Nu aap jij niemand meer na.

Nu besta jij niet meer.

Nu claim je geen stoel meer voor mij.

Nu doe je geen gekke dingen meer.

Nu eet jij geen broodjes ham meer.

Nu feest jij niet meer.

Nu glimlach jij niet meer.

Nu haal jij geen streken meer uit.

Nu is het IJSKOUD

Nu juich jij niet meer als Ajax een doelpunt scoort.

Nu kreun jij niet meer bij de saaie lessen van meneer Vroon.

Nu lees jij geen verhaaltjes meer voor.

Nu maak jij mijn fietsband niet meer.

Nu neem jij mij niet meer mee naar ijskraampjes.

Nu onderneem jij niks meer.

Nu praat jij niet meer.

Nu quote jij niet meer elke leraar, conciërge of dierenverzorger.

Nu rijd jij niet meer in karretjes door de supermarkt.

Nu sta jij niet meer naast me als ik het moeilijk heb.

Nu tart jij geen obers of winkelcassières meer.

Nu uit jij je gedachten niet meer.

Nu vouw jij geen vliegtuigjes meer.

Nu winkel jij nooit meer.

Nu... het nu is IJSKOUD.

Nu yell jij niet meer op het schoolplein.

Nu zit jij niet meer in de bus.