Hey jongens. Ten eerste wil ik mijn excuses aanbieden voor het zo lang niet updaten van dit boek. Het heeft precies een maand geduurd en daar schaam ik me toch echt wel voor. Een maand is echt veel te lang. 

Om dan ook maar gelijk met de redenen te komen: Ik ben sinds 3 week een extra keer in de week gaan trainen en heb daardoor minder tijd gekregen omdat ik nu nog weer een hele middag kwijt ben daaraan. Ook zit ik nu in de toetsdagen en aangezien ik niet nog een keer wil blijven zitten moet alles wel goed gaan. Ik moet nu alleen morgen nog met 3 toetsen, dus we zullen zien hoe dat gaat en daarna ben ik klaar en ga ik weer schrijven, dus bereid je maar voor op een paar leuke hoofdstukken. Wie weet komt er vanavond nog een hoofdstuk van firework want ik ben echt klaar met leren en heb echt helemaal geen motivatie meer...

Dan wil ik jullie ook bedanken dat als je dit leest je nog niet helemaal klaar met mij bent omdat dit ook niet de eerste keer is dat dit gebeurt. Dus thanks.

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden en vergeet vooral niet om ook mijn andere boeken te lezen en het boek wat ik samen met xAmsterdamx schrijf. 

Love, 

Covaciseries

Saphira trok haar wedstrijdshirt over haar hoofd. Ze had zo een wedstrijd en daarna zou ze met haar moeder gaan praten. Ze zag er tegenop, maar de gedachten dat Donny in de buurt zou zijn stelde haar gerust. Ze had haar moeder gevraagd of ze ergens in Amsterdam konden afspreken, maar Laila stond erop dat ze naar de wedstrijd zou gaan en dus in Enschede iets zouden doen. Ze moesten namelijk tegen Twente spelen en Saphira zat op de bank.

"Klaar voor?" Ed kwam bij Saphira staan die al klaar stond voor de warming up en de kleedkamer uit gelopen was. "Alles in orde?" Saphira knikte.

"Beetje zenuwachtig, maar dat houd je scherp toch?" Ed knikte. De rest van het team kwam naar buiten en ze begonnen de warming up. Saphira nam zich voor om niet in het publiek te gaan kijken. Ze wist dat haar moeder ergens zat en ondanks dat ze een bemoedigende blik nodig had van Donny die ergens zat met Appie nam ze het risico niet haar moeder aan te kijken.

"Saphira!" Saphira keek Ed aan en liep naar hem toe.

"Wat is er?"

"Je mag starten." Saphira's ogen verwijden. "Betsy voelt zich niet lekker, dus mag jij erin." Een grote glimlach brak door. Ze waren inmiddels al twee en een halve maand bezig met het seizoen en nu mocht ze eindelijk haar officiële debuut maken.

"Niets ernstigs?" Besloot ze toch maar even uit medelijden.

"Buikgriepje denk ik." Saphira knikte. "Goede warming up doen dus." Ed knipoogde en Saphira vervolgde haar warming up, maar deed het toch iets serieuzer dan daarvoor. Op de tribune had Donny het in de gaten dat ze meer haar best ging doen.

"Ligt het aan mij of doet Saph ineens meer haar best?" Appie keek eens goed.

"Het lijkt wel zo hè?"

"Jullie zijn fan?" Donny draaide zijn hoofd naar de vrouw die het hem vroeg. "Oh, jij was die jongen toch bij Saphira die middag of niet?" Donny knikte toen hij Laila herkende, maar hij voelde zich veel minder op zijn gemak. "Jullie spelen beide ook bij Ajax of niet?" Appie wist niet met wie hij te maken had en begon vrolijk met Laila te praten. Donny lette op het veld en toen er tijdelijk niemand op stond op zijn telefoon. De dames kwamen het veld weer op lopen en Donny stootte Appie aan.

"Kijk! Saph mag starten!" In Donny's stem klonk de trots terwijl hij Saphira in de gaten had die voor haar gevoel stond te trillen op haar benen. Ze was nerveus. Ze wou het goed doen, ze kon niet minder nemen dan met een zeer goed gespeelde wedstrijd van haar. Ze schudden de handen van de tegenstanders en ze ging op haar plek staan. Twente mocht de aftrap nemen en met een nette sliding wist Saphira de bal van haar directe tegenstander te ontfutselen, maar helaas kwam hij gelijk weer in de voeten van een Twentse terecht, maar ze had een statement gemaakt. De bal was al snel in handen van Ajax en Saphira kreeg de bal aangespeeld. Ze zag haar tegenstander op haar af komen en passte hem door naar de volgende en zo gingen ze richting de 16 van Twente, maar de aanval stopte daar.

xxx

Een tachtig minuten lang was de wedstrijd al doelpuntloos en beide teams begonnen moe te worden. Saphira kreeg de bal aangespeelt en begon het op een lopen te zetten naar het doel. Ze speelde hem naar Annouk die hem naar de zijkant speelde, maar omdat de pass net niet helemaal lekker was kwam hij bij de achterlijn terecht en werd de voorzet voor een kopbal gemaakt. Saphira zag de bal door de lucht vliegen en besloot een poging te wagen. Ze sprong op en zette haar hoofd tegen de bal die met een vaartje rechtsonderin het doel terecht kwam. 0-1! Juichend sprongen haar teamgenoten op haar. Er vond een wissel plaats en toen Saphira het bord zag voelde ze een dubbelzijdig gevoel. Aan de ene kant was ze lyrisch over haar doelpunt, maar aan de andere kant baalde ze ervan dat ze er nu gelijk af moest. Ze jogde naar de kant, gaf een paar high-fives en ging toen zitten terwijl ze haar jas aan trok.

