Ik zat thuis en was bezig met een van mijn nieuwe schilderijen. Ik probeerde een stil leven na te schilderen, een van mijn kwaliteiten. De rust die ik voelde hoe mijn penseel over het doek streek was meer dan welkom. Mijn hoofd en gevoelens waren op hol geslagen. Het rare gedrag van Silvestre en dan was er Juan. De prachtige Juan. Ik voelde hoe mijn hand van het doek zakte en ik keek naar buiten. De zon ging langzaam onder en de lucht was prachtig roze. Het deed me denken aan de zonsondergang die ik met Juan had bekeken op onze date. Ik raakte mijn lippen aan en dacht weer aan onze zoen. Ik had wel eerder gezoend maar dat was niks geweest. Rondjes draaien als een wasmachine en vooral heel nat. Maar met Juan was het anders, passievol en zacht.

Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik wat tegen mijn raam hoorde tikken. Ik liep naar het raam en schoof deze omhoog. Beneden zag ik Juan staan met zijn verdomde grote grijns. Ik droeg mijn overalletje met een wit shirt eronder die bevlekt was met verf. Mijn haar zat in een warrige knot met wat babykrulletjes weggestopt onder een bandana. Niet bepaald mijn charmantste outfit.

"Wat doe jij nou hier," zei ik verbaasd.

"Ik moest je zien. Oh Mia, oh Mia, ik ben het jouw Spaanse Romeo."

Ik begon te lachen toen hij Romeo na deed en zich op een knie liet zakken en zijn armen de lucht in stak.

"Stiekem zag je gewoon dat de auto van mijn ouders weg was en dacht je van hey, dit is mijn kans!"

Hij stond op en deed zijn handen in zijn zakken. Hij haalde nonchalant zijn schouders op en zei: "Heel misschien."

"Ik kom naar beneden om de deur voor je open te doen, dan hoef je niet naar boven te klimmen."

"Doe dat maar, maar ik had ook wel voor jou naar boven geklommen, prinses."

Ik lachte en rende naar beneden. Ik opende de deur en Juan liep meteen naar binnen en tilde me op.

"Mijn op blote voeten lopende verf besmeerde prinses, wat zie je er toch mooi uit," gromde hij in mijn nek en zocht vervolgens mijn lippen. Nog steeds hield hij me vast terwijl onze lippen samen kwamen en onze tongen weer bekend werden met elkaar. Hij hield mij stevig vast en mijn benen klemde zich om zijn heupen. Hij drukt me tegen de muur ter ondersteuning en onze zoen werd afgebroken omdat hij mijn nek begon te kussen.

"Je bent zo mooi en je smaakt zo lekker, Mia."

Ik antwoordde niet maar woelde door zijn haar terwijl hij mijn lippen weer zocht. Na onze zoen zette hij mij weer neer.

"Ik ben wel benieuwd met welk schilderij je bezig was," zei hij en hij knipoogde.

"Het is niks bijzonders, ik ben gewoon wat aan het oefenen," begon ik en liep langzaam de trap op. Ik voelde en tikje op mijn billen en keek Juan streng aan.

"Ik kon het niet helpen," zei hij terwijl hij onschuldig probeerde te kijken en zijn schouders ophaalde. Ik rolde met mijn ogen en liep verder richting mijn kamer. Juan kwam binnen en zijn mond vormde een o.

"Wauw, Mia," bracht hij uit. Ik merkte dat ik wat verlegen werd. Mijn kamer was niet de meest typische meidenkamer. Overal hingen schilderijen of lagen deze en ik had een ezel in de hoek staan met mijn nieuwe schilderij. Verder hingen overal planten en was mijn bed van hout. Juan liep langs de schilderijen en bekeek ze allemaal zorgvuldig, een voor een. Ik beet op mijn nagel en was benieuwd wat hij ervan vond. Naast mijn ouders had nog nooit iemand iets van mijn kunst gezien. Op school had ik altijd matig gepresteerd en niet mijn best gedaan tijdens beeldende vorming omdat ik er niet uit wilde springen. Zo overleef je de middelbare school. Nadat hij alles had bekeken draaide hij zich om en zei: "Je hebt echt talent, dit ziet er zo mooi uit! Waarom doe je hier niks mee?"

