Saphira vertelde Merel het hele verhaal en ergens luchtte het toch ook wel weer op om alles wat er in haar hoofd rondspookte hardop uit te spreken.

"Jullie hebben gezoend?!" Riep Merel uit en Saphira legde snel haar hand voor Merels mond. Op een of andere manier was dit team zo nieuwsgierig naar zo goed als alles, dus luisterden ze redelijk vaak mee.

"Nee, het was een kus, geen uitgebreide zoen!" Merel kneep haar ogen samen tot spleetjes.

"Je wilde het wel." Saphira beet op haar lip. Wilde ze het? Iets in haar begon gelijk te protesteren, maar tegelijkertijd zei haar hart haar dat ze niets liever zou willen dan Donny's lippen nog een keer op de hare te voelen. "Je wilde het echt!" Roept ze dan, enigszins verbaast.

"Ik weet het niet." Merel sloeg haar arm om haar schouder, ze waren klaar met het warmlopen en nu kon ze dat dus doen.

"Het komt wel goed, jij moet je gevoelens even op een rijtje krijgen en dan met Donny praten." Saphira glimlachte en lette toen op wat Ed zei. Volgende week begon de competitie en ze wou het liefst in de basis staan, dus deed ze haar uiterste best op het veld. Heel veel bijzonders gebeurde er niet. Door de afgelopen weken waren de watergevechten tussen sommige dames niet eens meer iets ongewoons.

"Pst, Merel." Zei Saphira geniepig en toen Merel opkeek knikte ze met haar hoofd naar Vaclav en Pelle Clement die langs het veld liepen op weg naar hun eigen training. Merel wist precies wat Saphira bedoelde en ze renden zo stil als ze konden naar de twee jongens terwijl ze de doppen van de nog zo goed als volle bidons schroefden. Toen ze achter de jongens liepen goten ze de bidons leeg over hun hoofden en keken ze grijnzend toe hoe de jongens geschokt weg sprongen.

"Wat in de..." Riep Pelle. "Oh natuurlijk, de zusjes ondeugd..." Verzuchtte hij toen.

"Zusjes ondeugd?" vroeg Saphira lachend.

"Zo worden jullie twee altijd genoemd."

"Door wie?!"

"Iedereen." Saphira en Merel keken elkaar aan en haalden toen hun schouders op. Wat maakte het ook uit?

"Moeten jullie niet naar de training?" Vroeg Merel schijnheilig en de jongens zetten het op een rennen. "Wij gingen shoppen toch?" Saphira knikte en de twee begaven zich naar de kleedkamers waar Saphira in haar skinny jeans stapte en een los shirt aantrok en Merel een trainingspak van Nike aanschoot.

"Ging Annouk niet ook mee?" Vroeg Saphira en ze keek de kleedkamer rond, maar Annouk was er niet meer. "Die zal dan buiten wel wachten."

"Ik wil nog wel even naar huis om me om te kleden..." Zei Merel beschaamd, maar Saphira grinnikte. Ze liepen de kleedkamer uit waar Annouk inderdaad stond te wachten terwijl ze diep in gesprek was met Donny.

"Hey Don." Zei Merel enthousiast en Donny zou enthousiast iets terug zeggen tot hij Saphira zag en nog net niet bloosde.

"Hey." Zei hij en Saphira glimlachte ongemakkelijk. Ze kon geen woord over haar lippen krijgen. "Ik ga er maar eens vandoor." Donny zei nog snel gedag en liep toen gehaast weg.

"Wat was dat nou weer?" Vroeg Annouk verbaast en ze keek Donny na. "Die deed raar..."

"Ik zou het niet weten." Zei Saphira en ze keek Merel met een waarschuwende blik aan. "Maar Metel trakteert op een ijsje." Veranderde Saphira het onderwerp met een grijns. "We moeten nog perse langs haar huis omdat madame zich om wil kleden, dus het is het minste wat ze kan doen." Annouk knikte instemmend en met een zucht gaf Merel zich neer.

