Chattierynne's Pov's

"Ma! Ate! Hindi!"

"Ryn, Ryn gising Ryn" napabalikwas ako Ng bangon tagaktak ang aking pawis, eto na naman kailan ba ako titigilan ng bangungot na iyon "Ryn okay ka lang" nag aalalang tanong ni Jane sa akin Kaya tinanguan ko nalang ito

"Are you sure?" She ask

"Yeah, don't worry I'm okay, really" tumayo ako at pumunta ng cr, there it is again, I just want to forget it what happened nine years ago but it is still haunted me, it haunted me

How can I forget it, kahit sa panaginip naalala ko ang nangyari, ang bangungot na nangyari sa akin

My tears slowing drowning in my face, how can I forget that day when they left me, it's been Nine years but still its hurt,

"Ryn" sunod sunod ang katok ang maririnig sa pintuan "Ryn okay ka lang ba talaga" tumango Lang ako bilang sagot kahit na Hindi niya nakikita

Hindi na ako nag salita at naghilamos ako ng mukha tinitigan ang sarili sa salamin "nightmare?" saad niya bigla, napatigil ako sa aking ginagawa

"What happened? Mind telling me" she ask, I'm not ready to tell her kaya pinili ko na lamang ang nanahimik kesya sabihin sa kanya "okay, I understand Ryn, but if you're ready mind telling me, promise I won't judge you" she said with a sincerity in her voice but still I keep my mouth shut "lumabas kana dyan, breakfast is ready i'll wait for you in the kitchen " I noodded my head even she doesn't see it

Narinig ko ang kanyang mga yabag papalayo sa pinto kaya naghilamos ulit ako para Hindi niya mahalata na umiiyak ako

Lumabas na ako at nagtuloy tuloy sa  kusina Kung saan naghihintay si Jane, nakahanda na ang agahan namin ng makarating ako Kaya umupo na ako at sinimulang kumain

Tahimik lang kaming kumain buti na lang at Hindi na Siya nagtanong pa tungkol panaginip ko, minsan kasi ang kulit kulit niya, but she knows her  limatition

I met her a months ago pero ang gaan ng loob ko sa kanya, she's talkative minsan magkukuwento siya kahit hindi ko siya kinakausap

"Huwag ka ng tumunganga diyan, ipagpatuloy mo na ang pagkain mo" saad niya, naalala ko sa kaniya si ate, we're in the same age pero para siyang matanda kung umatsa

Pagkatapos naming kumain ay bumalik na ako sa kwarto at inayos ang mga gamit ko

"Papasok ka?" She ask, ay Hindi ako papasok magtatambay Lang gusto ko sanang sabihin naisip ko na wag na lang

"Yeah, ikaw wala kayong pasok?" nagtataka kong tanong, kasi kapag may pasok na kami mas nauuna Siya kesa sa akin pero ngayon Hindi pa siya nag aasikaso

"Mamaya pang 10 ang class namin, Kaya mag lilinis muna ako" tumango tango ako "sige, take care" I froze again I remember my ate "hey! Are you okay?" Pukaw niya sa akin I noodded my head at umalis na

Paano ko nga ba makakalimutan sila Kung sa kaunting bagay o salita lang naalala ko siya, habang nag lalakad papuntang campus ay Hindi ko maiwasang Hindi maisip Yun, and it bring back the memories we created and it's hurts so much Kasi hanggang memory ko nalang sila makakasama

"Montecello" someone's called Kaya nilingon ko Ito

"Po?" I ask to kuya Gelo

"Sabi ko Kung papasok ka ba sa loob o Hindi, nakatutunga ka diyan"

"Siyempre papasok ho" Sabi ko at tuluyan ng pumasok, alam Kung nagulat Siya sanay Kasi sila na Hindi ako sumasagot pero pinagsawalang bahala ko na lang Ito

Tuloy lang ako sa pagalalakad nag makarating ako sa hallway ay may mga estudyante na

ng makita nila ako ay nagbulungbulungan sila ng kahit na ano

yes i know they hate me but i don't care at all

rinig na rinig ko ang mga pinagsasabi nila, if they talking about ne yun sanang hindi ko naririnig tsk

Nakatingin silang lahat sa akin pero dahil wala akong pakealam ay tuloy tuloy ako sa paglalakad Ng biglang may nabunggo ako

"Ouch!" Sigaw Ng nabunggo ko Kaya tiningala ko at na dapat Hindi ko ginawa Kasi nakita ko Lang ang pagmumukha ng bubuyog na ito

Umalis na ako habang hindi pa nakakarecover ang bubuyog na yun dahil paniguradong gagawa na naman siya ng isang eksena

Pagpasok ko sa room same atmosphere parin, ako parin ang topic nila, bulong dito bulong Doon tapos naririnig ko din naman

hinayaan ko nalang sila tutal Hindi naman sila worth it bigyan ng atensiyon ko

Napatigil ako malapit sa may upuan ko ng Makita ko na may bulaklak at chocolate SA desk ko Kaya biglang umiinit ang ulo ko,

Sino Naman Kaya ang kinginang naglagay ng basura dito sa desk ko, eh malapit Lang ang basura eh Hindi pa maitapon

"Sino ang naglagay nito sa desk ko" Sabay taas ng hawak ko, walang sumagot sa kanila "walang sasagot?" I ask again

Then one of my classmates answered "Hindi Naman para sayo Yan, ipapakisuyo Lang" and then they laugh, and it pissed me off, who the hell put it on my desk and hindi ako utusan

"Huwag kang assuming diyan, wala magbibigay ng bulaklak sayo HAHAHA"  I stared at her blankly,

