'Wat doen we met ze?'

De grote ruimte bleef stil.

'Niemand?'

Athena schraapte haar keel en zegt stilletjes: 'We kunnen ze naar de sterfelijke wereld sturen.' Dionysus snoof. 'Ha! De sterfelijke wereld? Ze zijn veel te krachtig!' 'Voor een keer ben ik het met Dionysus eens.' zei Hera 'Heb je ook maar enig idee in hoeveel gevaar de mensen om hen heen zouden kunnen zijn? Monsters achter hen aan, krachten niet onder controle, zee zouden zo veel problemen kunnen veroorzaken!' Het rumoer zwol aan en de goden begonnen met elkaar te discussieren, sommige waren het eens met Athena, anderen met Hera.

'Stilte!' donderde Zeus. 'Mijn geliefde vrouw,' Hera snoof 'Je hebt helemaal gelijk. De sterfelijke wereld is veel te gevaarlijk, daarom zullen we ze naar de toverwereld sturen. Het is normaal dat jongen heksen en tovenaars hun krachten niet onder controle hebben, dus ze zullen niet opvallen. Het enige probleem is, ze kunnen niet naar Zweinstein voordat ze 11 jaar oud zijn. Enige ideeen voor tien jaar?'

'Eerst heb ik een vraag.' fronsde Apollo 'Wat is Zweinstein eigenlijk?' Hermes zuchtte. 'School voor hekserij en hocus pocus in Schotland, Hecate's kinderen hebben het opgericht, lang verhaal. Misschien kunnen we ze bij tover- en halfgodfamilies laten wonen, omdat die ze kunnen beschermen tegen monsters en zullen er niet raar van opkijken als ze tekenen van krachten beginnen te laten zien. Een kostschool is ook een optie, want die zitten vol met probleemkinderen, dus de leraren en andere kinderen zullen daar veel te druk mee zijn en niet echt op hen letten. Het is vooral belangrijk dat ze niet over hun krachten of over onze wereld weten totdat ze er klaar voor zijn.' De andere goden knikten en mompelden instemmend. 'Dat zullen we doen. Ik zal ze allemaal door een mindere god laten zegenen, voor hun bescherming, in het geval dat ze toch een monster tegenkomen of in een lastige situatie terechtkomen. Vergadering afgelopen.' De goden begonnen weg te teleporteren, een paar bleven nog even en wierpen een laatste blik op de meisjes, waarna zij ook weggingen, totdat Zeus als laatste overbleef met de zes slapende kinderen. 'Succes, lieve kinderen.' Hij knipte zijn vingers en de meisjes verdwenen ook, wachtend om weer herenigd te zijn.

Ver beneden het hoge Olympus, in de diepste hoeken van de Onderwereld, gebeurde hetzelfde. 'Succes, mijn zoon. ' grijnsde het donkere, rondkolkende gezicht 'tot ziens, ik zie jou weer wanneer de tijd rijp is.'