Zachtjes word er in de kamer gegeeuwd, het super aandoenlijke gegeeuw komt van naast me. Als ik me omdraai herriner ik me de nacht ervoor, hoe moe Damon voor zich uitstaarde en hoe hij van mij in mijn smalle ziekenhuisbedje mocht kruipen. Lichtelijk bloos is als ik denk aan mijn actie en aan het feit dat ik hier met mijn mate in bed lig, terwijl de bewusteloze Sterre ook nog in de kamer ligt

'Goeiemorgen.' Fluisterd de hese ochtendstem van mijn mate. Hij beweegt wat en dan verdwijnt hij van het warme bed. Je hoort zachtjes twee paar voeten in schoenen glijden en daarna stap voor stap  mijn gezichtsveld in lopen. Hij hurkt aan mijn kantvan het bed neer en kijkt me met een scheef hoofd aan. 'Kom je ook uit dat kleine bed?'

Slaperig knik ik en wurm me uit de nog warme dekens. De vloer voelt koud aan onder mijn blote voeten, als ik ze op de vloer plaats. Glimlachend kijkt Damon naar zijn stuntelige mate. 'Sta niet zo te grijnzen.' Door de lacherige ondertoon weet hij dat ik een grapje maak. 'Volgens mij mag ik best glimlachen naar mijn kleine mate.' Hoofdschuddend kijk ik hem aan. 'Ik ben niet klein!' Nu schudt hij zijn hoofd en loopt op me af. Behoedzaam word ik op zijn schouder gelegd en begin hevig heen en weer te spartelen.

Middenin onze rare actie hoor je het zachte gekraak van Sterre haar bed, ze bewoog een beetje. Damon laat me voorzichtig op de grond vallen waardoor ik naar Sterre toe kan rennen. Snel neem ik plaats op het wiebelige krukje naast het bed en kijk gefocust naar het bruinharige meisje.

Haar ogen gaan een klein beetje open maar worden direct weer dicht getrokken als ze in aanraking komen met het felle licht. 'Damon ze komt bij.' Damon loopt naar me toe en hurkt bij het bed neer. 'Dat is maar goed ook.' Instemmend knik ik.

Een zacht gemurmel komt er uit de keel van Sterre, waardoor ik besef dat ze water nodig heeft om weer fatsoenlijk te kunnen praten. 'Wacht maar even ik ga water halen.' Sterre knikt langzaam, wat voor mij het teken is om op te staan.

De plastic beker houd ik stevig vast onder de snelstromende kraan. Het bekertje heeft bijna geen weerstand tegen het snelstromende water, wat me aanhet denken zet. Op dit moment lijk ik wel het bekertje, geen controle hebben over de situatie. Sinds the dream devils heb ik de touwtjes niet meer in handen, Damon heeft ze in handen genomen. Daardoor heb ik geen weerstand meer tegen iets, ik kan alleen maar afwachten.

Het krakende geluid van plastic maakt me wakker maakt uit de dagdroom. Het hele bekertje is naar zijn grootje en het water stroomt er aan alle kanten uit. Onopgemerkt heb ik blijkbaar de grip op de beker versterkt. De kraan zijn watertoevoer zet ik uit en smijt het bekertje in de prullebak. Een nieuwe beker word gepakt en gevuld met water, maar nu gaat alles wel goed.

'Dankje Ruby.' Momeld Sterre nadat ze het water gulzig had opgedronken. Ze vraagt aan Damon of hij heel even weg kan gaan, na een kleine discussie gaat hij weg van ons.

'Nu ga je me uitleggen waar de we zijn. Wie die man is en waarom ik niet meer in elkaar word getimmerd door de beul?' De verwarring in haar zacht trillende stem is sterk aanwezig.

'Ten eerste zijn we in The Dark Souls.' Sterre haar adem stokt in haar keel bij het horen van de roedelnaam. 'Die man is Damon, de Alpha van dit pack en mijn soulmate.' Sterre kijkt me verschrikt aan, terwijl ik alles vertel over Damon. 'Die beul hield ik tegen omdat jij de enige bent die ik heb hier.' Sterre's ogen schieten vol met tranen. 'Geen tijd om sentimenteel te doen, ik wil hier weg.'

Verbaasd veegt Sterre de tranen weg. 'Je hebt je Mate gevonden en je wil direct weg gaan?' 'Ja, niks persoonlijks tegen Damon, hij is vriendelijk enzo maar ik ga me niet hechten aan personen. Want jouw beul zei het zelf al: ik ben een wapen, alleen bedoeld om andere Packs te vernietigen, weg te vagen.'

Sterre knikt treurig, waarom is ze treurig? 'Ik dacht dat we hier misschien wel konden blijven.' Fluisterd ze zacht. Verbaasd kijk ik haar aan. 'Ik heb nooit gezegd dat je mee hoefde. Sterker nog, ik wil niet eens dat je meegaat.' Stetre haar ogen vullen zich weer met tranen. 'Waarom mag ik niet mee?' De tranen gutsen nu uit haar ogen.

'Je bent gewond en ik ben te gevaarlijk, als ik boos word vernietig ik alles op mijn pad.' Sterre blijft stil. 'Ik ga nu Sterre, houd Damon bezig terwijl ik wegga.' Ondanks de vele tranen knikt ze ja en trekt ze me in een veel betekenende knuffel. Zo een die zegt, kom me opzoeken en ga alstublieft niet dood.

'Ik ga nu echt weg.' Sterre zwaait zachtjes en ik loop naar de deur toe. Buiten om het hoekje staat Damon, ik durf hem niet aan te kijken al praat ik tegen hem. 'Ik ga naar mijn ziekenhuiskamer, Sterre wilde je nog bedanken dus ga naar binnen, ze wacht op je.' Hij knikt bedenkelijk en drukt uit het niets een kus op mijn kruin voordat hij de kamer binnen loopt. Verbaasd kijk ik mijn mate na en momepl zachtjes doei.

Ik ren het ziekenhuisje uit en schiet door het hele dorpje heen. Mensen kijken me raar aan als ik shift maar toch blijf ik door de straten heen rennen. De paarse wolf in hun stads centrum zorgt voor veel bekijks. Een klein meisje trekt aan haar moeders mouw en wijst richting mij. De vrouw kijkt me bedenkelijk aan en start met mindlinken aan haar ogen te zien.

Door dat signaal begin ik zo hard te rennen dat ik binnen no-time het dorpje uit ben en richting de grens hol. Net voor de grens laat ik een luide huil horen, en dan verdwijn ik de grens over.

'Doei Damon.'

--
HEYYY GUYYSSS,
HIER IS WEER EEN HOOFDSTUKJJJJJEEEEEE!! Ik ben best wel trots op deze, weet niet waarom maar ja...... STEM EN REAGEER
XXXX GOUDVISISISSS