Eindelijk weer een normale dag

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Er is bijna een heel jaar voorbij geweest. Ik ben nog een paar keer op de aarden geweest, 2 keer naar mijn vader voor medicijnen en om Plien mee te nemen voor een paar nachten. Ik ben ook ook nog een paar keer bij mijn nicht geweest en heb met haar zitten praten. Het blijkt steeds slechter te gaan in de wereld en de oorlog komt ook steeds dichter bij Nederland. In die hele tijd is het me nog steeds niet gelukt om een plan te verzinnen. Of in ieder geval niet 1 die ik echt goed vind of waar ik 100 procent te vrede mee ben. Maar het beste plan tot nu toe is om de kinderen die het echt nodig hebben en die het ook willen mee te nemen naar Neverland. Ik twijfel alleen een beetje want je schiet er eigelijk niet heel veel mee op behalve dat je hen in veiligheid brengt. Dat was eigelijk een beetje het wat minder leuke nieuws, dus nu het wat leukere nieuws...... met mij en Peter gaat het steeds beter. Ik heb alleen nog mijn kamer om er soms even rustig te zitten en als ik echt even behoefte heb aan rust maar voor de rest slaap ik eigelijk altijd bij peter. Even voor iedereen die nu rare dingen gaat denken, ik ben nu 14, ja jongens 14 dus ik ga niks raars doen, gadver. Voor de rest is er denk ik niet zo heel veel bijzonders gebeurd. O ja, bij de indianen is er een baby'tje geboren. Dat was echt heel leuk om te zien. Er was bijna een week lang feest want er word bijna nooit een baby geboren. Er werd veel gedanst en gegeten. Ook werden er spelletjes gedaan en waren er veel lekkere dingen. Ook ben ik de laatste tijd nog beter geworden in zwaardvechten en ook in pijl en boog schieten, het is me gelukt om 5 keer achter elkaar in de roos te schieten ( ik weet het niet heel erg goed maar voor mij is het echt een hele prestatie ).

Ik word plots ruw uit mijn gedachtes verstoord. Ik kijk op en zie Fred voor me staan ( hij is ongeveer 9 jaar volgens mij ), ik kijk hem vragend en zeg, wat is er? We gaan avond eten en ik moest je van peter roepen omdat je vandaag maar heel even beneden bent geweest, zegt Fred een klein beetje zenuwachtig. Ik glimlach naar hem en zeg, ik kom er zo aan. Als Fred naar beneden is geklommen zucht ik even. Ik blijf nog hele even zitten en dan sta ik op. Ik loop naar het uiterste deel van de tak. Daar kijk ik even naar beneden. Ongeveer 12 meter onder me zie ik de eet tafel. Ik draai me met een glimlach om en laat me dan naar beneden vallen. Ergens halverwege mijn val draai ik me om. Als ik nog maar 2 meter van de tafel af ben vlieg ik snel een stukje omhoog. Dan land ik bij de tafel neer. Even strek ik me uit en dan ga ik aan tafel zitten. Ik zie dat peter al wat heeft laten verschijnen. Het zijn allemaal lekkere dingen, pannenkoeken, frietjes, donuts. Maar ook zijn er bakken met salades en pasta. Ja dat is er het afgelopen half jaar ook veranderd, iedereen eet nu een beetje groente, de ene wat meer dan de ander maar we eten het allemaal. Als we klaar zijn gaan we basketballen. Iedereen doet mee. Het is team Rufio tegen team Peter. En ik zit bij team Rufio. Vooral ik en peter zitten elkaar de hele tijd een beetje te klieren, maar beide vinden we het eerder leuk dan vervelend. Uiteindelijk is het bijan 11 uur s'avonds en gaan we naar bed. Het is net aan gelijkspel geworden. Iedereen gaat naar zijn kamertje, sommige praten even met elkaar ander lopen al te geeuwen en gaan gelijk hun bed in. Terwijl ik het allemaal een beetje glimlachend aankeek is peter naast me komen staan en heeft zijn arm om me heen geslagen. Ik leun even tegen hem en zucht even. Nadat we een tijd zijn blijven staan zegt peter tegen me, ik wil je iets laten zien. Ik draai me nieuwsgierig naar hem om. Hij pakt mijn hand en samen vliegen we we naar boven. Als we helemaal boven zijn vliegen we over de bomen heen richting een plek waar allemaal bloemen staan. Als we daar landen kijk ik een beetje verbaasd om me heen. Ik ben hier wel vaker geweest, het is een open plek midden in het bos waar allemaal madeliefjes staan en ander bloemen die ik niet ken. Ik kijk Peter weer nieuwsgierig aan. Hij gaat bij een bloem zitten en blaast ertegenaan. De bloem gaat open en geeft opeens van binnen licht. Ik blaas ook tegen een paar bloemen en bij die gaan ze ook open en geven ze licht. Ze hebben allemaal een andere kleur en het ziet er prachtig uit. Dan staat Peter weer op. Hij schopt een soort van door de bloemen, maar inplaats van dat ze stuk gaan komen er een soort van lichtgevende pluisjes uit. Ze zijn in alle kleuren. Met open mond kijk ik er even naar en dan doe ik het zelfde als peter. Wanneer we eindelijk alle bloemen hebben gehad zie je overal lichtgevende pluisjes vliegen. Ik kijk er glimlachend naar. Dan staat Peter opeens achter me en slaat hij zijn armen om me heen terwijl hij zijn hoofd op die van mij laat rusten. Ik kruip wat dichter tegen hem aan en zeg met een glimlach op mijn gezicht, het is echt prachtig. Peter trekt me nog wat dichter tegen zich aan ( voor zover dat nog kan ). Peter trekt me na een tijd je meer naar het midden en gaat daar liggen met zijn gezicht omhoog. Ik kom naast hem liggen en zie alle sterren en pluisjes boven ons. Het ziet er echt heel mooi uit. Ik zucht even en kruip weer wat dichter tegen Peter aan. Boven ons zie ik allemaal sterrenbeelden, sommige zie je ook op aarden maar andere niet. Zoals een meermin en een slang. Ik voel dat ik wat slaperig word en kan nog net een geeuw onderdrukken. Peter heeft het gemerkt en lacht even. Ik doe mijn ogen dicht en val niet veel later in slaap.

Ik hoor ergens heel vaag zacht gelach. Dan plots voel ik iets ijs koud over me heen. Geschrokken doe ik mijn ogen hoestend open. Naast me hoor ik ook Peter hoesten. Ik zie boven me alle jongens staan, en Rufio heeft een emmer in zijn hand waar nog een druppel water uit drupt. Als ik en Peter beide onze ogen open hebben zegt Rufio, hè hè, zijn de tortelduifjes eindelijk wakker. Een beetje chagrijnig ga ik overeind zitten. Naast me hoor ik Peter een klein beetje geïrriteerd vragen aan Rufio, was dat nou echt nodig? Rufio kijkt ons lachend aan en zegt, ja dat was echt nodig. Ik ga staan en rek me uit en kijk Rufio en de rest dan glimlachend aan. Een paar jongens lachen naar mij terug maar Rufio kijkt me een beetje wantrouwig aan. Dan zeg ik na een paar secondes, bedankt voor die douche jongens had ik echt nodig. Ik kijk ze met een nog bredere lach aan en laat ondertussen water boven hun hoofd verschijnen. Nog geen 1 jongen heeft het in de gaten en ik ga verder met praten, volgens mij hebben jullie er ook wel 1 nodig. Op het moment dat ik dat zeg laat ik al het water op ze vallen. Alle jongens kijken geschrokken en het ziet er echt hilarisch uit. Ik lach heel hard terwijl ik rufio's chagrijnige gezicht zie. Peter is opgestaan en grinnikt ook. Na een minuut lacht uiteindelijk Rufio ook een beetje. Dan zeg ik, het meer is van mij, dus verboden toegang! Ik vlieg naar het meertje en terwijl ik het meertje in spring heb ik een bikini aan. Als ik na een paar minuten weer boven kom zie ik Peter. Ik glimlach even naar hem en laat me dan weer onderwater zakken. Even later springt Peter ook het water in. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug. Dan zwemt hij naar me toe en kust me. Uiteindelijk moeten we beide naar boven om adem te halen. Ik kijk hem glimlachend aan. Ik ga op mijn rug liggenen kijk naar boven. Ik laat wat vlinders verschijnen en merk dan dat Peter naast me is komen drijven. Ik blijf nog een tijdje in het water met peter maar dan gaan we er beide uit. Snel laat ik inplaats van een bikini mijn kleren verschijnen en heb ik ze meteen aan. Ik laat een handdoek verschijnen en droog mijn haren af. Als ik me omdraai naar peter zie ik dat ook hij al klaar is. Samen vliegen we naar de boom. Daar aangekomen hoor ik opeens mijn maag knorren. Ik hoor peter naast me grinniken, hij slaat zijn arm om me heen en zegt, zullen we maar wat eten. Ik lach even en samen gaan we eten.

Ik loop over 1 van de vele hangbruggen als ik onder me Felix hoor roepen, Hey Lilly doe je mee? Ik kijk naar beneden en zie Felix en een aantal andere jongens met een bal staan. Ik roep naar ze, ja ik kom wacht even! Ik ga op het touw van de hangbrug staan en spring naar beneden. Het laatste stukje vlieg ik even zodat ik niet te hard op de grond kom. Even strek ik me uit. Dan kijk ik naar de bal die Felix in zijn handen heeft en pak hem daarna snel af waarnaar ik naar het speelveld ren. De andere jongens komen lachend achter me aan en als iedereen op het speelveld is roept Felix, wie hoort er bij mij en wie hoort er bij Lilly? Snel verdelen de overige jongens zich over ons tweeën. Als we uiteindelijk eerlijke teams hebben beginnen we met spelen. Felix team krijgt als eerste de bal. Mijn team probeert de bal af te pakken en uiteindelijk lukt 1 van de twins het. Snel spelen we de bal naar elkaar over. Net voordat we bij het doel zijn krijg ik de bal. Ik kan de bal net niet in het doel schieten dus hoor ik allemaal jongens om me heen roepen, hier Lilly, hier ik sta vrij. Ik kijk om me heen en zie dat beide twins vrij staan. Ik speel naar 1 van hen en die kopt hem naar de ander, en die kopt hem weer terug en dan uiteindelijk koppen ze hem in het doel. Ons team juicht even maar we gaan alweer snel door. Zo verloopt de wedstrijd tot het avondeten. Moe en hongerig gaan we allemaal aan tafel zitten. Er staat al allemaal eten op tafel omdat wij een beetje laten waren. Ik pak een pannenkoek en wil die in mijn mond stoppen maar als ik dat doe, is die opeens weg. Ik hoor mijn maag knorren en kijk naar Peter. Peter en Rufio kijken mij grijnzend aan, terwijl peter naar Rufio wijst en zegt, het was zijn idee. Even zucht ik lachend maar dan keer ik me weer naar mijn bord. Ik laat nu zelf maar een pannenkoek verschijnen en neem er een hap uit. Heel overdreven zeg ik, hmmm deze is echt lekker, veel beter dan die van jouw Peter. Even kijk ik hem grijnzend en zeg ik, wil je ook een hapje? Beide schudden even lachend hun hoofd. Dan ga ik weer verder met eten. Tijdens het eten praat ik nog even met de jongens.

Moe kruip ik in bed. Het was echt weer eens fijn om zo'n dag te hebben. Dan voel ik het bed een beetje indeuken en een paar secondes later word er een arm om me heen geslagen. Ik draai me glimlachend om en kijk Peter aan. Die geeft een kus op mijn neus en zegt, lekker slapen. Ik kruip even wat dichter tegen hem aan en zeg tegen hem, lekker slapen.

------------------------------------------------------—------------------------------------------------------------------------

Jaaa!!!!!!!! Zoals beloofd eerste hoofdstuk!!!!! En wat vonden jullie ervan? Ik hoop dat jullie het leuk vonden.
Voor de mensen die het willen weten, in het begin zal ik niet een vast upload schema hebben, als ik genoeg hoofdstukken klaar heb staan dan zal ik waarschijnlijk wel een upload schema maken. Maar dat duurt nog wel even dus zeg ik nu maar geniet van de keren dat ik upload!

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro