Dan doet Fee haar mond weer dicht en schud verward met haar hoofd. Ze begint te ijsberen door de kamer terwijl ze telkens haar hoofd schud. Dan staat ze plots stil en zegt ze tegen mij, dus jij probeert te zeggen dat je door een vliegende jongen naar een magisch land bent gebracht? Ik haal mijn schouders op en zeg, als je het zo wilt noemen dan vind ik dat goed. Fee begint weer te ijsberen en mompelt af en toe zoiets als, ik begin gek te worden of dit is niet echt. Ik begin zenuwachtig van Fee te worden en stap naar voren en pak haar bij haar arm vast terwijl ik zeg, je voelt me toch? Fee knikt even en ik ga verder, dat betekent dus dat ik echt ben en je weet ook dat ik ooit een belooft hierover heb gemaakt. Weet je die ook nog, vraag ik aan haar. Fee knikt en zegt, volgens mij was het, als er ooit iets met magie gebeurd dan zal ik het je zeggen. Ik knik even en zeg, daarom vertel ik het je nu ook en als je bewijs wil dan kan ik he die geven. Fee kijkt me verwachtingsvol aan en ik stap een stap naar achter, dan steek ik mijn hand naar voren met mijn palm omhoog en laat dan daarop een klein spinnetje verschijnen. Ik ben als de dood voor spinnen maar ik weet dat Fee spinnen heel leuk vind en ik heb hem zelf laten verschijnen. Fee staart vol verbazing naar het spinnetje op mijn. Ze steekt haar hand uit en laat het spinnetje op haar hand lopen, ze staart een tijdje naar het spinnetje en zegt uiteindelijk, ik.... ik kan hem voelen. Ik knik en laat het spinnetje dan weer verdwijnen, Fee staart ( weer ) vol verbazing naar de plek waar het spinnetje had gezeten. Ze kijkt me weer aan maar deze keer niet door verbazing of verwarring maar opgewonden aan. Vroeger zocht ze namelijk altijd al naar iets van magie maar toen ze bijna 11 was had ze de hoop opgegeven, maar ik niet en toen had ik die belofte gemaakt. Fee vraagt ( nu opgewonden ), en dit heb je daar allemaal geleerd? En soort van, zeg ik schouder ophalend. Fee kijkt me smekend aan en vraagt, wil je me alsje alsje alsjeblieft meenemen naar dat land? Ik knik even en zeg, is goed. Opeens trekt Fee me in een knuffel. Heel even doe ik niks omdat ik zo verbaasd ben, dan knuffel ik Fee terug. Als we elkaar eindelijk los laten vraag ik haar lachend, sinds wanneer geef jij iemand een knuffel? Fee haalt haar schouders op en zegt, ik heb je gewoon heel erg gemist. Ik lach naar haar en zeg, ik jouw ook.

We zien onder ons Fee haar huis verdwijnen. Ik heb Fee net uitgelegd hoe je moet vliegen. Ik heb wel eerst gevraagd wat voor een dag het vandaag is voordat ze met mij meegaat. Ik moet namelijk niet te veel aandacht trekken en als 2 meiden uit de zelfde klas en die vriendinnen zijn opeens verdwijnen dan krijgen we gedoe. Maar blijkbaar is het maandag en heeft Fee de komende 2 dagen vrij. Waarom weet ik eigelijk niet maar dat maakt me niet zo heel veel uit. We komen weer bij de stenen poort, Fee kijkt vol verwondering om haar heen naar alle stenen in de muur. We lopen door de poort heen tot we weer moeten vliegen. Na een tijdje komen we bij de boom aan. Fee kijkt er met open mond naar en zegt, dat noem ik nog eens een boom met een boomhut. Ik grinnik en vlieg weer door met Fee achter me aan. Als we landen bij de tafel zitten er nog een paar jongens aan het middageten. De jongens aan tafel kijken op en zodra ze Fee zien vragen ze opgewonden, wie ben je? Wie is dat meisje? Of, hoe heet je? Fee grinnikt en zegt, ik ben Fee. Een aantal jongens knikken en roepen dan hun naam. Ik kijk even hoeveel jongens er zijn en tel er 11. Ik haal even mijn schouders op en vraag aan Fee, wil je wat eten? Fee knikt en op het zelfde moment knort haar maag. We schieten allebei in de lach en gaan aan tafel zitten. Fee pakt een broodje en kijkt dan zoekend om zich heen. Wat zoek je, vraag ik aan haar. Even kijkt ze me aan voordat ze weer verder zoekt over de grote tafel terwijl ze zegt, ik kijk of er nutella is. Ik laat een grote pot nutella voor haar verschijnen. Verbaasd kijkt ze naar de pot en zegt ze, hé die stond er net nog niet. Ik knik en zeg, 1 van de dingen die ik hier ook heb geleerd is om dingen te laten verschijnen. Fee knikt even en vraagt, je bedoelt dat je iets uit het niets kan laten verschijnen en dan ook alles wat jij wilt? Zoals je net bij mij thuis deed, vraagt ze verder. Ik knik en zeg, ja klopt, behalve pixiedust dat lukt niet. Fee knikt dat ze het begrijpt en vraagt dan aan me, zou ik dat ook kunnen? Ik haal mijn schouders op en zeg, geen idee als je het wilt proberen dan kan dat. Fee knikt en vraagt, wat moet ik doen? Je moet heel goed concentreren op het gene dat je wilt laten verschijnen en je moet het kunnen voelen en horen. Als het je lukt dan zeg ik het wel, zeg ik tegen Fee. Fee kijkt naar 1 plek van de tafel en concentreert zich heel erg. Na een paar secondes zie ik iets vaags ontstaan. Ik zie dat het een beker is. Het ziet eruit alsof je het kan vasthouden dus ik probeer het te pakken maar mijn hand gaat er dwars door heen alsof er niks is. Ik zie dat Fee zich nog meer concentreert, ze probeert het zelf ook te pakken maar ook haar hand gaat er dwars doorheen. Fee geeft het op en meteen verdwijnt de beker, ze kijkt een beetje teleurgesteld naar de plek waar eerst de beker was. Ik sla 1 arm om haar heen en zeg, je moet hier voor vaak wel even oefenen voor het je echt meteen lukt, en helemaal als je het bewust probeert. Fee knikt even en dan knort haar maag weer. Even kijkt ze omlaag maar dan begint ze met het eten van haar broodje nutella. Ik volg haar voorbeeld en begin ook mijn broodje met vruchtenhagel op te eten.

Ik heb Fee ondertussen aan iedereen voorgesteld toen we klaar waren met eten. Ook aan Rufio en blijkbaar vond hij haar wel leuk. Maar wat mij erg verbaasde was dat Fee mij vroeg wie hij was en hoe oud hij was. Toen ik het haar vertelde vroeg ik haar waarom, ze werd helemaal rood, waardoor ik in de lach schoot. Fee was ( waarschijnlijk ) voor de eerste keer verliefd en ze had eerst altijd zo een hekel aan jongens. Ik begrijp eigelijk ook wel waarom, hij is erg aardig, hij behandeld iedereen gelijk ( of je nou een jongen of meisje bent ), hij bemoeit zich met zijn eigen zaken en niet met een ander behalve als hij weet dat het mag en ja hij kan heel erg klieren maar hij weet blijkbaar wel bij wie hij het moet doen. Dat verbaasd me eigelijk wel dat hij zo erg veranderd is want vroeger kon hij alleen maar klieren en irritant doen. Maar nu zijn we bij de zeemeerminnen. Natuurlijk komen we niet in het water want daar hebben zij nog steeds een hekel aan als je in het water komt en je daar niet hoort ( zoals zij dat zeggen ). Fee was er altijd al van overtuigt dat zeemeerminnen hele gevaarlijke wezens waren die geen liefde kennen. Daar heeft ze dus voor de helft gelijk in. We zitten nu gewoon met ze te kletsen, de zeemeerminnen in het water en wij op het drogen. Het is heel gezellig, soms hebben de zeemeerminnen het wel over rare dingen over hoe ze leven, maar dat maakt niet uit. Opeens bedenk ik me iets en vraag ik aan Fee, wat is er eigelijk precies op aarden aan de hand. Toen ik naar je toe vloog waren er overal militairen of dingen die met het leger te maken hadden, ga ik verder. Fee haar gezicht vertrekt en ze zegt, er is waarschijnlijk oorlog op komst en er zijn de laatste tijd veel aanslagen geweest. Ik kijk Fee een beetje geschrokken aan en ik begrijp niet waarom Miley me dit nog niet heeft. Ik ga me er nu maar even niet druk over maken en vraag het later wel aan Miley. We blijven nog even en gaan dan weer terug naar de boom. Daar vraag ik aan Fee, wat wil je doen? Fee haalt haar schouders op en vraagt, wat doe jij hier eigelijk? Heel even denk ik na en dan zeg ik, ik oefen met zwaardvechten en met pijl en boog schieten. Ik doe s'avonds een soort basketbal, ik probeer de plannen van Hook te dwarsbomen zelfs als ik er niks mee te maken heb...., ik wil verder gaan maar Fee onderbreekt me door te zeggen, je doet aan pijl en boog schieten?! Leuk, kan je mij dat ook leren, gaat ze snel achter elkaar door. Ik knik glimlachend ( om haar enthousiasme ) en zeg, ja hoor alleen ben ik er niet erg goed in. Fee haalt haar schouders op en trekt me meer naar 1 van de ladders omhoog. Ik grinnik en zeg, we moeten de andere kant op. Fee word een heel klein beetje rood en zegt, oh. We lopen samen helemaal naar beneden. Daar laat ik een paar schietschijven verschijnen en een rek vol met bogen, en nog een rek vol met pijlen in pijlenkokers. Ik pak een boog een een pijlenkoker en gebaar naar Fee dat zij dat ook moet doen. Fee pakt ook een boog en een pijlenkoker en komt dan naast mij staan tegenover de schietschijven. Ik draai me even om naar Fee en zeg, ik ga zo alles voor doen, doe maar wat ik doe. Fee knikt even en dan ga ik klaar staan met mijn linkerbeen voor en mijn rechterbeen achter. Fee volgt mijn voorbeeld met alles wat ik doe. We gaan een tijdje door met boogschieten. Uiteindelijk stop ik en zeg tegen haar dat als ze wil doorgaan dat goed is. Fee gaat door en ze word steeds beter. Na een half uur oefenen is ze al bijna even goed als ik, en dat na even oefenen! Fee stopt met oefenen en vraagt me, deed ik het goed? Ik grijns en zeg, je bent nu al bijna even goed als ik! Fee lacht en zegt, dan ben jij er ook niet erg goed in hoor! Ik lach mee en zeg dan na een tijdje lachen, zal ik je laten zien waar ik goed in ben? Fee knikt nieuwsgierig en ik loop naar een paar jongens die hier aan het oefenen waren met zwaardvechten. Blijkbaar zitten Felix en Rufio daar dus ook bij. Ik vraag aan de 5 jongens ( ze zijn met z'n vijven aan het oefenen ), ik tegen jullie? Even kijken ze me verbaasd aan maar dan begint Rufio een beetje te grijnzen en zegt, is goed. Eerlijk gezegd weet ik niet of ik het dit keer ga winnen want de jongens die nu voor me staan zijn allemaal erg goed. Natuurlijk zijn ze niet even goed als mij en Rufio maar wel bijna even goed. Allemaal ( behalve ik ) pakken ( ik laat er 1 verschijnen ) we een zwaard. Even vraagt Rufio aan mij, allemaal tegelijk? Ik knik en ze gaan alle 5 om me heen staan. Heel even kijk ik naar Fee, ze kijkt nieuwsgierig maar ook een beetje bang naar wat er gebeurd. Ik knik haar even terugstellend toe, ze glimlacht even naar mij en dan richt ik me op de jongens. Felix heeft blijkbaar gezien dat ik niet helemaal op hen lette en heeft dus de aanval al ingezet, het enige wat ik kan doen is hem ontwijken. Dan begint het pas echt, de jongens vallen soms tegelijkertijd aan en de andere keer valt er maar 1 aan, soms lukt het mij ook om aan te vallen. Na 5 minuten word 1 van de jongens moe. Ik pak mijn kans en ontwapen hem, meteen richt ik me weer op de andere. Nu is het 4 tegen 1. We blijven door gaan en ik loop een paar blauwe plekken op, maar dan andere ook. Ik ontwapen nog 2 jongens, ik sta nu tegenover Rufio en Felix. Even staan we tegenover elkaar zonder iets te doen behalve af te wachten wie er in de aanval gaat. Heel even kijken Rufio en Felix elkaar aan, ik grijp die kans meteen en val Rufio aan. De klap word opgevangen door Felix. En Rufio valt me dan aan. Het gaat nu veel sneller en harder dan eerst en ik heb soms dan ook moeite om hun klappen op te vangen omdat ze zo snel na elkaar aanvallen. Dan vallen ze samen aan en ontwapenen ze me. Beide houden hun zwaard net voor mijn keel ik steek me handen op als overgave. Ik weet dat ze me niet zouden doden of iets anders maar ik weet ook dat ze niet zomaar zouden stoppen zonder dat ik zou zeggen dat ik me overgeef. Als ik mijn handen helemaal omhoog heb zeg ik, ik geef me....... Felix zet al een stap achteruit en laat zijn zwaard zakken, ook Rufio ontspant een beetje. Ik laat een nieuw zwaard verschijnen terwijl ik zeg, ik geef me niet over. Ik haal uit naar Felix die mijn slag nog probeert op te vangen, maar dat mislukt en ik ontwapen hem. Ik sta nu nog alleen tegen over Rufio. De jongens die eerst bij Rufio hoorde moedigen hem nu aan terwijl Fee mij nu begint aan te moedigen. Ik kijk Rufio grijnzend aan en zeg, je moet ondertussen toch wel weten dat ik niet zomaar opgeef? Rufio haalt ligt zijn schouders op en zegt, zo is het toch veel spannender. Ik lach en zeg, daar heb je gelijk in. Meteen haal ik naar hem uit. En zo beginnen we weer, ik haal uit hij verdedigd, ik haal nog een keer uit en weer verdedigd hij zich weer, hij haalt uit ik ontwijk waardoor hij een beetje naar voren struikelt, ik geef met de platte kant van mijn zwaard zachtjes een klap op zijn zwaardarm. Even wrijft Rufio even over zijn arm en gaat dan weer in de aanval. Zo gaan we nog 10 minuten door. Dan ontwapenen we elkaar allebei tegelijkertijd, hoe we dat doen weet ik niet maar beide kunnen we niet makkelijk bij ons zwaard. Ik laat weer een zwaard verschijnen en Rufio trekt een dolk uit een schede. Weer staan we tegenover elkaar maar beide weten we nu wie er gaat winnen. Toch gaan we er allebei voor, maar 5 minuten later ontwapend de 1 de ander.....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Oke, cliffhanger!
Volgens mij een hele slechten maar dat maakt niet uit😂.
Maar vertel wat denken jullie dat er zal gebeuren, ben benieuwd wat jullie denken.
Dit is trouwens 1 van de laatste hoofdstukken van dit boek😱.
Maar wees niet bang er komt een deel 2, een keer, hoop ik, in een niet al te lange tijd, hoop ik.😅
Nou ja ik hoop dat jullie het leuk vinden.