Bırak, öylece kalsın çocuklugum
Yenilmesin zamana, gitmesin zalimce
Benki hep bir bahar rengi içinde
Çiçekler görmesin, artık büyüdüğümü

Büyüdüm derken, bahara doymadan
Uçurtmalarla gökkuşagına karışmadan
Bitmenin acımasızlıgını  gördüm aynalarda
Kuşlar duymasın hiç, kendime küstüğümü

Küstüm aniden,  daha bayramlar gelmeden
Tüm acıları bir bir takvimkerden silmeden
Çiğdemlerden nergislerden taç örmeden
Çayırlarlar hissetmesin bir an bile: gittiğimi..

Gittimya: daha yaşanacak onca şey varken
Gözlerimde ışık, parmagımdan bal damlarken
Tüm yaşananları bir toprak sandığa kilitlerken
Ağaçlar bilmesin hiç bir zaman,
artık öldüğümü. .

Vuslat Tuna