Aan ik wil mijn eigen keuzes maken,

Dit vind ik blijkbaar mooi. Dat is mijn favoriete liedje want vaag kan ik me nog wel herinneren dat het een leuk melodietje had. Deze kleren zou je moeten dragen. Deze studiekeuze was beter geweest. En heb je die film al gezien? Die moet je gezien hebben wacht ik zet hem wel op.

Fijn dat je me die dingen verteld. Zonder jou had ik die "antwoorden over mezelf" nooit gevonden. Dan was mijn lievelingskleur eeuwig onbekend, dan had ik nooit de hobby's gehad die mij zou nauw aan het hart liggen.

Je blijft maar praten. De enige woorden die je mond verlaten zijn dingen die jij over mij lijkt te weten, maar de persoon die jij beschrijft ben ik niet en wil ik ook niet zijn.

Het is tijd om te spreken, maar wanneer mijn woorden, mijn meningen mijn mond verlaten en in de ether hangen veeg jij ze weg met de simpele woorden: 'Klinkt leuk, maar is wat ik zei niet beter.'

Geen vraag maar een conclusie. De jouwe eeuwig beter dan de mijne.

Nee. Stop. Het is genoeg.

Je adviezen en commentaren, ze maken me moe. Ze zijn verstikkend en voelen meer aan als ketens dan als handen die mij naar boven duwen. Ze binden mij vast aan een leven dat jij volledig hebt uitgedacht.

Waarom je het doet, is voor mij een eeuwig raadsel.

Misschien doe je het uit spijt, misschien is het jouw manier om me te vertellen dat je mij heel dicht bij je wil houden.

Alleen hoe harder jij trekt, hoe harder ik mij verzet. Het is een eeuwig touwtrek wedstrijd en ik weiger om mijn koord los te laten.

Niemand hoeft nog keuzes voor mij te maken. Dat punt ben ik wel voorbij. Ik ben een beetje ouder en hopelijk ook net dat beetje wijzer.

Ik wil mijn leven in mijn handen houden. Zelf de juiste en foute wegen inslaan. Er is geen plaats voor stille vogeltjes in deze wereld die niet weten hoe ze moeten vliegen omdat een ander het altijd voor hen deed. Vogels die niet kunnen vliegen zijn sowieso geen lang en gelukkig leven beschoren.

Ik kan je niet beloven dat ik altijd de juiste keuzes zal maken. Sommige zullen goed zijn, andere slecht en sommige waarschijnlijk catastrofaal. Maak je geen zorgen rampspoed en pijn zal ik zonder klagen dragen. De woorden "ik zei het toch" zullen nooit jouw mond verlaten.

Elke keer zal ik leren en sterker staan dan daarvoor.

Dit is mijn kleine zelfstandigheidsstrijd.

Ik wil dragen wat ik mooi vind en ik zal mijn lichaam zelf wel van de juiste voeding voorzien. De boeken die ik lees, zullen degene zijn die op mijn persoonlijke lijst staan en ook films kan ik kijken zonder dat jij mijn handje vasthoudt, maar toch bedankt.

Mijn studiekeuze is mijn zaak en ook wat ik met mijn vrije tijd doe, sorry, gaat je geen barst aan.

Kortom dit is wat ik je wil zeggen:

Je adviezen en commentaren ben ik al een tijdje moe.

Mijn leven is van niemand anders dan van mij en de keuzes die dat leven vormen zijn dus ook voor mij bedoeld.

Laat mij vrij.
En dat is geen vraag.

Jo