Bella pov.

Toen we terug kwamen van het trainen wilde Jake net een aanstalten maken om me naar de Cullen's te brengen als Edward opeens belt.

Jake neemt vlug op en ik luister aandachtig mee.

"Hay die Edward", zegt Jake.

En dan ineens verandert Jake's gezicht. Van een relaxen uitdrukking verandert die in een waas van serieusheid.

"Uwm... ja, natuurlijk kan dat. O, oké. Tot morgen avond en... of de dag daarna? Laat me maar weten. Ze kan altijd langer hier blijven. Maar het belangrijkste is dat ze veilig is", zegt Jake en wanneer die dag zegt hangt hij op.

"En?" Vraag ik.

"Nou, Edward vertelde me net dat hun gasten tot morgen avond blijven, dus dat betekend voor de veiligheid houden we je nog hier tot morgen avond of de dag erna. Het ligt eraan wanneer die vampiers weggaan.
Maar dat betekend ook dat we nu meer lol kunnen maken", zegt Jake en hij begint te glunderen.

Ik kijk hem aan.
Voor de training had ik me voorbereid om weer met Edward te zijn maar nu... eigenlijk is het ook wel leuk o, bij Jake te zijn. Dan voel ik me iets meer mens.

Jake kijkt me nog steeds met een blij gezicht aan.

"En?"

"Ik vind het best", zeg ik en glimlach.

^*^*^*^*^*^*^*^*

Het is rond elven en ik lig heerlijk op de bank tv te kijken met Jake, Emely en de rest van de roedel.
Het was te koud om lekker buiten te zitten dus gingen we maak tv kijken.

Wanneer de klok 12 uur slaat besluit ik maar eens te gaan slapen. Ik wens de rest welterusten en loop naar de logeerkamer.
Het is altijd zo grappig dat alles hier zo kraakt, want alles is van hout gemaakt.
Soms is het wel griezelig omdat de deuren klapperen maar verder geeft het wel een gezellige zweer.

Als ik in bed kruip vallen mijn ogen onmiddellijk dicht en val ik in slaap.

~Droom~

Mijn ogen gaan met een schok open. Op de klop staat 04:15 's nachts.
Iets in mij zegt dat ik uit bed moet komen en dat doe ik ook. Met twee benen stap ik uit bed.
In mijn nachtjapon loop ik de logeerkamer uit. Elke stap die ik zet zou je gekraak moeten horen. Maar bij elke stap die ik zet lijkt het wel dat ik nooit de grond raak.
Rustig loop ik naar se trap en loop naar beneden.
Voor mijn ogen zie ik niet de trap maar ik weet dat ik van de trap af loop omdat ik de treden voel, maar een wit papier met een sierlijke handschrift erop. Ik kan net niet lezen wat erop staat omdat het zo klein is geschreven.
Als ik beneden kom voel ik dat ik een vel wit papier van een tafel pak en een pen.
Iets in me dwingt me om op het papier te schrijven. En bij elke letter die ik schrijf voelt het dat ik de sierlijke letters van het witte papier die ik voor mijn ogen heb schrijf.
Als mijn hand stopt met schrijven verdwijnt het witte papier voor mijn ogen met de sierlijke letters en kan ik weer normaal zien. En ineens verdwijnt de dwang die me hierheen heeft gebracht. En zie ik weer zwart.
~Einde Droom~

Ik knipper weer met mijn ogen. Het is donker waar ik ben. Maar ik voel geen geen deken die over mij ligt maar voel dat ik sta. Ook geeft ineens een zenuw me een seintje dat ik iets in mijn hand heb.
Wat? Was het dan geen droom? Ik sta nu precies hoe ik in mijn droom ook stond.
Vage beelden van meubels die ik herken die altijd in de woonkamer staan bij Jake.
Ik voel me vanbinnen heel raar. Ik dacht echt dat het een droom was maar ik deed het echt. Het was heen droom. Na een aantal minuten besluit ik om terug in bed te gaan en loop zachtjes naar boven.
Elke stap kraakt die ik zeg en loop toch rustig maar snel naar boven en daarna naar de logeerkamer.
Als ik terug ben in de kamer waar ik dacht dat ik aan het slapen was kruip ik weer in bed.
Maar realiseer me dat ik een papiertje in mijn hand heb.
Met mooie sierlijke letters is erop geschreven. Mijn handschrift dus. Ik doe het lichtje aan naast het bed en kijk op het parkietje.
Mijn ogen worden groot. Waarom heb ik dit geschreven? Ik met het onmiddellijk verstoppen voordat iemand het ziet. Wat zouden ze van me denken?
Ik sta op van het bed en loop naar het kleine boekenkastje. In één van die boeken kan misschien niemand het vinden. Ik pak een boek met een rode kaft die me erg aanspreekt en open het. Snel stop op het parkietje erin en doe het boek dicht. Dan realiseer ik me wat voor boek het is.
Op het boek staat met grote letters: De Volturi familie.
De gedachten dat ik precies dat boek heb gepakt laat ik los en zet het boek terug in het kleine boekenkastje.
Dan ga ik weer in bed liggen en doe het licht uit en val weer in slaap.

**************
Belangrijk: onthou (het Briefje.) komt terug in deel drie van deze trilogie serie.
VOTES
COMMENTS
Xxx