Later aas ik op eenzaamheid.

Later begrijp ik niet waarom het mij moest overkomen.

Later claim ik mijn eigen bankje in het bos en zie je in gedachten huppelen.

Later doe ik er alles aan om de herinneringen aan jou te houden.

Later eet ik weer pizza, want jij bent er niet meer. Het maakt niet meer uit.

Later feliciteer ik toch maar die vage kennis omdat jij dat ook zou doen.

Later ga ik naar jouw graf.

Later houd ik nog steeds van je.

Later is het in mijn lichaam BLOEDHEET.

Later juich ik wanneer mijn vriend wint bij een tenniswedstrijd.

Later kan ik eten koken zonder het aan te laten branden.

Later leg ik een bosje veldbloemen bij het eenvoudige, houten kruisje van jouw graf.

Later maak ik ijsklontjes, in de hoop dat het me zal afkoelen. Nog steeds is er hitte in mij.

Later noem ik je naam steeds minder.

Later onderhoud ik mijn eigen huishouden.

Later pak ik jouw foto's weer uit de la.

Later quoot ik jouw uitspraken in een zelfgeschreven poëzie-album.

Later roer ik door een pan en bedenk hoe mooi mijn leven is.

Later sta ik naast mijn zoon.

Later tuinier ik, omdat het onkruid weg moet.

Later uit ik weer gevoelens.

Later vermijd ik het verleden niet meer en kijk naar de toekomst.

Later wil ik een huis dichtbij het strand.

Later, het later komt steeds dichterbij.

Later yell ik om mijn zoontje Lars aan te moedigen.

Later zoek ik een kunstgebit uit.