Er ging een rilling over mijn rug toen ik de hoek om keek door een Open deur heen. Er stonden daar misschien wel 10 000 mannen met allemaal hetzelfde uniform met dat zelfde logo op de borst als de twee mannen die mij uit mijn gevangenis hadden gehaald ook hadden. Ze stonden daar allemaal netjes in rijen opgesteld en ze schreeuwde luid en ritmisch en precies tegelijk terwijl ze beide armen omhoog hielden. "Heil hydra. Heil hydra. Heil hydra." Ik begon te snikken. Ik moest hier langs om weg te komen, maar hoe? Alle soldaten hadden geweren om hun schouders hangen, als ze me zagen konden ze me in een paar seconden stoppen. Ik besloot het erop te wagen om langs de muur de hoek om te tijgeren, toen er drie mannen mijn kant op gestuurd werden. Ik begon weer te huilen ze hadden me dus ontdekt. Wacht ze keken niet naar mij maar naar iets achter mij. Snel drukte ik me tegen de zijkant van de muur. En zo wachtte ik daar in de hoek gedrukt, bang om ontdekt en vermoord te worden. De mannen rende langs, maar zagen me niet. Ik durfde pas weer te ademen toen de geluiden van hun voetstappen waren verdwenen. "Alle gevangenen. Allemaal. Hoe de hell hebben jullie dat voor elkaar gekregen stom stelletje verdomde nietsnutten. Jullie gaan nu die bossen in en zorgen dat jullie ze vinden." Ik schrok van dit woedende geschreeuw. "En ik hoop voor jullie dat 1, 2 en 3 de soldaat nog kunnen redden anders zijn jullie er allemaal geweest, die training en die robot arm hebben ons flink wat gekost." Wat, er was een soldaat met een robot arm? "28, hier komen, en snel een beetje!" Waarom werden deze soldaten niet gewoon met namen aangesproken. Zo leken ze nog angstaanjagender en gevaarlijker, later besefte ik dat dat juist de reden was van de nummers. "Voor jouw heb ik een speciale taak 28." Zei de stem die net zo boos was geweest. "Ja meneer." Reageerde 28. "Er is een speciale gevangenen ontsnapt. Een meisje van 6. Ik wil dat jij haar zoekt en dit zendertje op haar plakt, dan kan de winter soldier dit verder oplossen. Zorg dat ze niet wegkomt." "ja meneer." En toen werd ik van achter vastgegrepen. Maar een van de handen was niet van vlees en bloed maar van koud en hard metaal. En zo werd ik meegesleurd het Open veld op...