We hebben het avondeten overgeslagen want we hebben zometeen genoeg eten. Zoals elk jaar hebben we ons 'feest' in de keukens dus moet iedereen door het hele gebouw heen sluipen. Elk jaar komt er iémand wel mevrouw norks tegen maar toch zijn we nog nooit betrapt.

"Jesy, wij zijn aan de beurt." Fluisterd Leigh naar mij. Ze gooit de onzichtbaarheids mantel van haar vader over ons heen en we sluipen door het portret. We zijn in groepjes vertrokken zodat het niet teveel opviel dus zijn Jade en Perrie samen vertrokken en Zayn en Louis daarna.

De eerste 4 gangen gingen geruisloos maar bij de 5e ging het mis toen ik vol tegen een harnas aanliep en alle schilderijen daardoor wakker werden.

"Shit, hierheen." Leigh trekt mij naar de rechtergang en we rennen door de trap af. Halverwege de trap zit mevrouw norks te spinnen maar kijkt op als ze ons hoort aankomen.

"Sst." Fluister ik geruisloos en we sluipen de laatste trap af zonder dat mevrouw norks ons ziet. Nu aan het einde van de gang is de keuken. Snel lopen we erheen en trekken deur open. Gelijk dringt de geur van poffertjes mijn neus binnen. Dat zullen Jade en Harry wel hebben gemaakt aangezien hun de keuken koning en koningin zijn. Leigh hangt de mantel op een haakje en we gaan bij de andere aan de tafel zitten. Snel pak ik een paar poffertjes en dauw die in mijn mond. Dit is zo lekker!

"Zullen we truth or dare doen?" Vraagt Liam opeens en ik kijk hem blij aan. Dit is echt het beste spel ooit voor mensen die zich nergens voor schamen. Oftewel voor mij.

"Ja!" Entaustiast klap ik in mijn handen en de anderen knikken twijfelend. Ik heb ze allemaal spijt laten krijgen van het meedoen aan dit spel ooit een keer dus dit doen we niet zo vaak meer.

"Truth or dare aan Louis." Vraagt Liam gelijk.

"TRUTH!" Roept hij gelijk. Bangerd.

"Hoe lang vind je Leigh al leuk?" Vraagt hij simpel en ik kijk ze allebei met grote ogen aan.

"Wat?" Vraagt Leigh en ze kijkt Louis verbaasd aan.

"Ik vind haar niet leuk, Liam." Zegt hij en zijn hoofd begint al rood te worden.

"Juist ja."

"Dus sinds nooit." Zegt hij snel. "Truth or dare aan Niall."

"Truth."

"Ja zeg, wanneer komen de dare's?" Vraag ik verveeld.

"Waarom mag Jade jou niet?" Jade staat direct op en loopt het hoekje om waar het gasfornuis is. "Heb ik iets verkeerds gezegt?"

"Nee, zou het?! Dit is hartstikke gevoelig voor haar!" Roept Leigh. Ja, leuk begin. Snel sta ik op en loop naar Jade. Ze zit op het aanrecht met haar knieën opgetrokken. Haar hoofd is verstopt tussen haar knieën wat er heel zielig uit ziet.

"Jade?" Vraag ik voorzichtig en ze kijkt op. Ze huilt niet maar springt van het aanrecht af en trekt mij weer mee naar de tafel.

"Antwoord maar." Zegt ze koel tegen Niall. Eigenlijk wil ik het ook heel graag weten want Jade heeft het ons nooit verteld.

"Nou, jullie weten toch wel die nacht van 11 jaar geleden toen er dooddoeners de huizen in gingen en een persoon uit elk huis vermoorden?" Begint Niall zenuwachtig. Langzaam knikt iedereen en hij vervolgt zijn verhaal. "Mijn vader ging bij Jade naar binnen en vermoorde haar pasgeboren broertje." Schuldig kijkt hij naar Jade die strak naar voren kijkt niet tranen in haar ogen.

"Sorry." Verontschuldigd Louis zich. Jade knikt dat het goed en ze veegt haar tranen weg.

"Laten we door gaan." Zegt ze zachtjes. Dit wist ik echt niet. We hebben ook nooit geweten dat Jade een broertje had. Perrie staat op en knuffel Jade stevig voordat Niall doorgaat.

"Hoe heette hij?" Vraag ik nog voorzichtig.

"Lucas."