Milly wordt die nacht wakker. 'Waarom heeft niemand me wakker gemaakt voor voedsel? Lucy!' Lucy schrikt compleet op. 'W-wat?!' 'Waarom heb ik geen diner gehad?' 'Olivia was nog niet terug en Linda heeft al het bereikbare voedsel, koekjes, vlees en vis allemaal zelf opgegeten. Echt erg.' 'Waar is ze nu?' 'Boven.' 'Oké, eerst wat eten, dan voeren we een 'Writ of Revenge' uit.' Milly strompelt richting de keuken. 'Milly! Er was geen eten, weet je nog?' 'Oh.' zucht Milly. Ze besluit maar wat te drinken en draait haar kraan open. Gulzig drinkt ze de zoete melk op. Een volle minuut later staat ze weer naast Lucy.
'Hoe wil je precies wraak nemen?' 'Simpel, eerst besmeuren we haar met alle gore troep die hier te vinden is. Dan wekken we haar met ijskoud water en krabben haar tot ze wonden tot Tokyo heeft. Zal der leren me zonder voedsel wakker te laten worden.' zegt ze, nu helemaal pisnijdig. 'Kom mee.' Ze trekt Lucy, die niet genoeg weerstand kan bieden, mee naar de keuken. 'Ik pak wat dingen, jij brengt ze naar boven.'
Milly klimt het aanrecht op en trekt allerlei kastjes open. De volgende twee minuten vliegen een fles ketchup, een fles zonnebloemolie, een blikje augurken, een fles balsamico en verschillende andere pasta-achtige middeltjes naar Lucy, die ze maar net allemaal kan vangen en neerzetten.
'Zo, je had wel iets voorzichtiger kunnen zijn hoor.' zegt Lucy. 'Luister is, ik wil niet zes uur nog bezig zijn, snap je?' kaatst Milly terug. 'Breng dit maar naar boven.'
Lucy loopt al weg met haar poten vol flesjes, maar er staat nog steeds heel veel. Milly pakt de rest op en loopt achter haar aan. Ze zetten alles in de lift en vertrekken naar boven.
'Milly, we hebben een probleem.' fluistert Lucy. 'Wat dan?' 'De deur zit goed dicht, die krijgen we niet open.' 'Ik wel, denk ik.' antwoordt Milly zelfverzekerd.
Direct rent ze de trap af en klimt de grote kast op. Voorzichtig schroeft ze het rooster weer open en verdwijnt in het gat in het plafond.

Milly pov:

Links zit de keuken, rechts zit de garage, dan kan de bovenverdieping alleen rechtdoor zijn, denk ik bij mezelf. Ik ren dus rechtdoor en dwing mezelf niet te stoppen doordat de ventilators het hier zo koud maken. Ik maak die dingen nog eens koud.
Ik sla een hoekje om naar rechts en wordt meteen gegroet door een stalen wand. Ik kijk rond en zie op het eerste oogopslag niks, maar ik herinner me dat iedereen nooit zo let op dingen boven zich. Ik kijk omhoog en zie inderdaad dat de schacht daar verder gaat. Maar hoe kom ik daar?
Ik loop wat te ijsberen, wat niet erg goed is voor mijn algemene lichaamstemperatuur, als ik weer voor me zie hoe Lucy over het laatste hekje sprong. Ze sprong tegen het lagere hekje aan, om daartegenaan af te zetten, waardoor ze hoger kwam.
Het moet mogelijk zijn on dat vaker achter elkaar te doen, bedenk ik me. 'Als Lucy het kan, kan ik het ook!'
Ik ren op de wand af en spring ertegenaan. Tegen de wand zet ik ook weer af en ik spring nog hoger.
Het is best wel heel erg intensief, dat is dan ook de rede dat ik viel na de derde sprong, ik had gewoon de kracht niet meer. Die heb ik trouwens ook nog niet terug, dus ik kan het wel vergeten. Ik druip af richting de uitgang van de schachten.

Personale vertelsituatie:

Milly komt uit het gat omlaag. Triest draait ze het rooster weer op zijn plek en roept: 'Lucy! Berg alles maar weer op, we redden het niet om vandaag nog de 'Writ' uit te voeren. Ik heb de kracht nog niet om bij de andere kant van de deur te komen, maar de volgende keer zullen we getraind hebben en pakken we Linda terug voor het opeten van ONS voedsel!'
'Wat was er dan waar je meer kracht voor nodig had?' 'Dat leg ik een andere keer wel uit. Vannacht zal er echter niks meer gebeuren qua actie betreft.'

--------
Nieuw hoofdstuk! Ik probeer het nog steeds dagelijks te updaten, maar school en dat soort dingen komen af en toe in de weg.
Lees, enjoy, stem, comment!