Przyszli do nas nieoczekiwani goście, szczęście już poszli, ale jak tu byli, nie mogłam używać telefonu, więc uciekłam do piwnicy pograć na perkusji, i w tym czasie nauczyłam się prawie połowy partii perkusji w For whom the bell tolls, i mówię wam, to jest trudne, przynajmniej dla mnie. To wygląda tak prosto, dopóki nie zaczniesz analizować i okazuje się, że relacja stopa hihat jest irytująca i tworzy mindfuck. No więc po klasycznym wstępie mamy jakąś dziwną zmianę, stopa zaczyna z ćwierćnut robić półnuty, ale w jednym momencie, jeb, dwie ósemki, do których z automatu chce się zrobić ósemki na hihacie, ale nieeee możesz uderzyć hihat dopiero na drugą ósemkę stopy, dopóki bęben basowy nie wróci do półnut i przyokazji nie zgubić momentu uderzeń na werbel. A TO DOPIERO POCZĄTEK. Samej tej części uczyłam się przez dwadzieścia minut xd