CHAPTER 14

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Chapter 14

Her P.O.V

  NAKATITIG lang siya sa'kin na parang baliw. Weew! Ibubuka ko na sana yung bibig ko para kumain.

"By, sige na. Please! Listen ka muna sa'kin may sasabihin ako," umupo pa 'tong peste na 'to sa katapat kong upuan.

"Ikaw ah namumuro ka na!" Sabi ko habang nakaduro ng tinidor. Ayaw 'daw' ba akong pakainin?

"Listen ka muna. Please!" Pinagsalop pa niya ang dalawang kamay niya. Parang nagmamakaawang pusa joke bata pala.

"Ano ba kasi yun, ha?" Buro ko nang tanong.

"Wag ka magalit muna," isip-bata. 'Di naman bagay!

I rolled my eyes then I continued eating. He's talking and I'm listening to him but I pretended I am not. Hihi!

"Come with me. Punta tayong mall. I want to buy something," he said.

Mall? Mall? Mall? I hate mall's! Kidding. I like mall's. I love shopping!

"Your tr—" he cutted me off.

"My treat. Promise!" Nakangising aniya pa.

"Fine!" I said,"..I'll go with you but in one condition!"

He looked at me innocently,"..what is it?" He asked.

"You need to sleek my car first," then I continued eating again. Konti na lang mauubos na din 'tong veg. salad na 'to.

"No! Sa kotse ko ka sasakay. Whether you like it or not. And, that's final!" Peste!

"What?! No! I don't like your car. No way! Gosh!" I don't like his car.

"No more reklamo's," sinabi niya iyon sa pamamagitan ng pagbigkas ng mga espanyol. I mean parang katunog or yung pronunciation talaga nila sa mga salita nila. Mga slang ba?

"Pumayag ka na kaya ako any masusunod," sabi niya tapos nagwalk-out. Bobo!

Gosh! I don't like him. Ussshhhh! Abnormal! Maybe he's an alien na panget.

Gosh! Gosh! Gosh! Gosh! Gosh!

Ilang 'Gosh!' pa ba dapat ang kailangan kong sabihin sa utak?
Need pa ba ng 1M? o 1Q? Nah, I can't do that. I'm not crazy noh.

Lumabas na ako ng kusina para umakyat na sa kwarto at para makapagbihis na rin. Peste kasi yun isa!

"Tara?" Yaya ni peste. I mean si RB.

"No! 'Di pa ako nakakapag-palit," nagma-maldita ko pa ring sabi. Palagi naman eh. Ewan ko ba kung ba't napagmamalditahan ko 'to palagi.

"Nah! It's ok. You don't need to change your outfit. I'm here naman. Ako bahala sayo," aniya.

"Eh ano naman kung 'andyan ka? Alangan namang andun ka?" Turo ko sa itaas. Pinipilosopo ko! Haha. Tingnan lang nation.

"Nice joke!" Hilaw young pagtawa niya. Ayaw na ayaw niya na pinipilosopo siya.

"Tara na!" Hila niya.

"No!"

"Tara!"

"No! I'm not yet ready, ok?!"

"No! It's ok," tiningnan niya ang kabuuan ko.

"I'm wearing shorts! Are you nuts?" Sarcastiko kong tanong.

"So, ngayon nahihiya ka na? Akala ko ba..sanay ka ng magsuot ng ganyan? O yung iba pang mga sexyng damit? Diba bitch ka?" Peste 'to ah. Makakatikim 'to ngayong 'tong gagong 'toh.

Sarap sampalin ng tsinelas!

"Yeah! I'm a bitch nga? So what?"

"Yun nga? Tapos ngayon nahihiya-hiya ka na ngayong pumunta ng mall na naka-ganyan?"

"Fuck o—"

"Stop it, kids!"

Someone's interrupted us.

"We're not kids!" Sabay naming sabi sa isa't-isa.

Teka? Nilingon ko ito pati na rin si RB. Sabay pa 'ata kami eh. Nanlaki ang mata ko.... Gosh! It's Dad! OMG!

"Dad?!" RB.

"Dad?!" Ako.

Teka na naman? Nagkasabay 'ata kami?

"Bakit nakiki-dad ka rin? Baka tamaan ka sa'kin ngayon!" Peste 'to!

"Ayyy!" Napakamot naman siya sa uli niya,"..i mean Tito. Sorna!" Pagso-sorry niya sa'kin.

Umirap lang ako and I saw my dad. He's laughing? Wehhh? Namamdalikmata lang ba ako? No! I am not! Wow!

'Di kasi siya palatawang tao. How?

Once in a black moon lang kung magkataon. Haha.

"Dad? I mean Tito. Ipapaalam ko sana 'tong maldita niyong unica hija." sinamaan ko siya ng tingin,"..I mean si B.H. Isasama ko sa Mall don't worry saglit lang kami."

"Sure! Sure! Just make sure she's safety. And, please take care my daughter, Rabe." Then Dad walked-out.

"Tara na?!" Humarap siya sa'kin ng salubong ang kilay.

Walang pag-alinlangang umuna na akong lumakad. Ayaw kong kasabay ang buang na yun. Nakakainis ang pagmumukha niya!

Sumakay na kaagad ako sa backseat. Mga wala ang 1 second dumating na rin siya.

"Gagawin mo ba akong driver?"

Walang satsat na naman akong lumipat sa passenger seat. Kainis

"Daming arte!" Mahinang sabi ko.

"I...I just don't want to be your driver, ok? Your husband pwede pa."

Narinig pala niya?

And what did he just say?

Nag-thumbs down lang ako sa harap ng mukha niya.

Then, lumarga na kami........








01-06-21—isinulat ko.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro