Chapter Ten

CHATTIERYNNE'S POV

Lalong kumulo ang dugo ko, we're about to leave when he stop us. Ano na naman kaya ang kailangan nito?

“I am sorry for what she did to your friends. Hindi na mauulit 'to” I chucked.

“Sorry? Bakit may magagawa ba ang sorry mo sa damage na ginawa niyang girlfriend mo?” sarkastiko na ani ko “dapat lang na hindi na mauulit. Dahil kapag naulit ulit, baka Hindi ko matansya at may nangyaring hindi mo inaasahan.” Hindi ki maiwasang hindi magalit. I know Jane is already forgiving her but me, no I will definitely not.

Tuluyan na kaming umalis, Hindi ako madaling magpatawad kahit na ilang kaibigan pa ang humarap sa akin I will not forgiven her for what she did.

“Ryn wait nahihirapan na akong maglakad” reklamo niya pa.

“Sino ba naman kasi ang nagsabi sa 'yo na tumakbo ka sa ng pagkalayo layo?” inis kong saad pabalik, malayo ang clinic sa may class 3-E.

“Kung Hindi ako pumunta, panigurado nasaktan mo na Yung tao!" Bulyaw niya na lalong nagpainis sa akin, mas inaala niya pa ang iba kesa sa kalagayan niya.

“Mas mahalaga pa sa 'yo ang kalagayan ng iba kesa sa sarili mo? Look at yourself! Hindi na halos makalad dahil sa ginawa nila sa 'yo, tapos mas nag aalala ka pa sa kaniya.” Hindi ko maatim kung bakit mas nag aala pa siya Kay Janina kesa sa sarili niya? Ganito na ba talaga ka soft hearted na kahit nasasaktan na siya ay mas mahalaga parin ang nararamdam ng iba.

Iwinakli niya ang kamay ko an nahawak sa kaniya at naglakad palayo, susundan ko na sana siya ngunit may humawak sa braso ko.

“Kumalma ka muna.” mahinang saad ni Tyron “Kalma muna bago mo kausapin ulit ang kaibigan mo? Pareho kayong mainitin ang ulo.” napairap nalang ako sa hangin.

Kalmado pa ako “Bitaw!" Matigas kong utos dito ngunit umiling lang siya.

Tanginang lalaki 'to “Sabing bitaw!!!” ngunit parang walang narinig ang gunggong na 'to, sapakin ko kaya 'to ngayon na.

“Nope, not until you already cool down” desisyon siya masyado.

“Bitaw! Sasamahan mo ag kai–" hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil sa isang sigaw.

“Clinic or hospital?” sigaw ni Charles na pagkalakas na Akala ko napakalayo namin, eh halos ilang metro lang naman ang layo.

Tumingin sa akin si Tyron na ikinataka ko, bakit nakatingin'tong gunggong na 'to? May dumi ba ako sa mukha?

“Tingin-tingin mo diyan?" Mataray kong ani, natawa naman siya na nagpakunot ng aking noo.

“Clinic or hospital?" Inulit Niya lang nag tanong ni Charles, bigla namang umiit ang aking mukha.

“Hospital” shuta!!!! Ano bang iniisip ko? Bakit ba Hindi ko agad na isip na ako pala yung tinatanong ni Charles. Tangina.

Lupa lamunin mo na ako ngayon na. Kinginang kahihiyan 'to.

GUSTO KO LANG naman na ihatid si Jane pero, bakit ba nangyayari sa akin 'to? Ay bakit Kasama ko ang gunggong na ito?

“Ice cream, pangpakalma” napabuntong hininga nalang ako, at tinanggap ang ice cream; sayang din 'to libre pa naman.

Tahimik ko itong linantak, hinayaan ang kasama ko, nasa seven eleven kami ngayon, Malapit lang naman siya sa university namin and I don't know kung paano ako nadala ng lalaking 'to dito.

Nagulat na lamang ako ng paupuin Niya ako sa isa sa mga chair sa labas ng seven eleven at eto ako ngayon kumakain ng chocolate ice cream.

“Bakit hindi ka kumakain ng ice cream?” nagtataka kong tanong rito ngunit nagkibiy balikat lang siya.

Ayaw niya ba sa ice cream? O Hindi niya lang talaga gusto na ang ice cream?

“Paborito mo pala ang chocolate?” agad akong napatingin sa kaniya at muling nagtama ang aming mga mata, I clearly see how beautiful his eyes chocolate brown eyes, it's not natural brown eyes. His heart kissable lips; it's color pinkish.

“You can stare at me as you many as you want” I blinked twice no, thrice. Bumalik ako sa katinuan na muli ko na naman naramdaman ang pag init ng aking pisngi “You are cute when you're blushing” saad niya na nakangiti.

‘Fuck! Fuck! Fuck!’ fucking shit! Ang ang gwapo Niya sa paningin ko? No this can't be.

Paniguradong kasama 'to sa plano nila, ipinilig ko ang aking ulo, tinignan ko siya ng masama; he just smiled at me.

Punutin ko kaya bibig nito, Hindi mapuknat ang ngiti sa mga labi niya, shit baliw na ata 'tong lalaking 'to! How can he smiled like that? Nabagok ba ulo nito?

He's my enemy fir fucking sake! And why he's acking like this? Tangina naman oh! Ano ba talaga ang kailangan ng lalaking 'to?

“What do you want?" Deritsyahang tanong ko, Hindi ko na kailangan magpaligoy-ligoy pa, kita ko ang pagkagulat sa mukha niya, I knew it!

