Perkamentus boog eerbiedig. "Heil, Alice LeProve, Erfgename van Zweinstein." Op dat moment kwam een dikkere vrouw hijgend binnenstormen. "Monster *hijg* buiten *hijg*" bracht ze hijgend uit. Ik stormde naar buiten en zag en manticore, lastige wezens. Ik pak mijn ring van mijn vinger draaide aan de diamant en daar was mijn zwaard, diamantí. Ik begon op de manticore in te hakken. Na tien minuten verging hij eindelijk tot een hoopje stof. Na iedereen die mijn starende blikken toewierp te hebben ontweken stormde ik buiten adem weer naar Perkamentus' kamer. "Monster *hijg* is *hijg* dood *hijg*" bracht ik uit. Perkamentus bood me een glaasje water aan, dat ik gulzig opdronk. "Dankje" . Hannah en Emma gaven me een High-Five. "Goed gedaan gurl" zei Emma. Mijn haar hing slordig voor mijn ogen en was groen gekleurd. Ho wacht, even terugspoelen, Groen?" "Aah, een transformagiër" zei Perkamentus vrolijk. "Dan kun je van uiterlijk veranderen als je wilt en bij bepaalde emoties gaat het vanzelf. " voegde Rones toe. Ik probeerde het weer bruin te maken en het lukte. "Maar waar moet ik dan slapen? Ik heb namelijk geen afdeling?" Vroeg ik aan Perkamentus. Hij dacht even na. Je kunt in een kamer in deze toren slapen, in de Grote Hal kun je gewoon kijken waar je gaat zitten en qua lessen kun je de lessen uitkiezen die je bij wilt wonen. Heb je trouwens buiten deze dames al vrienden gemaakt?" Ik lachte als antwoord een duivelse grijns. "Ik weet al genoeg" zij hij lachend. "De Wemels" zeiden we in koor. "Ik denk dat ik dit jaar veel last van jullie ga krijgen..."