Ze wonen nu al een paar weken in hun nieuwe huis, Rianne en haar moeder.
Eigenlijk is het maar een klein appartement in een oud flatgebouw, heel wat anders dan hun oude huis.
Maar ze wisten ook niet dat haar vader hun niet meer in huis wou, tenminste tot een paar weken geleden.
Toen vond ze haar moeder huilend bij de eettafel en vertelde die dat papa haar niet meer leuk vond en dat ze uit het huis moesten.
Dat had ze niet verwacht, natuurlijk was het haar wel opgevallen dat hij steeds langer op zijn werk bleef en dat hij minder aandacht aan het gezin besteedde.
Toch verraste het haar, vooral dat ze uit hun eigen huis weg gingen.
Pap was degene die veel geld verdiende en mam had maar een klein baantje, dus kond ze maar een klein huis betalen.
De flat zelf is best saai, er wonen vooral oude mensen en een paar mensen met baby's die de hele tijd huilen.
Maar haar kamer is wel mooi, het heeft een licht paarse muur en een mooie spiegel aan de wand.
Ze is ook graag buiten de flat, daar is namelijk een speeltuintje met een schommel.
Net zoals elke avond gaat ze naar binnen als het donker is en al moet ze maar naar de tweede verdieping, ze gaat toch graag met de lift.
Ze stapt uit de lift de gang in, aan het einde van de gang hangt een grote spiegel waardoor de gang twee keer zo lang lijkt en meestal heb je pas door dat het een spiegel is als je jezelf erin herkent.
Maar deze keer lijkt er iets mis met de spiegel, terwijl Rianne er op af loopt ziet ze geen weerspiegeling van haarzelf en er lijkt een paarse gloed van de spiegel af te komen.
Ze kijkt nog een keer goed door de spiegel een dan ziet ze een rug van een jongen, maar ze kan zijn gezicht niet zien.
Ze raakt de spiegel aan en er gaat een vreemd gevoel door haar lichaam, dan gebeurt er wat vreemds want haar hand gaat zomaar door de spiegel heen.
Verbaasd kijkt ze naar de spiegel en dan neemt ze een hap lucht en ze gaat haar hand achterna, de spiegel in.
Even word het zwart maar dan staat ze weer in een gang, het lijkt op dezelfde gang maar nu loopt de gang verder en staat er een jongen voor haar met zijn rug naar haar toegekeerd.
Voorzichtig tikt ze of zijn schouder en hij draait zich om, eerst kijkt hij verbaasd maar dan glimlacht hij "het is lang geleden dat we een bezoeker hebben gehad, maar het was te verwachten aangezien de poort niet dicht wou".
Rianne kijkt hem vreemd aan "hoezo een bezoeker, ik woon hier al een tijdje hoor", hij moet lachen "je vind het niet vreemd dat je door een spiegel heen gaat en dan weer op dezelfde plek uitkomt, nee je bent nu aan de andere kant van de spiegel".
Rianne kijkt achterom, de spiegel ziet er hetzelfde uit maar de gang is anders en de huisnummers lopen op in plaats van af.
Ze kijkt de jongen weer aan "maar waar ben ik nu dan?", hij glimlacht weer "dit is de spiegelwereld, de plek waar mensen leven die net anders zijn dan de rest" en hij wijst naar een deur.
Opeens gaat de deur open er komt een man naar buiten, tenminste de bovenkant lijkt op een man maar in plaats van benen heeft hij een lange slangenstaart.
Ze kijkt de jongen verbaasd aan "maar jij ziet er wel normaal uit", hij glimlacht en tilt zijn hoofdband op, er komt nog een oog tevoorschijn "denk je dat nu nog steeds".
Verbaasd kijkt ze naar zijn derde oog "nee, nu niet meer", hij laat zijn hoofdband weer zakken "dat vermoedde ik al, mijn naam is trouwens Deni".
"Mijn naam is Rianne" glimlacht ze en ze kijkt weer naar de spiegel "ik moet trouwens weer naar huis toe, anders is mijn moeder mij kwijt".
Hij knikt en hij loopt naar de spiegel toe, dan houd hij zijn handen er tegenaan en er opent een paarse poort.
Rianne loopt weer naar de spiegel toe "zie ik je later?", Deni knikt "je hoeft alleen maar op de spiegel in je kamer te kloppen", Rianne knikt en ze gaat door de spiegel heen.
Als ze weer in de gang staat kijkt ze naar de spiegel, ze ziet zichzelf terugkijken en ze glimlacht.
Haar moeder ligt al te slapen omdat ze morgen naar haar nieuwe werk gaat en Rianne gaat snel naar bed.
Ze ligt nog een tijdje wakker, is ze echt door een spiegel heengegaan en zal ze Deni weer zien, ze kan er geen antwoord op na een tijdje valt ze nadenkend in slaap. 
De volgende ochtend lijkt het meer alsof het een droom was toch loopt ze naar de spiegel naast haar deur en ze klopt er drie keer op, er gebeurt niks.
Teleurgesteld loopt ze naar de badkamer, dan hoort ze een bonk op de vloer en ze rent weer naar haar kamer.
Daar staat Deni met een grote glimlach te wachten "ik ben er", Rianne glimlacht terug "welkom in mijn kamer".

babetko