"HMM?"

I woke up to the sound of strings in the air, greeting me with a good morning. I covered my mouth with the back of my hand as I yawned. After blinking a few times, I realized that I'm on Dr. Xalvien's white bed.

"Holy shit!" bulalas ko sabay nag-init ang aking mga pisngi. Oo nga pala, dito ako natulog kagabi habang pinapakalma si Dr. Xalvien.

Pangalawang beses ko nang nagigising sa kamang ito, at laging tuwing sinasamahan ko si Doc na maka-recover sa kaniyang mga anxiety attack.

Kapag gano'n kasi, sobrang higpit ng kapit niya sa'kin at ayaw akong paalisin na parang bata. Ayon, ang ending namin ay sa kama.

Pero kahit pangalawang beses na naming matulog nang magkatabi, wala pa ring nangyayari sa amin.

Last night, we just cuddled close to each other. The doctor's face pressed against my neck while his arms are wrapped around my waist. His peaceful breathing served as my own special lullaby.

Aaminin ko, tuwing lilipat kami sa kama at yayayain niya akong matulog sa tabi niya, may kaunting porsyento sa utak ko na umaasang baka may mangyari sa aming dalawa.

Pero siyempre, nirerespeto ko naman na hindi pa handa si Doc sa mga gano'ng bagay. Kaya nga kaunting porsyento lang.

Inalis ko na sa'king katawan ang malaking kumot. Nakasuot ako ng malaking polo ni Doc at isang pares ng boxers niya dahil biglaan lang naman ang aking pag-overnight.

Naku, siguradong kapag nag-post ako ng picture na suot ang damit ni Doc, iisipin nilang may nangyari sa amin.

Pero. . . kailangan nga ba darating ang panahong iyon?

Ang panahong magsasalo kami sa init at sarap ng aming mga katawan?

Darating nga kaya ang panahong iyon?

Sinundan ko ang tunog ng musika't dinala ako sa likurang hardin ng mansyon.

Naroon si Dr. Xalvien na tumutugtog ng biyolin sa ilalim ng malaking puno ng wisteria. Nakasuot siya ng puting polo at itim na pantalon, hawak-hawak ang dulo ng kaniyang instrumento na nakapatong sa malawak niyang balikat.

The purple petals of the wisteria tree were falling in chorus, floating in the wind, dancing harmoniously to the serenade produced by the strings of the doctor's violin.

Sunlight peeked through the branches, providing the angelic doctor with a natural spotlight.

Napahawak ako sa dibdib sa sobrang pagkamangha sa eksena sa'king harapan. It was as if I just witnessed a painting coming to life.

Naalala ko ang mga katangian ng doktor na aking isinulat sa notebook. Hindi ko na siya ini-interview ngayon, pero tuwing may nalalaman ako kay Dr. Xalvien ay sinusulat ko pa rin sa kuwadernong iyon.

Marunong mag-violin.
Marunong ding mag-painting.

Marunong makisama sa mga bata.
Marunong ding makisama sa matatanda.

Kahit may kahati sa kaniyang oras para sa sarili,
buong-buo pa rin siya kung magbigay ng sarili para sa iba.

Tangina, sino'ng hindi mahuhulog sa kaniya?

"Miss Fiorisce?" Saglit siyang napahinto sa pagpapatugtog nang mapansin akong nakatayo sa may pintuan. "Gising ka na pala. Good morning, Miss Fior."

"Good morning, Doc!" pagbati ko sabay lapit sa kaniya.

"Gutom ka na ba? I made us breakfast," kaniyang sambit sabay ipit ng ligaw na buhok sa likuran ng aking tainga. "Do you want some blueberry waffles?"

Pagtango ko, akala ko ay babalik na kami patungo sa loob ng bahay. Ngunit hinawakan niya ang kamay ko at dinala ako papunta sa isang gazebo roon sa hardin.

Pagdating doon ay nakita kong may nakahandang breakfast sa isang malaking glass table na pinaggitnaan ng dalawang puting upuang gawa sa porselana.

