Chapter 19

PAGMULAT ko ng mga mata ko ay para akong nasa ibang mundo . Ito ba ang palasyo ng mga Lorenz ? Ito ba ang tirahan ng aking yumaong ina ?

Dahan-dahan akong bumangon sa malaking kama na kinahihigaan ko . Ano bang nangyari ?

Nagpalinga-linga ako at ng makaramdam nang pagkahilo'y agad akong humiga at pumikit hanggang sa muli akong lamunin ng kadiliman.

"Anong magagawa ko kung ito ang nararamdaman ko ? Hindi ko kaya ! Hindi ko na kayang magpanggap pa !" Sigaw ni Daddy kay Mommy .

Nagtago ako sa gilid ng pintuan at pinanood sila . As usual , nag-aaway na naman sila . Wala namang araw na hindi sila nag-away eh . Nakakainis tuloy , nakakainis na nakakatampo na parang wala na silang ginawa mula ng mabuhay ako kundi ang magtalo ng magtalo .

Sa tuwing nasa harapan kami ng hapag-kainan kita ko ang saya sa kanilang mga mukha . Dama ko ang galak sa kanilang mga tawa . Pero sa tuwing tatalikod na ako , sa tuwing hindi na ako nakaharap sa kanila , lagi na lang sila nag-aaway at nagkakasakitan .

I may be assuming that we are a happy family , alone . That we're not like other families na nag-aaway . But the truth is , we are already broken apart .

Lagi na lang inaaway ni Daddy si Mommy na nagiging dahilan para magtanim ako ng galit sa kan'ya ng paunti-unti .

Alam ko naman eh , alam na alam ko nang hindi buo ang pagmamahal ni Daddy kay Mommy na kabaliktaran naman ni Mommy . Mahal namahal ni Mommy si Daddy kaya naman kahit lagi s'yang inaaway ni Daddy , nagtitiis pa rin ito .

"Mommy ." Tawag ko dito pagkatapos kong kantahin ang 'Because You Love Me' na paborito nitong kanta ni Celine Dion .

I can see peacefulness in her face while her eyes are now closed . I caress her hair down to her lips and chin . I can't stop crying , while watching her smile while her eyes are closed like she is just sleeping .

"Mommy , I love you . I really do . Alam ko naman na kaya ka nagpa-lethal injection ay hindi dahil sa akin . It's because you can't endure Daddy's rudeness to you anymore . Mommy . I am really sorry . I am useless . Hindi man lang kita naipagtanggol sa ginagawa sa iyo ni Daddy . I am really sorry Mommy . Please come back to me ." Humahagulgol kong pakiusap dito .

Daddy is not present ng ilibing si Mommy . I hate him . Wala syang pakialam kay Mommy , he may saved her from grand-mére and grand-pére's . But he killed her in the same time he freed her from my grand-pére's dictatorship . I hate him .

But I hate myself , I hate myself because I love that man . I love my Daddy even though I know the truth . I know the truth behind every perfect pictures we have . Every perfect scenes we had . It's all a lie . But he is still my father , the man my mother cherished and loved until her very last breath .

Nakaramdam ako ng presensya sa kwarto kaya naman dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko . I saw her , sitting beside me . This old lady my mom loves the most , this old lady I cherished the most .

"Lola ." Tawag ko dito .

Ngumiti ito at saka pinaglandas ang kanyang daliri sa buhok ko . "I love the sound of it , my dear . I love everytime you call me lola and not grand-mére ." Anito na ikinangiti ko ng tipid .

"Lola , how did you let Lolo tricked me ?" I asked her that draw a bitter smile to her lips .

I can't stop myself . I can't stop myself to hate someone , again . Ganito ba ang mga lalaki ? Pag ginusto , gagawa ng paraan kahit pa makasakit sa iba ?

But no , Bryan is different .

"Bryan is different ." Wala sa loob kong nasabi ang mga nasa isip ko .

"Who is Bryan ?" Tanong ni Lola .

I smiled sweetly as I reminisced the moments we have . "He is the one I love , Lola ." Pag-amin ko dito na ikinangiti n'ya rin ng matamis .

"I am happy that you finally found someone ." Anito .

But my sweet smile turned to a bitter smile . "But Lola , we both knew that we don't have the chance to be together . I am about to marry that pretentious man and about to continue this curse Mommy ran off . I am not happy with this grand-mére . I am not happy with this ." Sabi ko habang dumadaloy ang masaganang luha sa aking mga mata .

Nakakainis . Wala na naman akong magawa .

Tumayo ako at lumapit sa piano na nasa kwarto ding iyon . Umupo ako at saka tinugtog ang My Heart Will Go On while my tears kept on falling down my eyes .

Music always makes me calm . Music completes my life . But Bryan is the one who can make me contented and satisfied in the simplest way . Bryan is my life . Pero hindi kami pwede . Ni hindi ko nga alam kung pareho kami nang nadarama .

I left numerous letters and gifts to Manang Pacita na syang magiging mensahero namin ni Bryan . I knew that this will happen kaya inunahan ko na . Alam ko it's a bold move . But who cares ? Mahal ko s'ya kahit pa bawal itong aking nadarama .

Near, far, where ever you are

I believe that the heart does go on.

Once more, you open the door

and you're here in my heart and

my heart will go on and on.

I closed my eyes and feel the rhythm . I feel the notes like it is Bryan . And it gives me a heartwarming feeling .

You're hear there's nothing I fear

and I know that my heart will go on.

We'll stay forever this way

You are safe in my heart

and my heart will go on and on.

Hindi na ako nagulat ng marinig ang pagpalakpak ng Lolo ko na pumasok nang walang pasabi sa kwarto ko at ngayo'y katabi na si Lola . I can't even lay my eyes on him dahil naiinis ako sa kan'ya -- no , let me rephrase that -- galit ako sa kan'ya .

"Merveilleux [Wonderful] . You're growing so fine and beautiful . Too artistic and intelligent . Unlike your stupid mother ." Napatiim-bagang ako sa huli nitong sinabi . I shut my eyes and stretch my neck sideways .

"Please , excuse me ." Sabi ko sabay labas sa kwarto papunta sa garden ng palasyo . I need to chill down .

My mom isn't stupid . She may be dumb because of love . But she is just victim of that emotion I am now feeling towards my stepbrother .

"Hey ."

Kahit hindi ako lumingon , I know who it is . At wala akong pakialam kung sino man s'ya . Kung s'ya ang ipinagkasundo sa akin ng lolo ko , I will not waste my time looking at him.  He is an asshole .

"I know you're mad at me . Pero hindi mo ako masisisi . I like you so much to the fact na nagpanggap ako at minanmanan kita ." Pag-uumpisa nito pero nanatili lang akong walang imik , hawak ang S pendant ng kwintas ko , nakatingin lamang ako sa mga bulaklak .

"Please Shana , talk to me ." Pakiusap nito pero wala akong pakialam kahit pa lumuhod ito , at magmaka-awa pa .

"Shana ." I cut a stem of a red rose and look at it with adoration . Hindi ko alintana ang lalaking tumatawag sa akin . All I want is his voice .

My Bryan .

"Shana ." Tumaas na ang isang kilay ko at mariin kong naipikit ang mga mata ko . He is annoying me . He is getting in my nerves .

"Shana ." Wala sa sariling nailamukos ko na ang rosas dahil sa pagkairita . It fell down from my hands that is bruised dahil na din sa paghigpit ng hawak ko sa tangkay nito na naging dahilan para magkasugat-sugat ang palad ko .

Humarap ako dito at  tinapunan ito ng malamig na tingin at saka ako dumiretso paakyat para makapagpahinga na . But I saw Rufus na may kasamang may katandaan nang lalaki with another man beside the stranger . Tumigil sila sa paglalakad at yumukod si Rufus sa akin .

"Milady ." Natigilan ito ng mapadako sa kamay ko ang mga mata nito . "Qu'est-il arrivé à ta main?" [What happened to your hand ?] Nag-aalala nitong tanong .

Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa mga kaharap ko . I saw the man grinned at me na ikinataas ng kilay ko . "Don't mind me . I will clean myself up and please ready the piano and I want to chill down ." Sabi ko bago bahagyang yumukod sa lalaking kasama nito .

"Oui , milady ." Sagot ni Rufus at saka yumukod .

Tinanguan ko din ito at saka tipid na nginitian ang kasama nito . "Dismissed ." Sabi ko bago ako nagpunta sa kwarto ko para maligo .

Sino kaya ang lalaking iyon ? Nakakapagtaka pero his eyes is familiar .