Ik haalde mijn schouders op en keek naar de vloer.

"Ik weet het niet," zei ik. Hij liep naar me toe en pakte mij in een knuffel.

"Je moet er echt wat mee gaan doen! Verkopen of wat dan ook. Je moet eens weten wat voor schat er in jouw kamer bevindt. En wat voor talent je hebt."

Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en ik voelde dat ik rood werd.

"Dankjewel," zei ik. Het betekende veel voor me, dat hij mijn kunst zag. De schilderijen reflecteerden mijn gedachtes en mijn gevoelens. Het gaf iemand een kijkje in je ziel en het feit dat hij het mocht zien betekende wel wat. Dat hij het ook nog eens heel mooi vond was al helemaal geweldig. Hij greep mijn hand en dwaalde door mijn kamer. Overal was er kunst, mijn hele kamer was volgebouwd.

"Je bent heel bijzonder, Mia," zei hij en trok me dicht tegen me aan. Ik beantwoordde het met een kus. Die al snel uitliep op een zoen. Het voelde alsof ik vleugels had, alles met Juan voelde goed. We gingen helemaal op in onze zoen maar toen hoorde ik de voordeur hard dichtvallen en hoorde ik twee stemmen. Mijn ouders.

Verschrikt verbraken we de zoen. Juan zijn ogen werden groot en hij fluisterde: "Shit." Snel stond hij op en keek wat verdwaasd door de kamer om te kijken hoe hij zo snel mogelijk kon verdwijnen. Ik zat op het bed te kijken en trok een wenkbrauw op.

"Wil je nu gelijk vluchten?" vroeg ik zachtjes. "Wil je niet dat mijn ouders ons samen zien?"

Ik voelde me ineens heel onzeker. Misschien waren we toch niet zo serieus als dat ik dacht. Of misschien voelde hij toch niks voor me. Mijn hoofd sloeg op hol en ik merkte dat ik steeds stiller werd. Hij keek me aan en schrok.

"Oh shit, Mia," begon hij en knielde tegenover me en nam mijn handen in de zijne. "Je moet niet denken dat ik je niet leuk vindt. Ik vind je geweldig en de beter ik je leer kennen de meer ik ontdek hoe geweldig je bent. Het is gewoon dat je pa nogal, ehm, intimiderend is."

Mijn onzekerheid werd gelijk minder en maakte plaats voor een opkomende lachbui.

"Mijn pa?" zei ik verbaasd. Juan knikte ernstig, hij was duidelijk bloed serieus.

"Hij is gewoon, ik bedoel," hakkelde Juan. "Hij is de commissaris oké?! En ik ben hem al meerdere keren tegen gekomen en dan niet op een goede manier. Ik bedoel ik rijd natuurlijk al af en toe auto en hij heeft me al eens een boete gegeven."

Juan ratelde maar door en ik onderbrak hem door keihard te lachen. Ik kon het niet meer inhouden.

"Je bent gewoon bang voor mijn vader," bulderde ik en gierde het uit.

"Mia!" zei hij en gebaarde om stiller te zijn. "Ik weet niet of hij het leuk zal vinden als zijn dochter gaat met iemand die hij al meerdere keren is tegengekomen en dan niet op een goede manier!"

"Kom op," begon ik maar ik werd onderbroken door een stem en een aantal zware voetstappen die de trap op kwamen.

"Mia," klonk de zware stem van mijn vader gevolgd door de voetstappen richting mijn kamer.

"Fuck," zei Juan en hij werd lijkbleek. Nog even wierp hij een snelle blik op het raam alsof dat zijn laatste hoop was maar het was al te laat. De deur zwaaide en daar stond dan niemand minder dan Juan's grootste nachtmerrie, mijn vader. Zijn blik ging van mij naar Juan en weer naar mij. Juan zijn handen, die hij eerst nog om de mijne had gevouwen, had hij nu wat verslagen langs zijn lichaam hangen. Mijn vaders ogen spuwden vuur.

"Marilyn," bulderde hij en ik hoorde voetstappen op de trap.

"Bobbie, wat is," begon ze maar toen ze mijn kamer in kwam zag ze al gelijk wat er was. En een lachje hing rond haar mond en gaf mij een voorzichtige knipoog.

"Wat heeft dit te betekenen, jongedame en Juan," zei mijn vader en hij zette zijn handen in zijn zij waardoor hij nog groter leek. De naam van Juan spurtte hij uit alsof het iets vies was.

"Pap, rustig," begon ik.

"Niks rustig, wat is dit!"

"Bobbie," zei mijn moeder en legde haar hand op zijn schouder. Mijn vader kalmeerde iets maar niet veel.

"Pap, dit is Juan. Hij wilde gewoon even langskomen om mijn schilderijen te zien."

"Je laat nooit je schilderijen aan iemand zien."

"Nee dat klopt," begon ik. "Maar Juan is niet zomaar iemand. Nou ja, we zijn aan het daten denk ik."

"Denk je?" schreeuwde mijn vader en hij richtte zich tot Juan.

"Nee, we daten, " zei Juan wat onzeker en keek naar beneden.

"Kom op, Bobbie. Ze zijn jong en hij kan toch langs komen om de schilderijen te zien?" begon mijn moeder.

"Schilderijen te zien, me reet. Hij kon toch ook een keer langs komen wanneer wij er ook waren?"

"Ik denk dat het tijd is om te gaan," zei ik tegen Juan en trok hem aan zijn arm mee. Ik liep langs mijn boze vader en Juan volgde mij zo snel mogelijk.

"Wat denk jij," begon mijn pa en hij wilde de achtervolging inzetten maar werd tegengehouden door mijn moeder die fel nee zei. Juan wist niet hoe snel hij naar beneden moest komen.

"Ga maar snel," zei ik. "Hij draait wel bij, het overviel hem denk ik een beetje."

Juan knikte wat afwezig. Ik plantte een klein kusje op zijn lippen.

"Mia," hoorde ik van boven en Juan wist niet hoe snel hij weg moest komen. Ik zwaaide nog even naar hem en keerde me tot mijn ouders.

"Serieus pap, wordt rustig! Ik zou ooit wel eens met een jongen thuis komen maar je hoeft hem toch niet zo bang te maken."

"Juan Riverdez, Mia kom op! Je kan toch wel iets beters krijgen dan dat uitschot!"

"Ik zal hem binnenkort wel formeel voorstellen en dan zal je wel zien dat hij zo erg nog niet is."

Mijn vader bromde wat.

"Mag hij morgen anders komen?" vroeg ik aan mijn moeder die nu ook van de trap naar beneden kwam.

"Sorry Mia maar we hebben morgen al eters."

"Wie dan?" vroeg ik verbaasd. Dat hadden ze nog helemaal niet gezegd.

"Een collega van werk met haar man en zoon. Ik denk dat je haar zoon wel moet kennen die zit namelijk in hetzelfde jaar als jou!"

"Wie dan?" vroeg ik nieuwsgierig.

"Olivier Zijlstra."

Lieve lezers,

Altijd die vaders... Maar ah oh, Olivier komt dus bij Mia op bezoek. Wat is jullie voorspelling, hoe zou dat etentje gaan?

Verder heb ik een basic feitje/nieuwtje over het verhaal! Him & I zal uiteindelijk iets meer dan 30 hoofdstukken krijgen. Dit lijkt heel weinig maar elk hoofdstuk is langer dan 1000 woorden dus op zich is het alsnog een flink verhaal!

En ik heb alweer een super leuk idee voor een nieuw verhaal waar ik super veel zin in heb om uiteindelijk ook mee te gaan beginnen!

Mocht je het weer een leuk hoofdstuk vinden vergeet dan niet te stemmen want dat zou mij echt super blij maken.

En trouwens, bedankt voor de 3.3K reads!! Echt te bizar dat mensen dit verhaal lezen. Het maakt mij heel erg blij!

X

E