Niet de enige

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng


Ik sluip het gebouw binnen en begin te verstaan wat de robot stem zegt. Zou het? Kan het waar zijn? Is dit Ultron. Ik sluip achter een soort bed waar een robot op licht. Als ik door de kamer kijk zie ik duizenden robots waar aan gewerkt wordt door mechanische armen. "Maar jij, Wanda, jij kan ze uit elkaar rukken van binnenuit." Er gaat een rilling over mijn rug, waardoor ik weer een stuk van het gesprek mis. "Ik heb me altijd al afgevraagd waarom alleen jullie Struckers experimenten hebben overleefd, maar nu begrijp ik het." Strucker. Mijn vader. Zij zijn niet de enigen. Plotseling doe ik iets heel stoms. Ik sta op. "Zij zijn niet de enige. Er was een eerdere fase van experimenten. Een waar zijn eigen dochter deel van uitmaakte en het als enige van die groep heeft overleefd." Ik weet niet waarom ik zo stom ben dit te vertellen. Dit gaat hun toch niks aan. Nu zou ik weg moeten rennen, maar ik blijf staan. Waarom? Geen idee. Iets zegt me dat rennen geen zin zou hebben. Nu pas kijk ik goed naar de jongen en het meisje die bij Ultron staan. Het meisje heeft lang bruin haar en de jongen heeft wit haar. Hij is best knap. Maar ja dat zegt niets, want sommige HYDRA soldaten waren ook best knap. Ik kijk ze aan. Dit moet de tweeling zijn waar Natascha over vertelde. Dan zou het zeker geen zin hebben om te rennen. Ik was misschien best snel, maar niet zoals Pietro, de jongen. Daar kon ik niet tegen op. "Interessant." Ultrons stem geeft me de rillingen. Ik zie dat Wanda me aanstaart. Ze is vast mijn gedachten aan het lezen. Ik kijk haar aan en denk aan vliegenstront. Ze glimlacht, blijkbaar is vliegenstront grappig. "Ze staat niet aan onze kant." Er klinkt afschuw in Wanda's stem en plotseling heb ik medelijden met haar en haar broer. Weten ze wel wat ze doen? "Ze Helpt Stark." "Ik haat Tony, maar dan hoef ik de rest van de avengers nog niet te haten of te vermoorden." Het komt er hatelijker uit dan mijn bedoeling is. Wanda zet een stap achteruit, terwijl Pietro juist dichterbij komt. Ik kijk in zijn ogen en zie dat hij alleen maar zijn zus wil beschermen, dus ik reageer er niet op. Ik wil weg. Ik besluit het gewoon te proberen. "Ik moet maar weer eens gaan." Ik draai me om en loop weg, tot ik plotseling onderuit word geduwd. Als ik op sta staat Pietro voor me. "Zag je die niet aankomen?" "Je kan nu niet zomaar weggaan." De rillingen lopen over mijn rug bij Ultrons woorden...

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro