Bella p.o.v.

Vandaag is het een dag van onrustigheid. Dat merk ik heel erg aan de familie Cullen. Vooral aan Edward.
Waarom moest dit gebeuren?
Edward en ik liggen op het strand met drie parasols boven onze hoofden. Edward wrijft op mijn rode wang.
Ik voel me nog steeds verdrietig omdat ik er niet uitzie, maar waar ik het bangste van ben is als we over twee dagen weer terug gaan en dat Edward me verlaat. Als hij dat doet dan heb ik helemaal niemand meer.
Ik voel je zo bang en verdrietig.
Hoe kan ik dit vertellen tegen Edward of beter gezegd hoe kan ik dit niet vertellen. Het is al moeilijk om mijn open boek iets te dichten.
"Lieffie, wat is er toch?"
Esme komt naar ons toe met een paraplu en ze kijkt me bezorgt aan.
Ik knik van nee.
"Ik-ikk, ik zie er..."
"Je ziet er voor ons het zelfde uit alleen met een ander kleurtje en we houden nog steeds van je", zegt Esme.
Door haar woorden heb ik weer een beetje hoop maar toch houdt mijn angst en verdiet het tegen en tranen stromen over mijn wangen.
"Ja, Bella, geloof ons asjeblieft", zegt Edward met dwang en verdriet.
Opeens staan alle Cullen's om ons heen en kijken ze me vol verlieft en verwelkomt aan maar wat het me meeste raakt is dat ze me met zulke krachtigste ogen aan kijkt vol met dat alles wat Edward heeft gezegd.
"Je blijft voor al tijd een familie lid", zeg Alice.
Ik sta op en ren naar Alice. Met één straaltje zonlicht zeg ik hard: "au"
Alice vangt me op en knuffelt me en zegt: "je bent mijn kleinste zusje en we houwen heel veel van je.
En gaat het, ik denk dat het verstandig is om even een tijdje niet in de zon te liggen.
Ik knik met tranen in mijn ogen.
Dit is echt mijn familie.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Ik lig weer in bed.
"Slaapzucht mijn grootste liefde op aarde", zegt Edward.
Ik moet zachtjes lachen en begraaf me in Edward arm en de dekens.

~Droom~
Ik ben ik een grote kamer en overal staan spiegels om me heen.
Miljoenen spiegelbeelden van mezelf zie ik me zelf. Ik word er een beetje bang van. Ik zie in de spiegels mijn normalen spiegelbeeld. Niet een rood lichaam maar een bruin/wit lichaam.
Ik zie opeens in de verte dat de spiegels ophouden. Ik loop erheen maar kijk toch in mijn ooghoeken in de spiegels.
Ik begin te lopen en merk dat ik steeds een ander spiegelbeeld krijg.
Ik begin sneller te lopen maar in de verte zie ik dat de spiegels nog lang niet ophouden.
Nu begin ik te rennen. Zo hard als ik kan en ik word steeds banger.
Opeens val ik en ik kom plat op de grond terecht. Als ik omhoog kijk zie ik dat er echt overal om me heen spiegels zijn. Er is geen einde mee.
Ik draai rondjes. Met bijna draaiende sterretjes boven mijn hoofd zak ik in elkaar.
Ik kijk omhoog en mijn ogen worden groot.
"Dit kan niet waar zijn"
Mijn grootste angst is uitgekomen.

~Einde Droom~

Edward pov.
Bella slaapt nu al meer dan 15 uur. Dit kan niet goed zijn.
Ik kijk naar Bella en mijn ogen worden groot.
"Dit kan niet waar zijn"