Epilogue

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

AUTHOR'S NOTE

Thank you so much for reading here's the Epilogue. There will be no book two.

---

Started in a forbidden love, ended fogetting the world of dove.

***

"Mama!" A kid called her, she wave her hand to the kid. She run towards the kid and hug her immediately. Nakakamiss naman ang batang ito.

"I miss you, baby. How are you?" She kiss the kid forehead and give her a warmest smile.

"I miss you too, mama. I'm okay po." Tsaka hinila ng bata ang babae papasok sa bahay nila. Kusang natawa si Neah dahil sa ginawa ng bata.

She's living normal here in mortal world. No wars, no powers, just ordinary living. She's happy with it though. Her life is beyond perfect but she's happy. Because her grandmother and Nacia is with her.

Yiannah Gelancia Vasquez, her baby.

"Neah nakarating ka na pala." Agad siyang nagmano sa lola niya.

"Kakarating lang po, 'la, sinalubong ako ng makulit na ito." Tsaka niya pinisil ang mukha ng batang si Nacia. "Kumusta pala kayo?" Tanong ko.

"Ayos lang, ang kulit parin ng batang ito." Natawa si Neah dahil sa sinabi ng lola niya.

Nacia is her great grand daughter. A cute little one.

Three years had pass since it happened. Three years when she's away with them, three years since she sacrifice her power, three years since she forgot them.

"La akyat muna ako." Paalam niya sa lola niya. Agad na nagbihis si Neah pagdating niya sa kwarto niya at agad siyang natulog pagkatapos. Pagod siya galing sa trabaho sa kompanya na inaasikaso niya.

Nagising siya ng hating gabi na hinihingal. Palagi nalang siyang nananaginip ng kakaiba. Hindi niya maipaliwanag, she always had a dream about an peculiar world. Halos gabi-gabi nalang siyang umiiyak sa panaginip niya. Nararamdaman nalang niyang basa na ang mukha niya.

Para siyang binabangungot, hindi niya alam kung anong nangyayari sakanya. Noong mga nakaraang taon pa to. Noong una ay malalabo ang mga mukha ng panaginip niya ngunit habang tumatagal ay mas nakikita niya na ng maayos ang mga mukha nito.

She glanced at her alarm clock.

12:12 same hour last night when she wake up from her dream.

Lumabas siya sa kwarto niya at bumaba, she poured a water in the glass and drink it immediately. Napaupo nalang siya at napahawak sa mukha niya.

Who are those people in my dream?

Why did she kept on dreaming about them? Who are those people? Importante ba iyon sa buhay niya? Lalong lalo na ang isang lalaki na dahilan ng pag-iyak niya tuwing paggising niya.

"Why did you chose to leave me?"

"I have many why's babes. Kailan kita ulit mayayakap ng mahigpit? Hanggang kailan ako aasa na babalik ka?"

Those words, she always heard those words in her dream and then she will wake up. Seeing herself crying over and over again without any reasons. Grief, sorrow and pain, she felt it everytime she wake up from that weird dream of hers.

"Tangina! Panaginip lang 'yon Neah." Pinunasan niya ang luha niya at agad umakyat pabalik sa kwarto niya.

Umupo siya sa kama niya at sinandal ang ulo sa mga paa niya at doon siya nagpatuloy na umiyak. Bakit siya umiiyak? Hindi niya mahanap ang dahilan. Palaging ganito ang scenario niya tuwing hating gabi na nagigising siya.

She felt emptiness, she felt longing for someone she didn't know. Hindi niya maintindihan ang sarili niya kung bakit siya nagkakaganito. May sayad na ba siya sa utak?

"Anong kulang sa buhay ko?" Wala sa sariling tanong niya. 

Sino ba sila? Gulong-gulo na siya. Ilang taon na niya iyong napapanaginipan. Wala suyang ibang napapanaginipan kung hindi tungkol lang doon.

"Mama..." The door of her room opened and she saw Nacia there.

She immediately wipe her tears.

"Baby come here," Tinawag niya ang bata, "bakit gising ka pa?" Tanong niya rito. Naglakad ito papunta sa gawi niya at agad niya itong niyakap.

"Nagising ako mama dahil sa panaginip ko, at nahihirapan na ulit akong matulog. I have this weird dream mama, a girl with a snake on her face. She hug me and she called me 'anak' I felt something on my heart that I can't explain, ma. I'm not afraid of her, even though half of her face had a snake." Mas lalo siyang napahagulhol sa sinabi ng pamangkin niya. Yes, Yiannah Gelancia isn't her daughter. Kinagat niya ang pang-ibabang labi niya para hindi marinig ng bata ang pag-iyak niya.

"S-save my daughter please..." She heard a voice from her dream again.

"Mama, why are you crying?" Tanong ng bata sakanya.

"I'm not crying, baby, napuwing lang ako." Dahilan ni Neah.

"No you're crying mama, don't lied." Naramdaman niya ang maliliit na bisig ng bata na yumakap sakanya.

"I-im sorry baby..." Iyon lang ang nasabi niya. Hindi niya kayang magsalita, nababasag ang boses niya.

"Shh don't cry mama, I'm here I won't leave you." She's thankful that her niece is here.

Para na rin niyang anak si Nacia, siya ang naging ilaw ng buhay niyang nawawalan na ng pag-asa. Ang buhay niyang palaging may kulang.

"Tumabi ka nalang sa'kin, para makatulog ka na ulit okay?" Ngumiti siya sa pamangkin niya.

Agad na tumango si Nacia sakanya at huminga sa kama. Hinaplos niya ang buhok ng kanyang pamangkin hanggang sa makatulog ito. She kissed Nacia's forehead, and she lay down beside her.

"I love you, baby."

***

"Wala ka bang lakad ngayon?" Tanong nang ka workmate niya.

"Wala naman, bakit?" Sagot niya.

"Neah, punta tayong Mania World!" Wika ng ka trabaho niyang si Eris.

Mania World, where did she hear that word? Bakit pamilyar ang katagang iyan sakanya? Agad siyang hinila ni Eris at pagdating nila sa labas ay agad itong pumara nang taxi. Sumakay silang dalawa roon.

Habang nasa loob sila ng taxi bigla na naman niyang naalala ang panaginip niya.

Mania World, it was the name of the world in her dream. 

Nakarating sila sa sinasabi ng kaibigan niya na Mania World. Hinila siya ng kaibigan niya papasok doon.

"Kung makikita mo lang ang mga painting dito, ma ho hook ka talaga. Sobrang ganda!" Ani ni Eris.

Pagpasok nila ay maaliwalas ang paligid. Napapalibutan ito ng napakagandang mga paintings. Eris is right, napakaganda nga ng mga paintings na nandito. The artist that made it, might be a professional.

"Welcome to Mania World ma'am enjoy the beauty of the world." Sabi ng guard na nagbabantay.

Napatingin siya sa mga taong nagkukumpulan. May kausap silang babae, her hair has a blue shades and the girl, she looks so familiar.

"Bakit po Mania World ang naisip niyong ipangalan sa art business mo rito?" Tanong ng isang babae sa babaeng may blue shades na buhok. Nakakatitig lang siya sakanila at taimtim na nakikinig.

She doesn't want to eardrops but she's curious too.

Neah wanted to remember if she already met that girl, but she can't remember meeting with this girl.

Hindi niya alam kung namamalikmata lang ba siya. Nakatingin ang babae sakanya at ngumiti. She's weird.

"As an honor of the world were I was once belong to." The girl answered while still looking at Neah.

"She's Mrs. Enriquez, the girl who paint all of this." Sabi ni Eris.

"V-viena." She muttered out of nowhere.

She suddenly remembered her dream. It was her! The girl with a power of ice and mind control. Paanong, nandito siya sa totoong buhay?

"Kilala mo siya?" Gulat na tanong ni Eris.

"H-hindi." Agad na sagot ni Neah at ngumiti sakanya.

Mukhang narinig naman siya ng babae at ngumiti ito sakanya.

"You're back." Nakarinig siya ng boses sa isip niya na mukhang galing sa babae. Or maybe she's just hallucinating. Pagod lang siguro siya.

Hindi niya namalayan na kanina pa pala siya nakatitig sa babae kaya iniwan na siya ni Eris at naglibot libot na ito. Nagsimula na rin siyang maglakad at iniwan na niya ang babae doon.

Hindi niya alam kung saan siya nakarating. Dinala siya ng mga paa niya sa isang kwarto. May nag-udyok sa kanyang pumasok doon, pinihit niya ang doorknob at pumasok siya sa silid na iyon.

There's so many paintings on the wall, and this paintings are different from what she seen outside of this room. She felt something on that painting.

There's something on that painting that she can't tell. It's somewhat special.

May painting ng mga taong may hawak na bola ng apoy, tubig, lupa at hangin. Lastly, there's a girl who's holding all ball of the elements and a light power.

Her eyes widened when she knew who's that girl is. That's her, hindi siya pwedeng magkamali. Ngunit bakit naman siya pinintura ng isang babae na hindi niya kilala? Siguro hindi siya iyon, baka kamukha lang niya.

Tinignan niya isa-isa ang mga pangalan ng mga tao na nasa paintings na may hawak na mga elemento. Nakaukit ito sa ibabang bahagi ng frame.

"Lexis Mench Adlersia - Fire."
"Freah Lorel - Water."
"Carla Atarah Foster - Earth."
"Elizabeth Hope Mendez - Air."
"Juan Chance Enriquez- Fire."
"Kemuel Hart - Water."
"Enoch Harry Mendez - Earth."
"Asher Rhett Carter - Air."

The last name she read it's make her heart beat so fast.

But the girl who's holding all the elements in the painting hasn't have a name. All of their names sounds familiar to her, but she can't remember them.

Nabaling ang tingin niya sa isang painting, may mga mga tao sa isang room. May dalawang babaeng nakatayo at mukhang nagbabangayan. Limang babaeng estudyante, at apat na lalaking estudyante. May kasama silang tatlong guro and then she suddenly remembered her dream. Nasa guidance office sila noon, it's really look the same on her dream.

"Great Nine." Kusang binigkas iyon ng kaniyang bibig.

Sunod siyang napatingin sa apat na babae na nasa classroom. The two girls are twins, at ang isa naman ay parang ang babae na nag paint nito at ang isa ay parang siya. Ito yung panahon na pinakilala siya ni Viena kay Carley at Carla.

This picture appeared on her dream too.

"Carley, Carla." Napahawak siya sa painting na iyon. For the second time her lips, speak as she knew the people in this paiting.

Are you the people that I am longing for years?

Kasunod ay isang paiting ng limang babae, isang babaeng hinihinila siya paalis sa elevator.

"Eli..." hindi mapigilang sambit.

Bakit niya nagawang kalimutan ang mga taong ito? Ang mga taong may malaking parte sa buhay niya.

Another painting is when the eight of them are in the three house. Ito yung panahon na ang girl's night out ay naging friends night out.

Viena did all of this paintings. Nagawa na ni Viena ang gusto niya, ang mamuhay ng normal. She's a great painter now. She thought they already forgotten her, after she leave that world.

She can't held back her tears while staring at the paintings inside in the room. Lahat ng mga paintings na nandito ay nakita niya sa panaginip niya.

She saw a painting of a fire ball attacking a girl.

"Chance..."

Another painting of a boy and a girl sitting on the bench in the garden.

"I-im sorry..."

Napako ang tingin niya sa isang malaking painting kung saan nasa isang puno silang dalawa ni Asher, they kissed under the colorful fountain and trees. This is where Asher confess his feelings towards her.

Natakpan niya ang bibig niya dahil hindi niya napigilang humagulhol. She miss him so much, siya ang kulang sa buhay niya. That's why she always felt emptiness in her life.

Everytime she wake up from her dream, she felt lost. The time 12:12 is the exact time that Asher confess to her. She'll able connect the dots now.

"B-babes.." She touch the painting using her left hand.

"I-im so sorry.."

Isang painting pa ang tinignan niya, darkness already done. They kissed under the full moon, the last kiss they had. Makikita sa painting kung gaano kasakit ang nangyari dito. She kissed Asher's lips with full of blood on that time.

"I-im so sorry, babes..."

She glaced at the last painting, it was a boy who's sitting under the tree alone. The tree where he confess his feelings to her. Even in that painting, his eyes are filled with sorrow and pain. He can't hide it.

"I'm sorry for leaving you alone..." Her knees are trembling not in fear but in so much longing for him. She miss him so much.

"I'm so sorry for choosing to forget you... a-always remember that I love you babes..." She really felt sorry for him, she really felt sorry for choosing to leave him.

Lahat ng nasa panaginip niya totoo, lahat ng nangyari doon ay totoo. She sacrifice to forget, for them to have a second chance to live.

"I p-promise I'll be back for you babes...wait for me." She glance at the painting once again.

"On that time we will be having our happy ending, that once we didn't able to have..." The messy hair of him in the painting looks so real.

In other world just like in the painting, he's there sitting under the tree and still waiting for her. For her to come back in the world where she once live.

"Neah, I'll wait for you to comeback." Napalingon siya sa likuran niya ngunit wala siyang nakitang tao. Is she just hallucinating? Bakit naririnig niya ang boses nito gayong wala naman ito dito.

Then a song played out of nowhere.

"Hihintayin kita
Kahit nasa'n ka pa
'Di ako mawawala
Kahit na may dumating pa~"

Ang sakit sakit ng umaasa.

"I'm hoping that you heard me... I'm hoping that I can still see you... Ang rami kong sana babes, at sana... Lahat ng sana ko magkatotoo." Hindi niya alam ang mararamdaman niya. Napa-upo siya ng tuluyan sa sahig. Ramdam niya ang sakit at pighati sa boses nito. The both of them are now living in parallel world.

"Dito lang ako
Iibig sa iyo
Hangga't nandyan ka pa
Hangga't wala ka pang iba~"

"Lo siento My Asher Rhett, my babes. Lo siento." 

Hinayaan niya ang sarili niyang umiyak sa loob ng kwartong iyon. Wala siyang paki-alam kung may makarinig man sakanya. Masyadong masakit, masyado siyang nilamon ng lungkot, kirot at pighati.

The song really fits in their situation.

Nakita niya ang isang panyo sa harapan niya. Tinitigan lang niya ito, she's drowning in so much longing of him. Walang balak kumilos ang katawan niya.

"Hihintayin kita... I guess it's already time to see you again?" Her body automatically response when she heard the voice. Nag-angat siya ng tingin, nakita niya ang pigura ng isang lalaking kanina lang ay narinig niya sa isip niya.

He wipe the tears of her, using the handkerchief.

"We may live in parallel world, but it can't stop us from seeing each other again, babes." It sounded full of love.

Nanginginig niyang hinawakan ang kamay nito. He thought it was a dream but it isn't. He's here.

"We will be having the beautiful ending that once we didn't have babes." He hug her tightly.

Yes we will.

My life is far from the word perfect, but I able to treasure every moments that I have when I'm with them.

I told myself that I'll be going back so that we will be together again my babes. I guess, I don't need to do that.

So you if you're reading this. The right time will come and you'll meet each other again. So Continue to live, because life is still going on.

I think I did the right choice, because this time the two of us will be having the ending we once wanted.

My sacrifice wasn't put in vain.

***

Some story hasn't have a happy ending but most of it had a beautiful and adventurous beginnings.

Mania World: The Imprecation of Prophecy
By DeeYanny
Plagiarism is a crime

Votes and comments are highly appreciated. Enjoy reading!

THE END

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro