deel 11

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Cresentblue geeft me een grijns.
De prins grauwt gevaarlijk. 'De hoeren zijn van ons! De soldaten mogen hun bloed niet eens opruimen. Waarom zat hij aan haar?!' Gilt de prins buiten zinnen. Ik schrik door zijn plotselinge woestheid en krijg het enge gevoel dat er meer speelt.

Cresentblue haalt zijn schouders op. 'Geen idee, prins Gale. Blackburn leek erg geobsedeerd door het meisje. Hij heeft haar ook gevangen genomen.' Hij speelt het spel slim. Te slim.

De prins trapt er met ogen open in. Gale briest bijna.'Dus hij ziet haar als zijn eigen bezit? Terwijl ze van de kroon is? Van mij, mijn broers en mijn vader?' Ik ril. De broers zou ik niet leuk vinden. Maar de vader wil ik niks mee te maken hebben.

Cresentblue glimlacht. 'Dat is een slimme opvatting, uwe hoogheid.' Hij heeft de prins met open ogen in zijn web van leugens gelokt.

'En hoe verklaart u uw eigen bezigheden, die latere ochtend, Cresentblue?' Ik laat mijn tanden net niet knarsen en gebaar naar Celesta. 'Toen u zélf een van de vrouwen van de koning bijna verkracht had?'

Deze keer is het de koning die verontwaardigd is.
'Is dat waar?'

Maar ook hier kan Cresentblue zich makkelijk uit redden. 'Het meisje liegt duidelijk. Blackburn zal haar bedreigd hebben. Het ding is doodsbang. Ze draagt waarschijnlijk zijn kind al. Ze zal moeten instemmen met zijn woord.' Hij doet net alsof hij sympathie voor me heeft.

De vingers van de koning trommelen op de troon. 'Vader, we kunnen zelfs Blackburn niet toestaan om onze goederen te verpesten.' Herinnert zijn zoon met de blauwe ogen hem.

'Dat weet ik, Maveric.'
Blackburn wordt gehaald. De kapitein komt aangelopen, zijn wolvenspeld glinsterd in het licht. Zijn warrige haar verraad wat hij aan het doen was hiervoor, en Zijn kwade blik nog meer. We hebben hem duidelijk gestoord met een dame.

'Kapitein Blackburn, klopt het dat jij deze jongedame hebt verkracht?' Vraagt prins Gale.

Blackburn's woede verdwijnt. Hij weegt duidelijk zijn keuzes af. ' Ja, dat heb ik.'

'Interessant. Ik wil wel weten hoe je dat voor elkaar hebt gekregen.' Zegt de koning dan. Ik oog zwak misselijk en lelijk. Hoe is niet de vraag. Waarom dat wil hij echt weten.

'Hij heeft zich aan haar vergrepen,' krast Cresentblue maar de koning zucht door hem van ergenis.

'Ik wil dit uit zijn mond horen.'

'Ik was aan het patrouilleren aan de vrouwenkant. Waar we de meisjes en vrouwen houden,' vertelt Blackburn rustig en kalm. ' Ik zag haar zitten, en ze leek me een makkelijk doelwit. Ze had duidelijk geen ervaring met vechten, ze was moe en zwak en zag bleek.'

'Ik wilde losgaan, ik wilde ook wraak nemen op die stomme vrouwen die het ons lastig hadden gemaakt.' Leugens allemaal leugens. Toch zouden ze zo voor waarheid door kunnen gaan.

'U bent walgelijk,' kat Celesta boos. De eerste prins knijpt haar en ze piept. Ik wil hem tegen de vlakte slaan maar Kan niet nu bewegen.

Blackburn haalt zijn schouders op.
'Ik zetten het punt van mijn zwaard tegen haar en knoopte haar los. Ik overtuigde mezelf dat ze toch niet zou vechten. Omegas zijn dol op seks onder dwang, en de koning noch zijn zoons zouden haar uitkiezen.'

'Ik heb haar naar mijn kant van het kamp gesleurd en melde me af. In Het bos heb ik haar tegen de grond gewerpt, een paar flinke klappen gegeven en daarna heb ik haar terwijl ze huilend als een varken in de aarde lag te rollen verkracht.' Weer leugens. Toch doet het pijn.

'Je bent dus echt geen maagd meer. Jammer.' Zegt prins Gale afgemeten. 'Ik had net zin in een extra hoertje. Je ziet eruit alsof je gevaarlijke lekkere dingen weet.'

'Blackburn, neem haar als je omega.'

'Wat?' Stottert de kapitein. Hij had gehoopt op een snel gesprek en daarna weer terug naar zijn verovering. Niet op een omega.

Maveric knikt naar mij.
'Je vind haar duidelijk leuk, interessant en kan haar overmeesteren. Je hebt nog geen omega gehad en je hebt als onze kapitein recht op een slavin. Ze is bekend met je lijf en wie weet vond ze het net zo opwindend als jij.'

Dat vind ik niet. Blackburn is net zo gevaarlijk als de prinsen. Ik weeg mijn keuzes af. Blackburn of de prins.

Ondanks dat hij mij cadeau krijgt is hij niet blij. Ik neem hem niks kwalijk. Hij recht zijn rug en doet zijn best waardigheid uit te stralen ondanks zijn slordige unform.

'Ik geef geen waarschuwingen. Ik straf meteen,' Zegt de kapitein tegen mij. 'Je zal me dienen, meisje.' Het is beter dan van een soldaat zijn. Beter dan van een prins te zijn. Blackburn is eerlijker, vertel ik mezelf.

Maar klopt dat wel?

Onderdanig geef ik een zacht knikje. 'Ja, kapitein Blackburn.' Ik sla mijn ogen neer en wrijf over mijn arm terwijl ik uitadem.

'Dat is nog iets, kleine omega..' hij pakt mijn kin beet. Hij staart lang in mijn ogen. Hij ademt uit en ik proef de drank die hij hiervoor had genomen.

Ik adem steeds onrustiger en heb moeite te blijven staan. Als ik wankel lacht Blackburn zijn tanden bloot. 'Ik accepteer geen andere titel van mijn omega dan de titel meester. Zelfs niet als ik je neuk.' Het laatste mompelt hij heel zacht terwijl hij mijn arm aait.

'Ben je tevreden, Blackburn?' De koning zakt nog ietsjes onderuit.

'Heel erg majesteit. Ik ben vereerd.' Hij maakt een diepe buiging voor de troon. 'Zoals altijd zijn u en uw zoons te goed voor mij. Ik ben dankbaar, Prins Maveric. Ook u, Prins Darion. U wilde het meisje tenslotte zelf.'

Darion is dus de groene geklede prins. Hij glimlacht maar ik zie weinig humor. 'Blijf in het vervolg met je poten van onze meisjes af. Ze zijn van ons. Je hebt nu een hoer om je bezig te houden, neem haar desnoods mee op campagnes.' Ik wil me niet steeds van kamp naar kamp sleuren en de dood in de ogen kijken terwijl ik naar Blackburn moet luisteren.

Blackburn knikt instemmend. Hij maakt nog een diepe buiging voor al zijn prinsen voor hij mijn aan mijn arm beetpakt.

Voor ik vertrek kijk ik nog even naar de drie smalende lachende prinsen en de doodsbange celesta die ik achterlaat. 'Je meester wacht op je, Omega. Tenzij je zin hebt in de zweep zal ik maar snel naar hem toe gaan.' Grinnikt gale.

Tot mijn grote schrik zie ik dat Blackburn al weg is zonder mij. Ik vervloek de man inwendig en ga opzoek naar de kapitein.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro