Aan jou, jij hebt het ook moeilijk,

Ik bied je vanuit het diepste krocht van mijn hart mijn excuses aan. Ik ben blind geweest. Ik zag wat ik wilde zien, zo kon ik jou niet zien noch je problemen.

Mijn ogen stonden altijd naar binnen, naar mezelf gekeerd. De aarde draait rond de zon, maar soms is het eenvoudiger om te geloven dat ze rond mij draait.

Ik heb problemen, ik heb het moeilijk en jij bent er dan altijd voor mij. Je bent altijd mijn rots in de branding, dat maakte het voor mij misschien nog moeilijker om het te zien.

Want hoe kan iemand die zelf in de put zit een ander er nu uit helpen?
Maar jij hebt het ook moeilijk dat zag ik niet altijd even helder.
Dat spijt me heel erg.

Ik nam een besluit. Ik ga proberen het lichtje te zijn dat jij nodig hebt. Ik wil er voor je zijn als jij vergeten bent hoe je moet lachen. Ik zal standvastig als een vuurtoren, die stevig elke storm doorstaat, zijn. Ik zal het licht uitstralen dat jij nodig hebt om de haven weer te vinden na een lange tocht op woelig water. Als je kopje onder gaat zal ik geen reddingsboei gooien. Nee, hoe koud of woelig het water ook is, hoe bang ik ook zal zijn. Ik duik erin. Misschien blijven we samen drijven of gaan we allebei kopje onder.

De uitkomst maakt niet uit. We zullen ons er samen doorslaan. Zowel door de goede dagen als door de donkere nachten.

Ik zal jouw licht zijn, zoals jij altijd het mijne was. Het enige wat ik nog kan doen is hopen dat jij het mijne nog wilt zijn, zelfs nadat ik zo blind was.

J.O