry, sir. 

Sorry, First. 

"AH!", napasigaw ang lalakeng papatay sa akin. Nang buksan ko ang aking mata. Ang lalakeng ito ay  nakahigang duguan. 

Si, First. Andito siya. 

Yinakap ko ito at bumuhos ang luha ko. 

"Ate Erin, wag ka po umiyak, ikaw ang pinakamalakas na babae na nakilala ko. That's why I idolize you", sabi nito. "Tara, hanapin na natin sina Ethan at sir, para matapos na ang trahedyang ito", bumalik ang hope ko nang kalmahin niya ako. 

Kahit wala na ang school, sunog na ang building, marami akong sugat, naligo sa dugo at patay na ang mga kaklase ko. 

Hindi pa rin ako susuko, dahil andito pa si First.

♈ Erin Bates ♈ 

Secretary of Hephaestus

The Aries

The Seventh