"Prima..." De andere twee gaven elkaar een high-five en met z'n drieën liepen ze naar Annouks auto.

"Dus, de eerste stop is Merels huis." Zei Annouk en ze startte de motor. Saphira keek door het raampje naar buiten. Betekende die kus wel wat voor Donny? Was het niet gewoon eentje zonder betekenis voor hem? Betekende het wel wat voor haar? Was haar hoofd niet gewoon een spelletje met haar aan het spelen? Ze werd helemaal gek van zichzelf. Als er nu ook nog eens een uitknopje was voor haar gedachten dan zou dat toch eens fijn zijn!

"Saph! Saph!" Saphira knipperde een paar keer met haar ogen en keek Merel toen aan. "Je was mijlenver met je gedachten! Ik vroeg of je ook mee naar binnen komt."

"Ja natuurlijk! Ik blijf toch niet in mijn eentje in de auto zitten gekkie!" Ze stapten uit en liepen Merels huis in.

"Pak gewoon maar wat te drinken." Zei ze voordat ze de trap op denderde. Annouk en Saphira liepen naar de keuken waar ze voor hun allebei vruchtensap inschonken.

"Dus je wilt een jurkje." Annouk leek oprecht te denken dat Saphira ren jurkje aan wou, dus was Saphira er snel genoeg achter aan wie Annouk dat idee te danken had.

"Goed geprobeerd Meers, maar ik ga geen jurkje kopen!" Annouk keek Saphira verbaast aan.

"Ik denk dat ik het niet eens ga proberen om het te proberen om het te begrijpen." Saphira grinnikte en al snel was ook Merel weer beneden.

"Het viel te proberen." Ze grijnsde en Annouk grinnikte.

"Als ze een keer op een serieuze date gaat trekt ze heus wel een keer jurkje aan." Saphira's gezicht betrok omdat ze gelijk weer aan Donny moest denken. Ook Merel keek gelijk geschrokken naar Saphira. "Heb ik iets verkeerds gezegd?" Vroeg Annouk voorzichtig.

"Laten we maar gaan, het ligt nogal gevoelig." Saphira zat zowat al in de auto terwijl de andere twee nog in de keuken stonden. De hele dag besteden ze aan shoppen en kletsen op terrasjes.

×××

"Dat was een geslaagde dag!" De drie autodeuren klapten dicht en alle drie de dames leunden uitgeput tegen hun rugleuningen. "Vermoeiend, maar leuk."

"Mijn rug..." Zeurde Saphira.

"Had je maar niet zo veel moeten kopen." Annouk begon te lachen en Saphira was simpelweg mindblown.

"Lieve schat, dat kind heeft de hele tijd met de helft van jou tassen gelopen!" Nam Annouk het voor Saphira op.

"Hmpf." Annouk en Saphira lachten om Merel die met haar armen over elkaar op de bijrijdersstoel zat.

"Nu, kunnen jullie mij naar huis brengen? Pap zal zich wel afvragen waarom we al zo lang aan het shoppen zijn." Merel en Annouk grinnikten en al snel stond Saphira naast de auto met een paar kleine plastic tasjes.

"Ik kom je morgenochtend ophalen omdat je fiets nog bij de Toekomst staat." Zei Annouk en Saphira knikte waarna ze allemaal afscheid van elkaar namen en Saphira naar binnen liep.

"Pap, ik ben thuis." Saphira liep de woonkamer in en schrok van wat ze zag. Er lag een vrouw in de armen van haar vader. "Ik... Uh..." Stotterde ze. "Ik ga wel naar mijn kamer." Saphira vloog de trap op en sloot de deur van haar kamer gelijk. Met grote ogen bleef ze staan. Was ze er wel klaar voor geweest om dat te zien? Ze wist dat haar vader heel goed op kon schieten met een vrouw, maar het zien maakte het een heel stuk echter. Ze zuchtte. Dit was echt niet haar beste 24 uur: eerst Donny en toen dit.

