Ekolodzy behawioralni przeanalizowali częstotliwość występowania kości zjedzonych zwierząt łownych oraz zjedzonych ludzi, które zostały odnalezione na terenach gór Atapuerca (Hiszpania). Okazało się, że ludzina występowała w ich diecie stosunkowo często – 13% spożywanego mięsa stanowili ludzie. Odnieśli się oni do pracy Cole’a, argumentując, że sam fakt niskiej wartości energetycznej ludzkiego ciała nie przesądza o tym, czy znajdzie się ono w jadłospisie.

Jeżeli ludzkie ciało zostało zdobyte w sposób niewymagający dużego wysiłku, kanibalizm wynikający z pobudek odżywczych jest jak najbardziej prawdopodobny. W jaki sposób praktykować zatem kanibalizm, nie wkładając w to dużo energii? Naukowcy zasugerowali, że kanibale żyjący niegdyś w górach Atapuerca niekoniecznie polowali na swoje ofiary, ale mogli spożywać ciała osób z ich własnej grupy, które zmarły z przyczyn naturalnych.