“Ahmm! I just want to say sorry for what happened to your friend, I apologize for behalf of Janina” parang biglang kumulo na naman ang dugo ko.

“Kung inaakala mo na matatanggap ko ang sorry dahil binilhan mo ako ng ice cream nagkamali ka” I will never accept his sorry, even he will kneel infront of me “Thank you for the treat” I said and turn my back on him.

Walang dahilan para magtagal ako dito, Jane is in a hospital right now, I need to know her condition; kapag may nangyaring hindi maganda talagang malilintikan sa akin ang babaeng yun!

I don't fucking care kung kaibigan pa siya ng mga limang bukulaw na 'yun ibabalik ko sa kanya ang ginawa niya.

I call a cab, ilang minuto lang ay dumating na din, I tell him where I go. Minutes had passed I arrived.

I saw Charles, sitting peacefully; he's still not leaving? Why?

“Oh, you're here already” he said ng makita niya ako “where's Tyron?” he asked.

“Umuwi siguro” tipid kong sagot “You can leave now” malamig kong ani.

Tumango lang siya at agad na umalis, there's something fishy! Why they're acting like this? Akala ba nila nakakalimutan ko na ang unang paghaharap namin;they laughing, then they acted like they cared about my friend.

The fuck is wrong with that two! Kung sa tingin nila malilinlang nila ako, nagkakamali sila.

Kinakabahan ako naghihintay sa labas ng room ni Jane, kahit na hindi naman ito inooperhan.

Agaran akong napatayo ng may doctor na lumabas.

“How is she?” nanginginig ang kamay ko, pilit pinapakalma ang aking sarili.

“She's asleep right now, I can say she will be okay but there's is a little problem with her legs” namilog ang aking mga mata  “Dahil sa lakas ng pagkakahampas sa kanyang mga binti, nagkaroon ng fracture ang kanyang Buto, even is just a little but there's a possibity na pwedeng Hindi na siya makalakad, kaya dapat maagapan ito bago lumala” para aking binihusan ng malamig na tubig, there's a possibility na pwedeng Hindi siya makalad.

Wala sa sarili akonh napaupo, I can't believe it.

Ilang minuto akong na stay sa gaanoong posisyon, Hanggang sa pumasok ako sa loob, she's lying; sleeping na oatabg nagyon lamang siya nakapagpahinga.

How should I do? I knew she don't want to let her parents know about this but they deserve to know what her condition.

“I am sorry Jane” mahinang saad ko habang hawak hawak ang kaniyang kamay.

This is all my fault! Maybe kung hindi ko siya naging kaibigan, kung hindi ko siya naging roommate, kung hindi niya ako nakilala hindi mangyayari sa kanya 'to.

What if I just stayed at my room mangyayari pa kaya ang ganito? Kung hindi ba siya nalalapit sa akin may posibilidad na may mga kaibigan siya ngayon.

“Whay happened to my daughter?” nagulat nalang ako ng biglang may humawak sa balikat ko pero ang mas ikingukat ko ang ang kaniyang oalad na lumapat sa aking mukha.

“Honey, calm down” what did I do? Why she slap at me without saying anything? Did she just did it?

“What did you do to my daughter!" Galit nitong saad, I did nothing.

“Hello, Mrs Buenaventura” magalang kong pagbagti rito “I'll introduce ng self first. I am Chattierynne, Jane's friend” gulat ang rumehistro sa mukha ng mama ni Jane while her father is holding his wife shoulder para pigilan ito.

“I am Harrold Buenaventura and this is my wife Vevianne” ngumiti lang ako sa kanila, her mother was still angry at me, well I can't blame her, this is also my fault.

“it's nice meeting you sir, ma'am. So if you'll excuse me." He nodded at agaran akong umalis sa loob.

“I am sorry Jane, I know ayaw mong malaman nila but I can't help. They deserve to know what happened to you!” kahit ayaw ko pang iwan siya ay wala akong magagawa.

Her parents was there, to take care of her so, ano pa ang gagawin ko dun?

“Hey!” Wala Akong balak na lingunin kung sino man siya, I am tired, I need rest too “Chattierynne”napatigio ako ng hawakan neto ang braso ko, galit ko itong tinignan “What happened to your face?” ano na naman ba ang ginagawa ng lalaking 'to.

“Pwede bang wag kang magpapakita sa 'kin” inis kong saad dito, iwinaksi ang kaniyang kamay at tuluyan ng umalis.

“Wait!” Hindi ko na ito pinansin pa.

Bakit ba lagi nalang siya ang nariyan tuwing may hindi magandang nangyayari sa 'kin, katulad nalang ngayon ang the other day.

This isn't a good sign, I don't want someone, I don't want anyone to be here for me! I can handle myself.

There's a lot of thing I need to do so, and I only have one goal in my life.

I just need to found out who's behind Those accident that happened in my whole fucking life, I just wanted to know kung sino ba ang ay nga gustong mawala ako?

Kinuha na nila sa akin ang lahat, my mom, my sister, our home. Everything!

I need to fucos on that goal of mine, pero paano nga ba ako makakapag focus kung he's always there! Kung sa tuwing nasa Isang sitwasyon ako ay nariyan siya.

He's really a burden on me, they all burden on me.

I need to focus, I need to get what I wanted.

I fucking want them to pay for what they've done, on me and my family

To get the justice I am looking for almost a decades now, I need to throw them away from me, and I start to Jane.

“I am really sorry Jane” I said as I shed the tears that escape in my eyes.