Dziś pierwszy raz jem arbuza. Jest taki pyszny! Laseti, moja mama, daje mi jego małe kawałeczki, gdy idziemy doglądać krów. Tu u nas wierzy się, że krowa to symbol dostatku. Dostatek to trudne słowo, więc chyba posiadanie tego, co znaczy też musi być trudne. Gdybym umiała, podzieliłabym się z mamusią wszystkim, co myślę o dostatku. I o krowach. Posiadanie krów jest trudne, one są takie niespokojne!

     Na równi ze złem jest w Rwandzie nie strzec swojej krowy. Inabi irazirwa! Zła należy unikać, a krów pilnować, ot co! A może krowy-czarodziejki odpędzają zło? To byłoby niesamowite! Chociaż ciężko byłoby nosić taką krowę, jak na przykład Biały Pan nosi swój talizman. Te dwa patyczki podobno też odpędzają zło. Ciekawe jak to by było nosić krowę!

     Mama opowiada mi bajki, cały czas idąc w stronę pola. Ale ta mama jest wytrwała! Krowy powinny być dumne, że mają taką panią. Na pewno są dumne!

     Lecz zamiast krów, na polu czeka Biały Pan. Myślę, że powie coś o Imanie, ale on woli Jezusa. Imana daje ludziom bogactwo, a Jezus? Co daje Jezus? Biały Pan próbuje nam to wytłumaczyć, dalej myli się w słowach. Krowy patrzą na niego z politowaniem, jakby chciały zamuczeć na pokrzepienie jego serca.

     Słucham go, jedząc arbuza i plując do rowu, w którym leżą małe Bakame. Puszyste ogonki zajączków dygoczą od Wiatru, który dziś przybył do wioski. Bakame nie lubią Wiatru, bo on tarmosi ich uszy i ogonki, a one trzęsą się z przerażenia. Chciałabym je przytulić i powiedzieć, że znam się z Wiatrem i wcale nie jest taki straszny, ale Bakame są bardzo szybkie i uciekają przed nim i przede mną w krzaki.

    Mam już dwa latka. Mamusia mówi, że to dość dużo, by nadać mi imię. Ketmia, łagodne piękno. Mamusia to ma wyobraźnię!  Takie piękne imię mi nadała. Jest mądra.

     Matki są mądre. Czy ja też taka będę? Chciałabym być tak mądra jak mamusia i tak silna, by unieść dwa patyczki albo krowę. Jeszcze nie wiem, co ważniejsze.