Nou ik ben dus al een aantal jaar bezig met een heel persoonlijk project. Het is een fantasyverhaal dat ik waarschijnlijk nooit op Wattpad zal plaatsen, want het zal een eeuwigheid duren voor ik het af heb en ik wil het pas delen op Wattpad wanneer ik er 100% tevreden mee ben. Het boek is gewoon te belangrijk voor me om zomaar te delen. Ik heb nog niet echt veel geschreven, aangezien ik nooit de tijd kon vinden om te beginnen, maar ik heb wel wat dialogen die ik hier misschien op kan plaatsen.

Dit is dus één van die dialogen. Als achtergrondinformatie moet je wel weten dat dit zich in een wereld afspeelt waar mensen sterrenbeelden net iets té serieus nemen. Je baan, partner en nog veel meer wordt allemaal bepaald door de constellatie die bij jouw geboorte hoort. Als je meer wilt weten, laat het me weten. Het verhaal is rond de 1100 woorden.

'En hoe voelt het om volwassen te zijn?'

'Ik voel me niet heel anders, om heel eerlijk te zijn.'

'Dat kan ik me voorstellen. Jij was jaren geleden al volwassen geworden.'

Andromeda knikt, maar weet niet precies wat haar vriend daarmee bedoelt. Ze was altijd al een serieus meisje, maar dat betekent nog niet dat ze volwassen was. Natuurlijk had ze het boompje klimmen jaren geleden ingeruild voor papierwerk, maar dat wilde toch nog niks zeggen? Ze had alleen de verantwoordelijkheid op zich genomen om haar werk te doen, zoals het hoort.

'Andy, weet je nog hoe je vroeger zo ongelooflijk eigenwijs was?' Grinnikend onderbreekt Cepheus haar gedachten.

Andromeda fronst naar haar vriend en kijkt dan weer uit op de grijze tuin voor zich. 'Wat wil je daar nou mee zeggen?'

Cepheus lacht en leunt naar voren op het balkon. 'Het was elke dag een avontuur met jou. De ene dag gingen we kikkers redden van reigers in de tuin en de andere dag gingen we muizen vangen in de keuken. Alles wat ik met jou deed was compleet onvoorspelbaar... Nou, niet helemaal. Het enige wat ik zeker wist was dat als ik met jou ging spelen ik vast en zeker in de problemen zou komen. Vies en lachend kwamen we aanwaggelen bij het avondeten.' De donkere jongeman richt zich op zijn vriendin om haar reactie te zien. Hij ziet dat ze glimlacht, hij glimlacht met haar mee.

'Natuurlijk weet ik dat nog,' zegt ze, 'En bij het avondeten kregen we elke dag een preek van mijn vader.'
'Hoe halen jullie het nou weer in jullie hoofd om voor de zoveelste keer laat en onder het vuil aan te komen?! Jullie zouden je diep moeten schamen! Als toekomstige heersers van dit gebied zouden jullie beter moeten weten...'

'Punctualiteit en uiterlijk zijn cruciaal voor belangrijke mensen zoals wij!' maakt Andromeda lachend de impersonatie van haar vader af. 'Ik moet zeggen je doet m'n vader niet erg goed na.'

De jongeman staart de tuin in en glimlacht. 'Jij anders ook niet echt.'
Zo staren ze allebei even de tuin in zonder ook maar een woord te zeggen. Andromeda laat haar ogen glijden over de grijze tuin, die ze vroeger zo haatte. Grijze bomen, grijze bloemen, grijs gras... Ze werd er doodziek van vroeger, maar nu kan ze de sereniteit en elegantie van de tuin wel waarderen. Grijze planten zijn de meest zeldzame en dure planten op aarde, dus dat zijn al genoeg redenen voor haar vader om er de hele tuin mee vol te zetten. Zoals het hoort, zou hij zeggen. Wanneer je een rijke familie hebt moet je dat immers ook laten zien. Bovendien hebben alle andere belangrijke regenten ook een grijze tuin.

'Hoe vind je het dat we gaan trouwen?' vraagt Cepheus plots.

Andromeda blijft strak naar de tuin staren. 'We horen bij elkaar. Jij hebt als sterrenbeeld Cepheus, de koning. Je bent moedig, rechtvaardig, ondernemend en hebt veel empathie voor anderen. Ik heb als sterrenbeeld Andromeda, de prinses. Waar jij eerder op gevoel handelt, handel ik op mijn verstand. Ik ben wijs, rechtvaardig, geduldig en kalm. We vullen elkaar perfect aan, toch? Samen zullen we over Yrix en Edin regeren, twee stukken land die aan elkaar grenzen. Eigenlijk past het allemaal perfect. Onze sterrenbeelden zijn een perfecte match, we zijn ongeveer even oud en we zijn goed bevriend. Een goed huwelijk lijkt mij.'
Cepheus richt zich tot Andromeda en kijkt haar doordringend aan. 'Dat citeer je gewoon van de schoolboeken, Andy. Natuurlijk moet je met iemand trouwen die een sterrenbeeld heeft dat bij je past, zo gaat dat nou eenmaal. En ja, het is wel leuk en aardig dat we even oud zijn en elkaar mogen, maar wat vind je er nou echt van? Geef me je oprechte mening, geen voorgekauwde antwoorden.'

Plots kijkt Andromeda niet meer zo blij, haar lippen zijn een dunne streep en haar kaken zijn stevig op elkaar geklemd. Het liefst wil ze schreeuwen dat dat het antwoord is dat ze hoort te geven, dat ze er verder niks van vindt, maar ze houdt zich in. Ze neemt even diep adem en richt zich weer tot het uitzicht. En net als de tuin waar ze op uitkijkt, geeft ze een sereen en nietszeggend antwoord. 'We gaan trouwen. Het maakt niet zoveel uit wat ik daarvan vind.'
Cepheus zucht en schudt maar zijn hoofd. 'Goed dan.'

Het is weer een tijdje stil, maar zoals gewoonlijk is het Cepheus die de stilte weer verbreekt. Hij legt zijn hand voorzichtig op die van Andromeda. Ze schrikt een beetje, maar trekt haar hand niet terug.

'Andy... Ik wil geen geheimen in ons huwelijk.'

'Ik ook niet, Ceph.'

'Dan...' De bruine ogen van de jongeman durven haar niet aan te kijken. 'Dan wil ik dat je iets weet.'

'Wat is er?'

'I-Ik ben verliefd...'

Andromeda trekt snel haar hand terug. 'Oh... Nou dat is niet heel erg. Het is natuurlijk niet ideaal om verliefd te worden op je partner, aangezien je samen een belangrijke taak moet volbrengen, maar soms gebeurt dat. Liefde mag alleen niet in de weg staan, Ceph. We moeten over een stuk land regeren, dat is een grote verantwoordelijkheid.'

Cepheus bijt nerveus op zijn lip en waagt het nu pas weer om Andromeda aan te kijken. 'Ik ben niet verliefd op jou.'

Eerst is Andromeda ongelooflijk opgelucht. Dit zou een hoop ongemakkelijke situaties voorkomen en nu stond hun baan volledig centraal, liefde kon er nooit tussenkomen. Maar dan begint het door te dringen, hij is verliefd op een ander. Een klein steekje van teleurstelling is toch wel te voelen merkte ze. 'Oh... Nou dat is ook niet heel erg. In bijna elk huwelijk heeft minstens één persoon een romantische partner naast zijn of haar 'zakelijke partner', om het zo maar te noemen.'

'Dus je vindt het niet erg? Ik bedoel, ik weet dat ons huwelijk inderdaad alleen puur zakelijk is. Samen kunnen we onze taak het best vervullen, zoals je zelf al zei, maar alsnog... Ik hoop dat je niet het gevoel hebt dat ik je in de steek laat.'

'Geen zorgen, dat heb ik niet. Ik weet dat jij me nooit in de steek zou laten.' En hoewel ze niet liegt en hoewel ze niet verliefd of jaloers is, toch doet het een klein beetje pijn. Dat zal ze nooit laten merken, natuurlijk, dus glimlacht ze. Ze glimlacht nog net ietsje breder om haar woorden nog wat extra kracht te geven en het lijkt te werken, want Cepheus glimlacht terug.

'Hoe heet ze?'

'Virginie.'

'Oh, een virgo? Nou, het is altijd fijn om een medicus goed te kennen. Dat komt erg van pas wanneer je ziek bent.'

Vanuit haar ooghoeken zag Andromeda haar beste vriend zachtjes lachen. 'Praktisch als altijd hoor ik al.'