"I didn't ask kung sa akin ang bulaklak na Ito ang tanong ko lang Kung sino ang putanginang naglagay ng basurang ito!" malamig kong saad, they shut their mouth

Since wala namang sumasagot sa akin ng matino at malapit lang ang busarahan sa pwesto ko Kaya ayun basurahan ang nakinabang

At sabay sabay silang nag react Kako bakit ko daw tinapon e Hindi namn daw sa akin

"Hala!!! Para Kay faith Yan bakit mo tinapon" jamella ask, isa sa mga alagad ni faith, at saka paki ko kung para kanino yang basura na yan tsk

Makalipas Lang ang ilang minuto ay pumasok si press Kaya umupo na ako "walang klase ngayon Kasi may mga meeting lahat, and behave lang kayo" she said at umalis na din agad Kaya nag sihiyawan nag mga kaklase ko

"Wohoooo"
"Yeheeeeyyyy"
"Yeeeessss"

Yan Lang nag naririnig ko Ng tuluyang nakaalis si Press sa room namin, minutes later ay pumasok si Faith as usual gulo na naman ang hanap nito

"Did you see that!" She said angrily tinitigan ko Lang Ito "did you see what have you've done in my uniform huh!" Sabay bato ng damit niya sa akin

Tinignan ko ang paligid ko adaming chismosa ahh pati siguro kabilang section nakikichismis na din

ayaw ko ng ganito, ayaw ko ng gulo, ibinalik ko ang tinggin sa kaharap ko

Tumayo ako at Hindi na nagsalita kasi masasayang lang ang laway ko sa bubuyog na ito, nilamapasan ko siya pero hinawakan niya ang braso ko

"Hey! Where you going" mataray niyang saad " you didn't bother to say sorry to me" tinignan ko siya bago nagsalita

"Sino ka ba?" I aksed

"Me!" She chuckled "I am Faith Salvador the Queen of this School" nagpakilala nga "now you know me na, apologize to me" I smirk at her

"Bakit? Mamatay ka ba pag hindi ako nag sorry" I ask her nakita ko ang inis sa kanyang mga mata "and first of all, you are not the boss para lang utusan ako" I said to her with a sarcastic tone

Ayaw long nakikipagaway Kaya hangga't Kaya Kong umiwas sa gulo iiwas ako, and also I'm not that kind of person na madali niyang mapasunod sa gusto niya tsk

"How dare you" Sabay sampal sa akin, shuta Hindi ko inexpect ko ah

feeling ko namamanhid ang mukha ko, shit ang bigat ng kamay niya

"Halaaaa!!"
"Deserve HAHAHA"
"akala mo kasi kung sino"

Compliment nila,kingina yan makakatikim talaga sa akin ang babaing to, pasalamat siya at umiiwas ako sa gulo kung hindi baka kung ano na ang nangyari dito

"Bakit Hindi Ka nalng mag sorry Kay Faith " sabat naman Ng alipores ni Faith kya tinignan ko itoo Ng masama

Ayaw ko lahat ang nakikipag away pero mas lalong ayoko SA lahat Ng sasampalin ako, nanay ko nga Di ako masampal

"That's for insulting me, you bitch" sumusubra na itong babaing to ahh " bakit ka natahimik?" Nang aasar niyang saad

"Wait, insulting you?" I asked innocently " did I insult you, I'm saying is true faith, I am not insulting you dear" i said " Yung pagsampal mo papalampasin ko pa Yun, but try to called that again" seryusong saad ko, sarap ipaanod sa ilog Pasig

"Oh my, I'm scared" saad niya na kunwaring natatakot" Bitch" mataray niyang saad

"One more time called me that again faith, I swear you'll regret it" I said with my serious tone, ayaw ko Ng tinatawag akong ng ganun, murahin niya na Lang ako Ng kahit na ano wag Lang Yang word na yan, isang talagang malaking putangina niya

"Bitch, bitch bi-" Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya, ayun nakaupo na SA sahig hawak hawak ang ilong niyang dumudugo

"I gave you my first and second warning Faith" i said with my calm tone " Hindi porket tinitingala Ka hindi ka na pwedeng laban, if they scared at you well not me!" alam kong nagulat silang lahat sa ginawa ko

Ilang taon na akong nag aral dito at Hindi pa ako napapaaway sa loob Ng campus, SA labas pwede pa

lumabas na ako sa room, sa dami Ng estudyante na nakikichismis ay paniguradong mahihirapan akong makadaan

Buti nalang at kusa silang umaalis SA daanan Kaya madali akong nakalabas

Naglalakad na ako sa hallway ng marinig ko ang usapan ng dalawang estudyante SA likuran ko

"Ang astig nun tol, wala pang nakakagawa nun Kay faith" natatawang saad nung isa

"Oo nga tol, Kaya Lang pag nalaman Ito nina Gab ang nangyari Kay Faith paniguradong mananagot Siya" saad naman ng isa pa, nakikinig lang ako SA usapan nila

"Lalo na si Jacob" I froze, pero Baka kapangalan niya Lang tsk

Hinayaan ko nalang sila

nagpatuloy ako sa pagalalakad dinala ako ng mga paa ko may garden, bihira Lang akong pumunta SA lugar na Ito kase mag gusto ko SA library tahimik Kasi dun

Umupo ako sa ilalaim ng Puno at pumikit, gusto ko lang ipagpahinga ang isip ko, iniisip Kung kailan tatahimik ang buhay ko, I'm tired really tired of this fucking life

                 R O S E  I N F I N I T Y