Ongemakkelijk gaan Charlotte en Sam aan tafel zitten.

Jake zit ook aan tafel met twee jongens en twee meisjes.

'Hallo, ik ben Lisa en dat is mijn mate Finn', zegt het meisje dat Lisa noemt glimlachend.

'En ik ben Emma en dat is mijn mate Nick', zegt het andere meisje die Emma noemt ook glimlachend.

'Ik euhm ben Charlotte, en dat is Sam.'

De meisjes knikken en kijken net als de jongens vragend naar Jake.

'Wat!? Waarom kijken jullie zo naar mij?'

'Wie zijn dat? Ik heb die twee nog nooit gezien', zegt Nick verward.

'Het zijn mensen, en ze kwamen naar hier om David te zoeken', antwoord Jake kort.

Finn knikt nog steeds verward en begint te eten net als de andere.

Charlotte neemt ongemakkelijk een hap van haar broodje.

'Jake, wanneer breng je ons naar David?', vraagt ze na dat ze gegeten hebben.

'Euhm wat dacht je van nu?'

'Is goed.'

Charlotte staat op net als Sam en Jake.

'Tot straks jongens!', roept Jake nog naar zijn vrienden voordat ze de deur uit lopen.

Charlotte, Sam en Jake lopen samen naar de grens van de pack.

Als ze bij de grens van de pack aankomen zien ze een klein hutje.

'Woont hij hier?', vraagt Charlotte verbaasd.

'Ja hij woont hier. En nee hij heeft geen familie.'

Charlotte knikt en loopt naar de deur waar ze op klopt.

'Kom binnen!', roept een stem.

Charlotte doet de deur zachtjes open en stapt met Sam en Jake het huisje in.

Als ze in de woonkamer aankomen zien ze een oude man in de zetel zitten.

Verward kijkt hij Charlotte aan.

'Wie zijn jullie? Alpha wat doen die twee kinderen in mijn huis? En wat doet u hier?'

'David?', vraagt Charlotte zacht.

De man kijkt Charlotte aan en glimlacht.

'Hoe weet jij mijn naam kind?'

Charlotte gaat naast de man in de zetel zitten.

'Ken jij jou mate Elena nog?'

De man zijn glimlach verslapt. 'Ja natuurlijk ken ik haar nog. Wat mis ik haar toch.'

'Wil je terug naar haar toe? Ik kan jou naar haar toe brengen. Dan kunnen jullie samen wonen. Ze mist jou echt heel hard.'

David kijkt haar verbaasd aan. 'Dat zou ik heel graag willen, maar hoe weet je waar ze is? En mist ze mij echt?'

'Ja ze mist jou heel hard, en Elena is mijn oma.'

Hij kijkt mij verbaasd aan. 'Heeft ze een man?'

Charlotte schudt haar hoofd. 'Nee ze zijn al heel lang uit elkaar. Hij heeft haar verlaten.'

'Dus ik ben je opa?'

Charlotte glimlacht en knikt. 'Als je terug naar Elena gaat wel ja.'

David krijgt een grote glimlach op haar lippen. 'Ik ga haar eindelijk terug zien, maar waarom kwam ze nooit op bezoek?'

'Toen ze thuis aankwam mocht ze niet meer weg, omdat ze bang waren dat ze nooit meer terug ging komen. Ze denkt nu nog elke dag aan jou. Ik heb haar belooft om jou te gaan proberen te zoeken en terug naar haar te brengen.'

In David zijn ogen beginnen er tranen te komen. 'Ik wil heel graag terug naar haar dankje.'

Charlotte glimlacht. 'Graagedaan.'

'Hoe noem je meisje?'

'Ik ben Charlotte en dat is Sam mijn beste vriend', zegt ze terwijl ze naar Sam wijst.

'Jake mogen we terug naar huis gaan?'

Jake knikt zuchtend en geeft haar een knuffel.

'Wil je nog wel een keer op bezoek komen?'

Charlotte knikt. 'Natuurlijk en als je wilt weten waar ik woon. Ik woon aan de oostelijke kant van het bos, dan kan je mij misschien ook een keer opzoeken maar ja jij weet denk ik al wel waar ik woonde', grinnikt Charlotte.

Jake knikt grinnikend. 'Tot de volgende keer.'

Hij geeft haar nog een laatste knuffel en loopt dan weg.

'Kom David en Sam dan gaan we naar huis.'

Samen lopen ze naar het huis van haar oma.

'Hier woont mijn oma', zegt Charlotte die de deur opent.

Samen met Sam en David loopt ze naar de woonkamer.

'Oma ik heb iemand voor jou mee.'

Charlotte haar oma kijkt nieuwsgierig haar kant op.

'Elena?'

'David?'

Charlotte haar oma staat op en trekt David in een knuffel.

'Ik heb je zo gemist. Sorry, sorry, sorry dat ik niet kwam ik ik-'

'Het is niet erg. Charlotte heeft alles uitgelegd.'

Na dat ze een knuffel hebben gegeven kijkt Charlotte haar oma haar glimlachend aan.

'Dankje lieverd.'

Ze trekt Charlotte in een knuffel en daarna Sam ook.

'Dankje Charlotte, dankje Sam.'

'Graagedaan oma.'

'Graagedaan Elena.'

Samen gaan ze in de zetel zitten.

'Elena ik heb je echt gemist. Ik kon alleen aan jou denken.'

'Ik ook alleen aan jou David. Wil je hier euhm bij mij wonen?'

David knikt hevig met zijn hoofd. 'Heel graag.'

Charlotte staat recht en geeft David een knuffel.

'Dankje dat je mijn oma nu terug blij maakt.'

David glimlacht en trekt haar ook in een knuffel.

'Mag ik je opa zijn?'

Charlotte glimlacht en kijkt naar haar oma die hevig knikt.

'Ja natuurlijk mag dat, opa.'

Charlotte haar opa glimlacht. 'Je bent nu al het leukste kleinkind dat ik heb.'

'Je hebt er toch maar één.'

'Ja dat is ook waar, maar ik zou er ook geen ander willen.'

Charlotte krijgt tranen in haar ogen die ze snel weg veegt.

Eindelijk is alles goed gekomen.

Haar oma is terug gelukkig, haar vader gelooft haar en haar vader brengt nu meer tijd met haar door. En nu weet ze ook waar de pack ligt dus kan ze samen met Sam nog vaak op bezoek gaan.

Haar leven is perfect!