Kishin kaluar plot tre dite me nje te panjohur te njohur ne shtepine time.Tre dite dhe pavarsisht se ajo merrte fryme ne keto kater mure dukej se nuk ishte aty.Nuk e dija as emrin e saj dhe as cfare lidhje kishte ajo me viktimen por me shume mundesi dukeshin te afert.Qendronte me syte nga rruga qe shihej nga dritarja e sallonit.Ushqimet qe i beja nuk i kishte prekur fare as sa per ti prishur sadopak.E njihja dhembjen e saj.E njihja shume mire aq sa e kuptoja ate por nuk e kisha marre mundimin qe ti hapesha asaj.Ne fakt une kurre ne jeten time nuk isha hapur me dike sepse kjo nuk silllte gje tjeter vetem se te bente te dobet ne syte e te tjereve.Dukeshe si nje i mjere qe kerkoje meshire dhe askush ste perfillte.

Une humba tim ate shume te vogel dhe bashke me te edhe cdo gezim qe mund te kisha ne jete.Pas vdekjes se tij jeta u be e zymte dhe cdo gje ishte vetem studime me ore te sterzgjatura.Femija eshte si nje hekur i bute qe punohet e punohet dhe merr formen qe familja do.Duhej te beja dicka pasi dhembja e saj dhe ajo vetmi qe po i jepja dhe une nuk po behej gje tjeter vecse nje dhome jehone per vuajtjen e saj.
Nese ajo nuk fliste sadopak mund te behej e heshtur dhe kurre nuk do fliste me.Zakonisht,ky fenonem,ndodhte ne femije te vegjel por mund te ndodhte edhe ne te rritur.Kisha lexuar diku se menyra me e mire per te kuptuar dhembjen e dikujt tjeter ishte te flisje per tenden.U ula prane saj duke nderthurur gishtat e mi me njeri-tjetrin.

-E di une..une isha shume i vogel kur humba tim ate,-filloj te tregoje.
Ai vdiq duke i sherbyer ushtrise se vendit.Nena ime me beri te besoja se ai donte te na linte duke bere kete zgjedhje por nga ana tjeter une mendoj qe ai donte vetem te na siguronte nje vend me te mire.Kalova momentet me te veshtira dhe askush nuk ishte aty per te me ngushelluar.Muret e dhomes sime u bene mbrojtja ime.Femijet kane nevoje per dashuri ashtu sic kane nevoje per uje,ushqim e ajer.Nena ime u be edhe me e ftohte sec ishte..nuk me dha kurre nje perqafim apo te me thoshte nje fjale te mire.Mbaj mend qe vec me tha te mos qaj e te mbaj koken lart.Pas asaj ngjarje nena ime vendosi te ktheheshim ne Norvegji duke nxjerre justifikimin se nuk i kishte mbetur me asgje ketu.Per te me hequr mendjen nga cdo gje me bente te lexoja pafund libra pa lene menjane mesimet qe kisha.Nese nuk arrija nota te larta varej se cfare me priste...dua te them kishte larmi denimesh qe merrja...derisa...

Per nje moment ndalova.Kisha marre ne dore librat e kujtimeve te mia te hidhura qe per nje kohe te gjate,i kisha lene ne raftet e zemres te mbuluar me pluhur.Shpesh keto kujtime i hapja ne fshehtesi te plote vetem per te fituar nje persperktive qe te me ndihmonte te krijoja me mire historine time.Por pa kuptuar po shkoja shume larg duke nxjerre edhe kujtime qe nuk doja ti dinte askush.Drejtova shpinen duke marre nje pamje me serioze deri diku me nervoze.U kaperdiva thelle duke u munduar te kaloja ate paragraf te jetes sime.

-Derisa...u-une vazhdova jeten time ketu...u riktheva ketu edhe njehere nga Norvegjia,qe jetova trembedhjete vjet,duke filluar nje jete teresisht te re.Keshtu shume njere si puna ime mesojne trukun magjik te vetesherimit.Sesi te ngrihem vete ne heshtje...te sherohen ne heshtje.Ndoshta e gjitha kjo c'ka thashe eshte vecse nje bisede siperfaqesore apo si do qe do ta quaje ti por per mua ishte dicka dhe ne fakt ekuilibri i duhur ne kete moment.Duhet ta quash veten me fat per kete ne nje fare menyre...dhe me quajne Donovan.

-D-donovan ?

Zeri i saj,i holle e gati-gati feminore,jehoi ne gjithe shtepine.Fakti qe ajo filloi te fliste pas tre ditesh ishte sikur te kish zbritur nje mrekulli.

-E-emri yt eshte Donovan ?

-Po une jam Donovan...Donovan Mejfajer

Ashtu sic ishte,e ulur me fytyren te mberthyer nga ekspresioni i habise shpertheu ne lot duke e mbuluar fytyren me duar.

-Cfare ka ?
Thashe dicka qe s'duhej.

-S-sikur ta dija me pare...s-sikur...mbase ai mund te te kish takuar para se te ikte.

-Tiani ?

-Ai ishte miku im i vetem pas gjithe kesaj kohe...gjate gjithe jetes sime une nuk isha gje tjeter vecse nje hiq,nje objekt bullizmi...nje grusht shakash adoleshentesh...

-Hej mos fol ashtu per veten.

-Kam frike...kam frike kur kujtoj ato kohera...degjoj te qeshurat tallese te tyre,-thote mes lotesh e dridhjesh.
Tani qe Tiani nuk eshte me te gjithe keto frikera shembin cdo kolone besimi qe kisha ngritur qe prej atyre diteve te erreta.Edhe nena ime vdiq...edhe ai vdiq...pse dreqin po ikin te gjithe qe i dua ? PERSE PO ME LENE VETEM ?!

Te qarat perziheshin me ulerimat e saj dhe here here me nje ze qe mbytej nen ate bresheri lotesh.Trishtimi ne syte e saj tregonin nje femije te frikesuar...vajzen qe ishte mesuar te luftonte dhe qe ishte e uritur per dashuri.Mund te shihja shpirtin e saj duke u mbytur ne kete personazh qe kishte krijuar per ti bere balle kesaj bote indeferente.E verteta ishte se doja qe ajo te ndalonte por nga ana tjeter ishte me mire ta lija te zbraste gjithe mllefin qe kishte me jeten.E qara eshte nje pastrim i shpirtit,nje ure lidhese me veten tende te pambrojtur,nje shans per te kuptuar se cfare jane vuajtjet dhe dhimbjet per ty..per te tjeret...

-Me thuaj pak cilen lule zgjedh ti ne kopesht ?

Ngriti koken dhe vetem me veshtronte me habi teksa lotet nisnin te largoheshin nga syte e saj.

-A-ate me te bukuren.

-Pikerisht,-them.
Jeta nuk eshte gje tjeter vetem se nje mashtrim perfekt.Une..ti..madje dhe ai qeni atje jashte...te gjithe nje dite do nderrojme jete...vetem se ne dite dhe ore te ndryshme.Me vjen keq per mikun tend dhe e di qe e ke te veshtire ta pranosh por ky eshte cikli i jetes.

-P-perse nuk me le ta shihja Tianin per here te fundit ?

-Sepse edhe per vete ne ishte e rende ajo skene.Me mire eshte qe te ruash kujtimin e tij ne menyren me te bukur.

-Cfare do te thuash ?

-Dikush i...seriozisht do me besh te ta them kete ty ?Ti ke nje zemer shume te dobet sa me zor rri ne kembe ?

-Une dua ta di se cfare i ndodhi atij...ma thuaj tani ?

-C'me ka gjetur mua me keto njerez ?-thashe duke zene koken me dore.
Epo meqe do ta dish do ta them,mire ? Kushdo qe e ka bere i kishte nxjerre syte atij...u kenaqe ?

-E-e ka bere i njejti vrases apo jo ?

-Ndoshta,nuk e dime akoma por mendoj qe po.

-Perse do i bente dikush Tianit keq kur ai nuk ka bere asgje ?

-Te gjithe jemi ne dukje te pare shenjtore por nese germojme pak me thelle do tronditeshim.

-Une nuk mund ti pranoje njerezit si te keqinje.

-O vertete mendon keshtu,he ?

-Une nuk mendoj une e di.Njerezit nuk jane te keqinje ata thjeshte zgjedhin te bejne veprime te keqija.

-Do habiteshe...-belbezova.

-Cfare the ?

-Asgje...tani do hash dicka me patjeter ose do me detyrosh te te thyeje nofullat duke te ushqyer me zor.

-Nuk kam oreks thjeshte jam e lodhur
-Se pari do te hash dicka dhe me pas je e lire te flesh

-Mund te te pyes dhe dicka ?

-Besoj se po,me thuaj ?

-M-mund te qendroje edhe nje dite tjeter ketu ?

-Epo...

-Te pengoje ne ndonje gje...eshte problem per ty apo te dashuren tende apo per...

I rashe tavolines me grusht kur u permend fjala "e dashura".Nuk doja ta degjoja kurre me fjalen dashuri dhe as ndonje fjale tjeter qe lidhej me te pasi i urreja me gjithe zemer.

-Nuk jam i dashuruar,as i fejuar dhe as i martuar me kuptove dhe ben mire mos te flasesh dhe as ta permendesh kete fjale me.

-Te kerkoje ndjese...

-Dhe sa per pyetjen besoj se mund te qendrosh.

-Faleminderit,nuk do te prish ndonje gje te premtoj.
Do te pastroj shtepine nese do...

-Mjafton qe,pas gjithe ketyre diteve, une do shkoj ne pune kaq.

-Ne rregull...dhe meqe ra fjala emri im eshte Selia...Selia Kardif.

-Kardif ?!

-Po,ka ndonje gje qe nuk shkon ?

-Jo thjesht ky mbiemer duket teper i njohur sikur e kam e degjuar diku me
pare por nuk me kujtohet.Gjithsesi e di kuptimin e emrit tend,Selia ?

-Jo,cfare do te thote ?

-Paqesore ky eshte kuptimi i tij.