Blueberry waffles lang ang sinabi niya kanina, pero mayroon din palang. . . teka, ano nga ba ang tawag sa mga ito?

"Today's breakfast includes some Eggs Benedict with hollandaise sauce, a bruschetta chicken skillet, some creamy pesto gnocchi, open-faced salmon panini—and blueberry waffles." The doctor introduced the plates one by one.

"S-Sabi mo kanina, blueberry waffles lang!" kunot-noo kong hirit na medyo kinikilig.

"Wala akong sinabing lang. Saka may blueberry waffles naman talaga, ah?" nakangisi't taas-kilay niyang sagot habang inaalalayan akong umupo. "Ayaw mo ba? Gumising pa naman ako nang maaga para ipagluto ka."

"Siyempre gusto ko. Luto mo, eh." Napakagat-labi ako bigla sa nasabi ko. Siyet! Medyo tunog malandi! Napailing tuloy ako nang wala sa oras.

Natawa ang doktor sabay labas ng ilang mga bulaklak sa maliliit na garapon. He placed those little flowers inside a metal strainer-like cage which he dipped in a cup of hot water. "Do you want some blue ternate tea, Miss Fiorisce?"

Lahat yata sa lamesang ito, hindi ko kayang i-pronounce!

Habang kumakain ay hindi ko mapigilang pagmasdan ang doktor. Bawat kilos niya kasi ay sobrang elegante. Para akong nakikipag-almusal sa isang prinsipe. From his beautiful face to his purity and kindness, Doctor Xalvien is indeed like a royal prince.

Nang matapos na kaming kumain ay nagprisinta akong maghugas ng mga pinggan, ngunit ayaw niyang pumayag. Habang nasa kusina si Doc ay kinuha ko saglit ang phone ko para tawagan ang aking kaibigan.

"Ano 'yon, Madam Fior?" masungit na bungad ng lalaki kong kaibigan na si Renhur. Napapahikab-hikab pa ito kaya halatang kakagising lamang.

"K-Kapag ba natulog kayong magkasama sa iisang kama, tapos ipinagluto ka ng almusal kinabukasan, ibig sabihin ba ay kayo na?" pabulong na pagkonsulta ko habang sumisilip kung busy pa si Doc na maghugas ng pinggan sa kusina.

Diretsahan ang tugon ng kaibigan ko. "Nag-sex ba kayo?"

Napalunok tuloy ako, medyo nabawasan ang excitement ko sa tanong niya. "H-Hindi. . ."

"Ah, wala 'yan."

"Hoy! Grabe ka naman!" Napalakas ang sagot ko kaya napatakip ako ng bibig sabay silip ulit sa doktor. Mukhang hindi niya naman ako narinig. "Hindi lang naman umiikot sa sex ang isang relasyon, ha!"

"Madam Fior, si Doc ba ang tinutukoy mo?" paglinaw niya. "Alam mo namang mabait 'yan sa lahat, eh. Kung sabihin ko ngang kailangan ko ng isang libo, bibigyan niyan ako ng tatlong libo. Gano'n 'yan kabait. Kaya kung gusto mong malaman kung may gusto ba siya sa'yo o hindi, kailangan ay masigurado mong natu-turn on siya sa'yo."

"Ang kalat mo, Renhur!" saway ko sa kaniya nang may namumulang mga pisngi.

"Subukan mo lang landiin si Doc. Kung walang talab ang pang-aakit ng isang Fiorisce Lavandula, ibig sabihin ay kaibigan lang ang turing niya sa'yo," payo ni Renhur bago ibaba ang tawag.

***

SIGURO ay nagpapauto lang ako sa payo ng aking kaibigan, siguro ay gumagawa lamang ako ng dahilan dahil gusto ko rin talagang gawin, siguro ay nagiging medyo desperado na rin ako dahil walang nangyayari sa'ming dalawa ni Doc.

Ano man ang tunay na dahilan, gumawa ako ng paraan para subukang pukawin ang pagnanasa ng doktor.

