De volgende ochtend word ik al vroeg wakker. Ik kijk of Fee al wakker is maar als ik zie dat ze nog slaapt ga ik weer liggen. Na 5 minuten begin ik me een beetje te vervelen dus laat ik allemaal vlinders verschijnen die in mijn kamer blijven rond vliegen. Als het uiteindelijk 9 uur is ben ik me zo erg aan het vervelen dat ik vissen laat rondzwemmen in water dat boven mijn hoofd zweeft. Af en toe drupt er een druppel op mijn hoofd maar ik zorg er wel voor dat het water boven mij hangt en niet boven Fee. Even kijk ik opzij, blijkbaar voelt Fee zich hier heel erg op haar gemak want ze slaapt nog steeds. Doordat ik even opzij keek is het water een beetje boven Fee gaan hangen en drupt er nu een druppel water op haar voorhoofd. Snel laat ik het water weer boven mijn hoofd hangen en hoop ik dat Fee niet door mij is wakker geworden. Maar helaas, Fee geeuwt even en rekt zich dan uit. Dan voelt ze op haar hoofd waar de druppel terecht is gekomen en fronst ze even. Dan kijkt ze om zich heen en ziet het water boven mijn hoofd hangen met allemaal vissen erin. Ze schiet in de lach en vraagt me, hoe lang ben je al wakker? Even de ik na en dan zeg ik, volgens mij 3 uur lang. Fee lacht nog steeds en zegt, dat verklaart waarom er water in de kamer zweeft. Even grijns ik en dan laat ik het water verdwijnen, ook de vissen natuurlijk. Ik ga rechtop zitten en kijk Fee vragend aan terwijl ik haar vraag, wat wil je vandaag doen? Ook Fee gaat overeind zitten en zegt tegen mij met een gezicht alsof ze wat ze gaat zeggen eigelijk niet wil doen, ik moet denk ik naar huis want anders zullen ze thuis in paniek raken omdat ik zo lang weg ben. Mijn moeder is namelijk een beetje overbezorgd geworden vanwege alle oproer en aanslagen in de wereld, gaat Fee verder. Ik knik begrijpend en zeg, is goed maar eerst gaan we eten. Nadat we allebei schone kleren aan hebben, gaan we naar beneden om te eten. Ik zie dat Rufio nog aan de tafel zit te eten. We gaan naast hem zitten en beginnen ook te eten terwijl we over van alles en nog wat praten. Uiteindelijk bemoeid Rufio zich er ook mee en komen Rufio en Fee in een hevige discussie. Ik kijk er glimlachend naar en als de discussie eindelijk voorbij is vraagt Fee aan mij wanneer we gaan. Ik haal mijn schouders op en zeg, maakt mij niet uit. Wanneer jij wilt, ga ik verder. Fee knikt even maar voor ze iets kan zeggen vraagt Rufio verbaasd aan Fee, ga je nu al weg? Waarom? Wil je niet hier blijven? Gaat Rufio aan 1 stuk verder. Fee kijkt Rufio aan en zegt, ik vind het hier heel fijn, maar ik heb ook mijn familie en ben er eigelijk nog niet helemaal klaar voor om hier eeuwig jong te blijven. Rufio knikt even teleurgesteld en vraagt haar, maar kom je hier wel weer een keer terug? Fee knikt en zegt, ja natuurlijk! Rufio kijkt daardoor weer wat blijer. Hij strekt zijn armen voor een knuffel en zegt, tot de volgende keer dan. Heel even zie ik Fee aarzelen totdat ze hem toch een knuffel geeft en mompelt, tot gauw ik zal jouw en iedereen hier missen. Ik kijk verbaasd naar het tafelreel dat voor me afspeelt. Ik kijk in het zakje rond mijn nek en zie dat ik geen pixiedust heb. Ik kijk om me heen en zie dat tinkerbel zich net uitrekent en naar buiten vliegt uit haar kleine huisje/kamertje. Ik roep naar haar en zodra ze me hoort komt ze naar me toe. Ik vraag haar, mag ik wat pixiedust ik heb niet meer en ik moet Fee naar huis brengen. Tinkerbel knikt even en wenkt met haar hand naar het zakje om mijn nek. Ik haal hem van mijn nek en geef hem aan haar. Tinkerbel pakt het zakje maar zodra ze het hele gewicht vast heeft valt ze naar beneden door het gewicht. Snel vang ik haar met het zakje op en houd het zakje maar voor haar open. Tinkerbel strooit er genoeg in voor een paar keer en strooit over Fee zelf ook wat. Na een paar secondes begint Fee te zweven, ik ga meteen achter Fee aan en samen vliegen we weg, even kijkt Fee nog achterom. We vliegen tot bij de poort, daar blijven we nog even staan om de poort te bekijken. Fee blijft bij 1 steen erg lang staan. Als ik bij haar kom staan zie ik een dof rode steen die helemaal rond is. Ik steek mijn hand op en laat daar een precies de zelfde steen aan een ketting verschijnen. Ik geef hem aan Fee en zeg, als je me ooit nodig hebt laat het me dan weten. Fee kijkt even naar de steen en zegt, ja dat zal ik doen. Dan vliegen we verder richting het huis van Fee. 1 keer werden we bijna gezien door een oorlogsschip, maar wij zagen het schip eerder en zijn meteen boven de wolken ga vliegen. Toen we eindelijk aan kwamen bij het huis van Fee zijn we in de boom geland, zodat niemand ons kan zien want het is overdag en het was al moeilijk om hier te landen zonder dat iemand ons zou zien. Beide klimmen we naar de boomhut. We geven elkaar nog 1 keer een knuffel. Ik vraag voor de zekerheid aan Fee, je zal dit toch aan niemand vertellen? Fee knikt en ik zeg opgelucht, als je er toch met iemand over wil praten, Miley weet hiervan, je weet wel mijn nicht die je 1 keer eerder hebt ontmoet. En mijn zusje Plien en mijn vader weten hiervan. Fee knikt even en zegt, ik zal het echt niet zomaar tegen iemand vertellen. Ik knik even opgelucht en zeg dan, ik moet nu gaan. Fee knikt en we geven elkaar nog even een knuffel voordat ik weg ga.

Ik vlieg ondertussen naar Miley, want ik wil eigelijk wel weten waarom ze me niks over al die aanslagen heeft verteld die er in de wereld waren. Binnen 5 minuten ben ik bij haar huis. Ik zie alleen niemand binnen. Ik ga in een boom zitten die dichtbij haar huis staat en wacht tot ze thuis komt. Als het ongeveer 4 uur s'middags is komt het zusje van Miley binnen, en niet veel later haar broertje en haar vader. Ik blijf nog 2 uur in de boom zitten tot ik zie dat Miley ook thuis komt. Ik vlieg zonder dat iemand mij ziet naar Miley raam en maak die open ( ik heb een manier gevonden hoe je dat kan doen ). Ik ga op Miley bed zitten en wacht tot ze haar kamer binnenkomt. Na ongeveer 4 minuten gaat de deur open en komt Miley binnen. Zodra ze me ziet doet ze de deur dicht en loopt/rent blij op me af. Snel sta ik op en geef haar een knuffel. Dan vraagt Miley me, waarom ben je hier? Ik ga weer op haar bed zitten en zeg, ik wil weten waarom je me niks heb gezegd over al de aanslagen in de wereld. Miley kijkt even verward en vraagt, van wie weet je dat? Van Fee weet ik dat, maar daar gaat het niet om, geef ik haar als antwoord. Miley staat even ongemakkelijk zonder iets te zeggen. Als het mij te lang duurt vraag ik nog een keer ongeduldig, nou, waarom heb je niks gezegd. Ik begin een beetje boos te worden, en echt dat gebeurt bijna nooit, dat ik boos word op Miley. Miley zucht even, haalt een keer diep adem, en begint zegt dan, ik was bang dat je domme dingen ging doen en ik wilde niet dat je daardoor in de problemen zou raken. Ik wil iets zeggen maar Miley gaat snel door met praten, ik zag namelijk ook dat je heel gelukkig daar was, en dat in de zoveel uur dat ik je heb gezien zonder dat er problemen waren. Dat wilde ik je niet afpakken. Ik begrijp dat Miley dit doet voor mij dus ik haal even diep adem en probeer niet meer boos op haar te zijn. Ik sta van Miley bed op en geef haar een knuffel. Dan stap ik achteruit terwijl ik haar nog steeds vaste heb en zeg, wil je dit de volgende keer zeggen, ik schrok me namelijk helemaal dood. Miley knikt en zegt dan blijkbaar met tegenzin, en we hebben vanochtend op de radio gehoord dat Frankrijk, Engeland, Italië, een deel van Azië en Amerika nu echt in gevecht zijn. Ik kijk haar geschokt aan en vraag haar ontzet, je bedoelt toch niet dat waarschijnlijk de derde wereld oorlog is begonnen?! Miley knikt en zegt, waarschijnlijk wel. Geschokt ga ik op het bed zitten. Even denk ik na en dan zeg ik, ga met me mee, in Neverland ben je veilig. Voor altijd, vraagt Miley me. Even denk ik na en dan zeg ik, als het moet wel ja. Mag Carly dan ook mee, vraagt Miley mij nadat ze daar even overname had gedacht. Ik denk even ik na, dan schud ik mijn hoofd en zeg ik, nee dat kan niet denk ik want dan wil ik eigelijk nu weg en ik heb niet genoeg pixiedust. Trouwens ik denk niet dat ze het daar lang zal volhouden, ga ik verder. Miley slaat haar armen over elkaar en zegt een beetje koppig, je kent haar niet eens en als Carly niet mee mag dan ga ik ook niet mee. Ik spreidt mijn armen en zeg, maar als je haar meeneemt dan wil zij ook weer iemand mee en die ook weer en dan gaat het zo door tot je meer mensen hebt dan op Neverland, dat kan niet. Miley haalt haar schouders op en zegt, ik ga niet met je mee Lilly, als Carly niet mee kan dan ga ik gewoon niet. Ik probeert het nog 1 keer door te zeggen, ze kan niet mee maar je mag best naar haar toe als je met me meegaat. Koppig schud Miley haar hoofd. Gefrustreerd gooi ik mijn handen in de lucht en zucht ik, ik weet dat het geen zin heeft om nog verder te discussiëren. Ik ga op het bed zitten met mijn hoofd in mijn handen. Uiteindelijk zeg ik, oke, dan ga je niet mee maar ik zal kijken of ik je kan helpen en beschermen in de oorlog, zo goed ik kan. Miley komt naast me zitten en slaat een arm om me heen terwijl ze zegt, ik red me wel. Ik ga weer rechtop zitten en kijk Miley aan terwijl ik zeg, zeg dat nooit want met de meesten loopt het dan slecht af. Miley grijnst even als ze dat hoort en zegt dan, oke ik wil je hulp graag, maar wat ik ook wil is dat jij van je leven blijft genieten. Ik knik even als antwoord.

Ik ben nog lang bij Miley gebleven en toen het donker werd ben ik naar mijn huis gegaan daar heb ik nog even met mijn vader gepraat en ook nog met Plien. Uiteindelijk hebben we besloten dat als de oorlog echt in Nederland kwam en zei in gevaar zouden komen ik Plien, Tijl en Mart zeker zou meenemen en Femke ook als dat kon. Ik heb ook nog gevraagd of het met iedereen beter ging, mijn vader knikte daarop en zei dat mijn moeder nog wel een beetje ziek is maar niet meer zo erg als eerst en dat het met Mart en Tijl ook een stuk beter gaat. Alleen Femke praten nog steeds erg weinig maar wel wat meer dan eerst. Daarna ben ik weer terug gegaan, maar net op het laatste moment bedacht ik me en liet ik nog een potje medicijnen verschijnen. Ik gaf hem aan mijn vader terwijl ik zei, voor als de andere medicijnen op zijn. Dan vlieg ik weg, terug naar Neverland. Ik vlieg nu snel door de tunnel, naar de boom toe. Daar aan gekomen vertel ik Peter verdrietig wat ik te weten ben gekomen. Peter trekt me in een knuffel en zegt, ik zal je helpen met een manier te vinden ze te beschermen. Ik knik even. We staan denk ik nog 5 minuten zo totdat ik mijn maag hoor knorren. Volgens mij moeten we gaan eten, zegt Peter een beetje lachend. Het lukt me om een beetje te glimlachen maar ik voel me nog niet echt vrolijk. We roepen iedereen bij elkaar om te gaan eten. Als iedereen zit en de schalen op tafel staan sta ik op. Ik vertel aan iedereen wat er is gebeurd en vertel ook dat er een derde wereldoorlog is uitgebroken. Een aantal jongens beginnen ongerust te mompelen. Ik roep ze tot stilte en zeg, de aarden was en is nog steeds een beetje mijn thuis. Dus ik ga proberen de oorlog te stoppen en de kinderen en ook de volwassenen daar te helpen. Ik wil van jullie weten of jullie mij willen helpen. Alle jongens knikken en sommige zeggen, natuurlijk helpen we je. Het klinkt allemaal als een hele slechte film maar alsnog ik waardeer het wat ze zeggen. Ik ga verder en zeg, dan weten we 1 ding zeker, in deze wereld oorlog doet Neverland ook mee!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden, zelf ben ik er niet helemaal te vrede over. Vooral het laatste stuk vind ik niet echt goed.
Maar nu iets anders, ik denk dat dit het laatste hoofdstuk is😱.
Het voelde echt heel raar om dit erop te zetten.
In iedergeval, ik ga sowieso een deel 2 maken. Heel misschien komt hierna nog een kort hoofdstuk maar anders was dit het laatste hoofdstuk. Ik vertel later wel wat meer over wat ik van plan ben. En ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden/vonden.