Bella pov.

Jagen is bijna het leukste om te doen. Je krijgt eindelijk eten. Alleen als ik het over het allerleukste heb is dat natuurlijk Edward.
Met volle speed ren ik met vampire speed door het bos. Al mijn zintuigen die ik heb gekregen als vampier zijn nu extra scherp.
Geritsel weerklinkt in mijn oren van achter me en snel draai ik me om. Een hert met een heel groot gewei staart me aan. Dit kan toch niet?
Met een grote sprong duik ik op het hert af maar het hert heeft me voorzien en duikt precies op het moment dat ik spring weg.
Met een grote klap kom ik op de grond terecht. Het hert rent weg.
"Die is van mij!" Schreeuw ik en ik sta snel op en ren achter het hert aan.
Het hert rent voor zijn leven en ik haal haar in en spring op haar.
Wanneer ik met mijn tanden in haar nek wil nestelen hoor ik achter me een geluid. Snel draai ik me om en zie een klein hertje. Meteen laat ik het hert los en ze rent naar haar kleintje en verdwijnt tussen de struiken.
Belangrijkste regel als je jaagt op dieren. Ze mogen geen baby's hebben of zwanger zijn. Als ze dat wel zijn mogen we ze niet vermoorden.
Ik zucht. Dit is niet al mijn beste dag.

"Lieverd", zegt een stem. Ik kijk op en zie mijn moeder. "Kan je het me nu eindelijk uitleggen", zeg ik en ik ga op een steen zitten. Moeder knikt en ze gaat ook op een steen zitten.

"Lieverd, je weet dat ik dood ben?" Ik knik. "Je bent van mens naar vampier getransformeerd. Nadat je een vampier bent geworden heb je een gave. Je kan geesten zien. Alle levende organisme die leefden en zijn gestorven kan je zien. Je kan mensen, vampiers, dieren ect... Die allemaal zijn gestorven in geest zien.
Lieverd ik ben een geest. Dus je kan geesten zien", zegt mam.

Ik kijk haar verschikt aan. "Daarom zag ik papa ook opeens" moeder knikt.
"Je kan ons niet aanraken maar wel zien. Wíj geesten kunnen gewoon verschijnen waar we willen"

"Woow dit wist ik echt niet," zeg ik verbaast. Moeder lacht.

"Bella", zegt een stem opeens.
Ik draai me om en zie Jasper naar me toe rennen. "Met wie stond jij te praten?", zegt hij verbaasd.
Ik kijk hem vreemd aan en probeer geen emotie op te wekken dat ik mijn moeder net heb gezien. Ze jammer genoeg nu wel verdwenen.
"Ik zat niet met iemand te praten, ik praatte tegen mezelf", zeg ik overtuigend.
Hij kijkt me serieus aan.
"Bella, is er iets", zegt hij en hij kijkt me strak aan. Ik knik van nee. Maar diep vanbinnen weet ik dat hij iets weet.
"Weet je het zeker?" "Ja, waarom zou ik iets achterhouden ofzo?", zeg ik. "Geen idee maar je doet een beetje vreemd", zegt Jasper.
"Misschien komt het wel omdat ik heel erg zat te denken over dingen maar kom zullen we terug gaan naar huis", zeg ik en hij knikt en we rennen naar huis.