De volgende ochtend loop ik naar het lap toe. Jayden is er al en Tony's pak staat ook al klaar. "Sorry dat het gisteren niet meer door kon gaan." "Boeit niet laten we beginnen, wat was dat plan van jouw?" "Nou je weet van mijn lenzen toch?" Jayden schut vragend zijn hoofd. "Nou ja, ik heb dus van die lenzen waarmee ik een scherm in beeld krijg, net zoiets als in Tony's pakken, daarmee kan ik dus ook alle dingen in mijn eigen pak besturen, zoals bijvoorbeeld mijn zwaarte-krachts-regelaar en mijn wurgdraad." Hij kijkt me verbaasd aan. "Heb jij een wurgdraad in je pak zitten?" "Ja dacht je nou serieus dat die draadjes voor de sier zijn! Dat is gewoon een lange gloeiende wurgdraad als ik hem los koppel en aanzet... Maar goed die lenzen zou ik dus kunnen koppelen aan het pak van Tony en dan zou ik die kunnen besturen met mijn hersenen." Jayden kijkt alsof hij alleen het laatste deel van mijn verhaal begrijpt. Maakt niet uit, dat is genoeg. Hij staart me nog steeds aan. "Trek dat pak nou maar gewoon aan!" Zucht ik. "Oké" Roept hij enthousiast. "En niet op knopjes drukken als je niet weet wat ze doen." "Ah" Hij trekt snel het pak aan en ik begin te werken. Mijn lenzen heb ik op mijn kamer al goed ingesteld, zodat ik ze niet uit hoef te doen waar Jayden bij staat.

Na een half uur ben ik al klaar. "oke een kleine test." Ik wil dat het pak gaat vliegen. Het pak schiet de lucht in en stopt net voor het plafond waardoor Jayden weer naar beneden viel. Ik schiet in de lach. Jayden kreunt en komt overeind, maar ik laat het pak weer terug gaan. Ik begin weer te lachen en laat het pak Open gaat zodat Jayden eruit kan klimmen. "Oke breng jij het pak weer terug? Dan ruim ik hier alles op." "Ja is goef hoor." "Goef? Ja wat een goef idee." Zeg ik lacherig terwijl Jayden het pak met zijn krachten optilt en lachend de deur uitloopt...