"Netjes hoor Saph!" Zei Betsy enthousiast. "Je speelde echt lekker! Had je Donny al gezien?" Saphira schudde haar hoofd. Betsy leek verbaast, maar Saphira had geen zin om uit te leggen waarom nog niet. "Hij zit daar. Hij en Appie zitten al de hele tijd te praten met die vrouw, ken je haar?" Saphira keek in de richting waar Betsy naar wees. Ze zag inderdaad Appie en Donny staan, maar helaas was de vrouw haar moeder.

"Helaas wel ja..." Mompelde Saphira zachtjes Betsy fronste. Het was niet de bedoeling dat ze haar hoorde, maar ze kon er niets aan doen. "Het is mijn moeder die ineens na ik weet niet hoe veel jaar op kwam duiken." Nog voordat Betsy nog iets kon zeggen stond Saphira op en liep naar de kleedkamer om te gaan douchen. Hier had ze dus even geen zin in hebben.

xxx

"Topper!" Donny gaf Saphira een knuffel terwijl Saphira om zich heen keek.

"Waar is mam?" Donny grinnikte.

"Appie is nog bij haar, ik wou je heel even voor mezelf hebben." Saphira grinnikte, behalve dat er al een camera achter je staat die volgens mij wacht die op mij." De cameraman lachte en knikte. Saphira ging klaar staan voor het interview en beantwoordde een paar voetbalvragen.

"In ieder geval gefeliciteerd." Saphira glimlachte.

"Bedankt." En met dat was het interview afgelopen. "Jij blijft in de buurt toch?" Vroeg Saphira Donny en hij knikte.

"Maak je geen zorgen, als je je niet goed voelt erbij ben ik in de buurt om je op te halen." Hand in hand liepen ze naar Appie en Laila toe.

"Hey Appels." Ze gaf Appie een knuffel.

"Goed gespeelt." Saphira glimde van trots.

"Dank je."

"Zullen we gaan?" In die periode was Appie te weten gekomen dat Laila Saphira's moeder was en hij had de woorden die hij had willen zeggen net op tijd ingeslikt. Saphira knikte en liep met haar moeder richting de uitgang van het sportpark. "Je hebt goed gespeelt." Saphira knikte. "Ik heb je gevolgd, niet op de stalkerige manier, maar sinds je bij Ajax speelt heb ik alle wedstrijden van de vrouwen gevolgd, wel jammer dat je nog niet eerder hebt mogen spelen." Saphira slikte.

"Ik heb in een oefenwedstrijd mogen spelen en daarna is mijn focus een tijdje verdwenen." Ze vermoedde dat Laila wel in de gaten had waar ze het over had.

"Je stond er nu mooi. Je hebt heel wat toegevoegd aan het elftal naar mijn mening, in ieder geval door de wedstrijd over te breken. Jullie hebben met een nette 2-0 gewonnen." Saphira glimlachte.

"Dus, wat heb jij gedaan de afgelopen jaren?" Vroeg Saphira, het was niet lullig bedoelt, maar het kwam er wel zo uit. "Sorry, ik bedoelde het niet zo te zeggen, het was geïnteresseerd bedoelt."

"Ik neem het je niet kwalijk als je het wel zo bedoeld had. Maar ik ben een poos naar het buitenland geweest. Ik moest alle heisa hier in Nederland even achter me laten." Ze liepen naar een cafeetje die dicht bij lag. "Was het wennen aan Amsterdam?"

xxx

Twee uur lang praatten Saphira en Laila. Het was af en toe aardig ongemakkelijk, maar Saphira had op geen enkel moment gehad om Donny in te seinen om haar op te komen halen.

"Waar woon je nu eigenlijk?" Laila glimlachte.

"Heerenveen. Terug naar Friesland." Saphira knikte. "Anders kom je een keer langs.

"Wie weet." Ze keken elkaar even aan en Saphira overbrugde de afstand toch maar en gaf Laila een knuffel.

"Het was fijn om zo met je te praten." Saphira glimlachte zwakjes. "Je bent echt een mooie meid geworden met een gouden hartje. Tjeerd heeft je goed opgevoed." Saphira keek naar de grond.

"Ik moet gaan, Donny wacht op me een eindje verderop. Hij en Appie zullen ook wel naar huis willen." Laila keek Saphira verbaast aan.

"Ze zijn hier voor jou gebleven?" Saphira knikte. "Lieve vrienden heb je en die Donny, is hij je vriendje?" Saphira knikte. "Leuke jongen is het, die andere jongen trouwens ook, daar niet van. Wanneer moeten jullie weer spelen?"

"Volgende week zaterdag." Laila knikte. "In Amsterdam."

"Dan kom ik wel langs, zullen we daarna weer wat gaan drinken. Ik weet dat ik niet op kan maken voor de tijd die ik gemist heb, maar laat het me in ieder geval proberen." Saphira knikte. Ze voelde zich nog niet helemaal op haar gemak, maar ze wou haar moeder een kans geven, zeker sinds zij en haar oma de enige familie was die ze nog had.