"Miss Fiorisce, I've thought about what you said," ani Dr. Xalvien habang sabay kaming kumakain ng merienda pagkatapos mag-cover ng isang event na kaniyang pinondohan. "I'll try setting some rules with Venge."

"Mm-hmm." I bit the end of my straw, nibbling on it playfully as I listened to the doctor.

"Democracy between alters is important in DID systems. Kaya nag-set din ako ng schedule sa pag-front namin. Hindi pa namin ito tuluyang nakokontrol, pero kung susubukan naming sundin ang schedule ay baka unti-unti naming makasanayan ito," paliwanag niya nang hindi tumitingin. Naka-concentrate siya sa pagkain.

Sayang ang effort ko, ha? Kailangan ko pang galingan. Hinawakan ko ang leeg ko, umaarte na napagod sa pag-cover ng event. "Talaga? Ano ang naisip mong schedule?"

Inunat ko pataas ang dalawang braso ko, kasabay nito ang pag-angat ng dibdib ko. Nahuli ko sa wakas ang doktor na napatingin sa'king hinaharap.

Gotcha.

"I-I was thinking that maybe I could do Mondays, Wednesdays, and Fridays," banggit niya sabay iwas ng tingin. "Then Venge could do Tuesdays, Thursdays, and Saturdays."

What he said suddenly caught my attention. "Eh sino sa Sunday?"

The doctor folded his arms and leaned his upper body forward. He then clicked his tongue and smirked. "Sino'ng gusto mo?"

His playful question made me blush a bit. Teka! Ako dapat ang nang-aakit, ha?

Dr. Xalvien chuckled gently, amused at my reaction. "I'll give him more voice. He can suggest how we pick who fronts on Sundays. But maybe, we can take turns."

We continued our talk, but nothing I did made him make a move. Medyo nawawalan na ako ng pag-asa. Tulad nga ng sabi ni Renhur, baka nga wala siyang pagtingin sa akin na higit sa isang kaibigan.

We did kiss twice already, but what good are those if they only stop there?

Sumakay na kaming muli ni Dr. Xalvien sa kaniyang kotse. Habang papalapit kami nang papalapit sa bahay ko ay lumiliit na rin nang lumiliit ang tiyansa ko.

As he walked me towards my door, I realized that this was my last chance. It's now or never.

Hinawakan ko ang dulo ng kaniyang mahabang manggas at kinusot-kusot ito, tila ba nanlalambing. "Doc. . ."

"Miss Fiorisce?" Napataas siya ng kilay, nagtataka sa'king nakakapanibagong pag-asal.

"Don't you miss painting?" napapalabi kong sabi habang nilalaro ang tela ng manggas niya. Tumingkayad ako para bumulong sa kaniyang tainga. "Do you want to paint me again?"

"Ah, yes. I can paint you again, Miss Fiorisce."

"That's not what I mean. . ." I gazed at him with a set of siren eyes. "Do you want to paint me? Not like how an artist paints a basket of fruits. But like how an artist paints a canvas."

Matalino ang doktor, kaya alam kong naiintindihan niya ang gusto kong iparating. There was a glint of lust in my eyes, letting him know that I didn't mean painting an image of me—I meant using my body as a canvas.

"O-Oh, you mean. . ." Nakita kong umakyat-baba ang lalagukan ng doktor sa mabagal niyang paglunok.

He rested his arm on the door behind me, closing the distance between our bodies. "I do. I want to paint you again, Miss Fiorisce. Can I?"

Halos mabaliw ako nang maramdaman ang mainit niyang pagbulong sa aking tainga. "Can I paint you, Miss Fior? Can I paint . . . on you?"

My hand caressed the doctor's neck as I tiptoed to whisper back in his ear. "Friday night. 8 PM. Your place."

I kissed the tip of his reddish ear before entering my unit and closing the door.

***

BIYERNES.

Nagsuot ako ng polo blouse na aking tinupi hanggang siko. Ngunit imbes na magpantalon ay tinernuhan ko ito ng masikip at maiksing palda.

I coated my lips with some kissproof lipstick and curled my lashes up with some tearproof mascara.

Sinundo na ako ni Dr. Xalvien papunta sa kaniyang mansyon. Halatang kinakabahan kami parehas. Pagkatapos kumain ng hinanda niyang hapunan ay tumungo na kami sa art room.

Paglingon ko sa doktor ay nakasuot siya ng puting t-shirt. "H-Hindi ka ba nag-aalalang mapinturahan ang damit mo?" tanong ko.

"Eh ikaw? Hindi ka ba nag-aalalang mapinturahan ang damit mo?" mabagal ang boses na balik niya sa'kin.

Pagsarado niya ng pintuan ay tuluyan nang nakawala ang aming mga inhibisyon.

The doctor lifted up my waist and I wrapped my legs around him. I dug my nails at the back of his head as our hungry lips collided into a passionate kiss.

He carried me towards a stool where he sat me on top of him, our lips never letting go of each other. Our tongues swirled and circled, halos mabuhol na sa pakikipaglaro sa isa't isa.

Sa sobrang pagkagigil ay biglaang binuksan ng doktor ang aking manipis na blusa, tumilapon tuloy ang mga butones nito sa sahig. I'm not complaining, though. I liked how Dr. Xalvien's getting a little wild and rough.

Inangat ko na rin ang kaniyang damit at tinapon ito sa gilid. I dipped my hand inside an open jar of blue paint and touched his chest. Dahan-dahan kong kinapa pababa ang kaniyang hubad na katawan, dahan-dahang pinipinturahan ang kaniyang maputing balat.

"Miss Fiorisce. . ."

He did the same to me. Napaliyad ako nang halikan niya ang aking lalagukan. Kusang umawang ang mga labi ko nang maramdaman ang basa niyang daliri na gumuguhit sa'king likuran.

I don't know what color of paint he was using, but he was leaving a trail of paint on my spine with his middle finger. It made me question my sanity.

"Ah, Doc. . ."

He dipped his left palm on a jar of red paint, while he dipped his right palm on a jar of yellow paint.

Nagulat ako nang mabilis niyang inangat ang suot kong palda. Nakasuot lamang ako ng manipis na t-back, kaya lumantad ang aking makinis na puwitan.

I gasped out a soft moan when I felt the doctor's rough hands squeezing my smooth ass firmly, leaving handprints of red and yellow on each of my butt cheek.

"D-Doc. . . Oh."

His wet hand started painting around my left boob in a circular motion while suckling on my right boob. Naramdaman ko ang mainit niyang dila na pumapaikot sa'king sensitibong korona. Nakakabaliw. Nakakaulol sa sarap.

"M-Miss Fiorisce, there's something in my pocket."

Kinapa ko ang loob ng kaniyang pantalon at nakakuha ng isang pack ng condom. Nagulat ako dahil pinaghandaan pala ni Doc ang gabing ito.

"Put it in my mouth," he commanded in a deep masculine voice. His eyes lost in a state of sex, his hair dripping wet with sweat.

I did what he said and placed the pack of condom between his teeth. I tightened my grip, holding the pack securely between my fingers as the doctor ripped it open using his mouth.

He spat out the piece of foil, and damn did he look hot.

"I want you to put it on me, Miss Fiorisce."

Alam kong ginusto ko ito, ngunit bigla akong kinabahan. "A-Are you sure? Baka. . . Baka kung ano ulit ang mangyari?"

The doctor flinched for a bit. "Y-Yes, Miss Fior. I want to feel you. . . And I also want to make you feel good."

Ninenerbyos na ibinaba ko ang zipper ng kaniyang pantalon.

Hahawakan ko na sana ang alaga niyang kusang tumayo mula sa ilalim ng boxers. . . nang biglang may kamay na pumigil sa'kin.

"STOP!" yelled a different voice.

When I looked up, it wasn't the doctor in front of me anymore.