Het gaf hem een slecht gevoel om Ella zo triest te zien. James kon zich met gemak inbeelden hoe moeilijk het moest zijn om toe te zien hoe de andere meisjes herenigd werden met hun familie, terwijl je als enige alleen achterbleef. Ella's blik vestigde zich op Maylin en James zag hoe ze haar best deed om te glimlachen, maar haar mondhoeken zakten al snel weer. James schudde zijn hoofd. Hij kon dit niet langer aanzien. Hij wist dat hij op de plek moest blijven staan die Debbie hem vanochtend vroeg had aangewezen, en dat hij over enkele minuten de families een voor een moest begroeten, maar hoe kon hij dat doen wanneer Ella daar moederziel alleen stond? James nam Madelines hand, die hem vragend aankeek, en trok haar mee richting Ella.

'Probeer een beetje te glimlachen. Vandaag is een gelukkige dag.'

Ella leek te schrikken doordat James plots naast haar stond. Ze toverde een glimlach op haar gezicht, maar de eeuwige fonkeling die in haar ogen verscheen wanneer ze echt lachte, bleef uit. James' hart kromp een beetje in elkaar.

'Het is een beetje moeilijk als je alleen bent op familiedag.'

James knikte zuchtend en bood haar zijn arm aan. Haar mondhoeken schoten een beetje verder de hoogte in, dit keer al een beetje blijer, en ze accepteerde zijn aanbod dankbaar. Madeline keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar zei niets. James schudde onopvallend zijn hoofd en liet zijn blik naar de andere meisjes dwalen, die ondertussen al een beetje gekalmeerd waren. Het had hem een beetje verbaasd hoe zijn eens zo gereserveerde Geselecteerden plots zo uitbundig waren geworden bij het zien van hun familie. Maar misschien was het niet meer dan logisch, na anderhalve maand in het paleis te zijn.

'Ik weet het. Debbie heeft de Selectie van koning Maxon en koningin America tot in het laatste detail onderzocht en vond dit onderdeel zo geweldig dat ze erop stond dat ik het ook zou doen. Ik was ertegen, omdat ik wist dat het niet voor iedereen zo makkelijk zou zijn.'

James schudde zijn hoofd toen hij de woede jegens zijn vader weer voelde opkomen. Hij had meerdere keren geprobeerd om deze dag tegen te houden, maar net zoals anders had zijn vader niet naar hem geluisterd.

'Jammer genoeg heeft mijn vader achter mijn rug om toch toestemming gegeven.'

James kon het niet laten om te zuchten. Zijn blik ging weer naar Ella en hij kwam tot de conclusie dat haar blik al op hem gericht was. Haar ogen schoten snel weg en James keek glimlachend toe hoe er een blos op haar wangen verscheen.

'Het spijt me dat hij weer maar eens een manier gevonden heeft om je te benadelen.'

Ella haalde haar schouders op en staarde voor zich uit. James vond Madelines blik weer, die ondertussen ongeduldig naar hem stond te staren.

'Wat ga ik doen vandaag? Zeggen dat ik ziek ben? Ik heb geen zin om de hele dag alleen te zijn.'

James voelde zijn glimlach nog breder worden. Zonder Madelines ogen los te laten, gaf hij een kneepje in Ella's hand.

'Als je het ziet zitten, zullen Madeline en ik vandaag instaan als je familie.'

Ella lachte, een heerlijk geluid, terwijl Madelines mond openviel van verbazing. Veel kon het James niet schelen. Al sinds Debbie hem verteld had dat ze niet voor Ella kon inspringen wegens haar voorkeurspositie had James naar een andere oplossing proberen te zoeken. Pas daarnet had het hem binnengeschoten dat Madeline de perfecte keuze was. Het werd maar eens tijd dat zijn zus het meisje leerde kennen dat hij zo leuk vond.