×××

De rest van de week kon de tijd niet langzamer voorbij gaan dan dat het al deed. Ze was haar vader zo goed als ze kon ontlopen en toen hij een poging had gedaan om met haar te praten had ze gedaan alsof ze veel te druk was om ook maar met iemand te praten. Ook met Donny had ze nog niet gepraat. Het ene moment dacht ze dat ze wist wat ze wilde, maar het volgende moment was ze weer helemaal de kluts kwijt.

Op een moment dat ze weer helemaal de kluts kwijt was, was ze zich aan het klaarmaken voor Vaclavs feestje. Ze had een witte skinny jeans aan met een licht blauw bloesje met korte mouwtjes. Ze was bezig met het krullen van de helft van haar haren omdat ze de andere helft had opgestoken. Daarna deed ze snel haar make up en was ze klaar om te gaan. Voor haar vader legde ze een briefje op de tafel. Ondanks dat ze niet met hem wou praten wou ze niet dat hij helemaal ongerust zou zijn.

Hey pap,

Ik ben naar Vaclavs feestje. Love x

Ze griste haar fietssleutel van het aanrecht en met haar spijkerjasje over haar arm liep ze de voordeur uit. Gelukkig woonde Vaclav niet ver weg en drukte ze een klein kwartiertje later al op de bel.

"Hey Saph!" Vaclav begroette haar vrolijk.

"Hey Vasa." Ze gaf hem een knuffel. Ze had hem beloofd om te helpen met alles klaar te zetten en was dus ook veel te vroeg voor het feestje. "Wat kan ik voor je doen?" Vroeg ze terwijl ze haar jasje ophing aan de kapstok. Ze liep daarna achter Vaclav aan die haar helemaal begon te vertellen over hoe het moest toen haar oog viel op een jongen die al op de bank zat. Haar adem stokte en alles wat Vaclav zei drong niet meer tot haar door toen ze in de ogen van de blonde jongen keek. Vaclav had helemaal niets in de gaten omdat hij zo erg op ging in de voorbereidingen en liep verder. "Hey." Zei Saphira zachtjes terwijl ze haar blik niet af kon wenden, hoe graag ze ook wou. Ze werd helemaal opgeslokt door zijn ogen.

"Hey." Zei hij ook.

"Ik ga het drinken klaarzetten." Het duurde even voordat ze ook daadwerkelijk haar ogen van Donny af kreeg en achter Vaclav aanliep om het drinken klaar te gaan zetten. Haar wangen waren vuurrood en het liefst was ze toen gelijk naar huis gerend en had ze zich opnieuw verstopt in haar kamer, maar ze wist dat ze Donny uiteindelijk toch een keer onder ogen moest komen, dus dwong ze haarzelf om te blijven.

"Saph..." Hoorde ze Donny achter haar zeggen. "Ik denk dat we moeten praten..." Saphira draaide zich om en knikte. Ze liepen naar boven waar ze een kamer in liepen en de deur achter zich dicht deden. "Saph, luister, het was niet mijn bedoeling om alles zo ongemakkelijk te maken, maar..."

"Don..." Onderbrak ze hem. "Je zei dat het niet je bedoeling was. Ik heb nu één vraag omdat ik er maar niet achter kan komen wat je toen bedoelde. Betekende die kus iets voor je? Vind je me leuk?" Donny grijnsde voorzichtig.

"Dat zijn twee vragen." Saphira opende haar mond om iets te zeggen over zijn flauwe opmerking, maar Donny ging al verder met praten. "Ja." Saphira fronste.

"Ja wat?"

"Ja de kus betekende wat voor me en ja ik vind je leuk." Saphira's hart begon sneller te slaan. Hij vond haar leuk. De kus betekende echt wat voor hem. Ze keek hem in zijn blauwe ogen aan. Ze waren beide stil. Saphira was te verbaast om iets te zeggen en Donny wachtte op een antwoord, of een bekentenis dat zij hem ook leuk vond, of dat ze hem afwees, maar alles was beter dan deze stilte waarin hij niet wist waar hij aan toe was. Ze bleven zo staan en ineens schoot het door Saphira's hoofd dat dit het moment was...