Chat: Mari!
Chat: Słonko, wstawaj
Chat: Mari, bo znowu zaśpisz 😑

Chat: Super
Chat: Moje słońce nie wstało i co teraz:(

Chat: Wstań skarbie
Chat: Masz już przecież za dużo spóźnień

Ja: AAA JESTEM
Ja: Zaspałam 😞

Chat: Mówiłem 😞
Chat: Szybko szybko. Może zdążysz jeszcze

Ja: Już nie😑
Ja: Dobra idę się ogarniać

Chat: Biegnij

Ja: Super.
Ja: Prawie 15 minut spóźnienia
Ja: Jeszcze chwila i miałabym nieobecność
Ja: Jakby tego było mało to nie podłączyłam telefonu do ładowania przez noc
Ja: Super
Ja: :))))

Chat: Nie masz ładowarki?

Ja: Ze sobą nie :(

Chat: Oj słońce..
Chat: Ja mam Powerbanka, więc jesteś uratowana 😄
Chat: Jeśli ładnie poprosisz 💕
Chat: Może jakiś buziak, albo coś 🙌

Ja: Jasne 😂

Chat: :(

Ja: Niech Bóg Ci w dzieciach wynagrodzi
Ja: Tyle powinno wystarczyć

Chat: No dobra
Chat: Ale te dzieci to tylko z Tobą 💕💕

Ja: Głupek😂
Ja: A wracając
Ja: Jak masz mi go zamiar dać?

Chat: Spokojnie. Twój bohater ma plan
Chat: Idź do łazienki pod koniec lekcji i otwórz swoją szafkę

Ja: Chyba żartujesz..

Chat: Nie
Chat: Jeśli obiecasz, że nie będziesz na przerwie się kręcić obok, to Ci go wrzucę

Ja: 😱

Chat: Ale tylko pod tym warunkiem..

Ja: Obiecuję! 🙌
Ja: Ale mi ją zamknij. Dobrze? 😄

Chat: No jasne, skarbie. Dla Ciebie wszystko 💕

***

Tak jak obiecałam, nie przechodziłam obok szafek. Wręcz mijałam je szerokim łukiem.

Cholernie mnie korciło, żeby jednak zakraść się i zaobserwować kim jest mój tajemniczy korespondent. Niestety, moja uczciwa natura na to nie pozwoliła.

Na następnej lekcji poszłam do szafki, w której leżał już, zwinięty kablem, niebieski Powerbank. Skądś go kojarzyłam.

Na pewno go kiedyś widziałam.

***

Ja: Dziękuję kotku 🙌
Ja: Już mi się telefon ładuje

Chat: Super
Chat: Cieszę się skarbie 💕

Ja: Ej, Chat

Chat: Tak?

Ja: A jak mam Ci go oddać?

Chat: Oj...
Chat: O tym nie pomyślałem 😱

Ja: 😂😂😂😂
Ja: Geniuszu XD

Chat: To zatrzymaj go sobie na jakiś czas
Chat: Kiedyś oddasz mi go osobiście 💕💕

Ja: Trzymam za słowo, koteczku
Ja: 🙌😘

***

-A to co to? - zapytała Alya, patrząc na mój telefon.

-Ah, to? - wskazałam na powerbanka, a mulatka kiwnęła głową. - To przenośna ładowarka

-Tyle to wiem, głupku! - pstryknęła mnie w nos. - Chodziło o to, że ty takiej przecież nie masz.

-A, no racja. To Chata

Na dźwięk tych słów, oczy Alyi powiększyły się i zaczęły emanować zadziwiającą energią.

-Dał ci ją?

-Tak - odpowiedziałam naturalnie, chociaż lekko bałam się jej podekscytowanego tonu.

-Czyli rozmawialiście? Wiesz kim on jest? Przystojny? Jest z naszego rocznika? Pewnie ma już samochód! Jeju, ale musi się o ciebie troszczyć, że nawet o taką głupotę zadbał. Wysoki jest? Powiedz, ma ładny uśmiech? - jej pytań nie było końca.

-Nie wiem, nie wiem i jeszcze raz - nabrałam powietrza. - Nie wiem.

-Że co? - zapytała mocno zdezorientowana.

-No wrzucił mi to do szafki. Nadal jest anonimowy

-Co za uparty człowiek no! - palnęła, po czym ze znudzeniem spojrzała na ładowarkę.

-Dobrze chociaż, że potrafisz to zrozumieć

Liczyłam na jakiś jej komentarz. Może zaprzeczenie... albo chociażby westchnięcie.. Jednak w rzeczywistości nie usłyszałam nic. Zerknęłam na Alye i dostrzegłam, że wpatruje się w powerbanka z nadzwyczajnym zainteresowaniem. Jej miny nie dało się opisać. Malowało się na niej zarazem szczęście, jak i zdziwienie.

-Co jest? - zapytałam niepewnie

-Mari - zaczęła i złapała w swoje dłonie ładowarkę. - Wiem czyja ona jest!

KONIEC DZISIEJSZEGO ROZDZIAŁU!

SĄDZICIE, ŻE MARI DOWIE SIĘ KIM JEST CHAT?
JAK ZAREAGUJE?
PISZCIE W KOMENTARZACH💕💕

Jeju, ale się cieszę! W końcu jadę odwiedzić swoją przyjaciółkę w Bydgoszczy ♥.
Jak ktoś jest z Bydgoszczy to chętnie mogłabym się z kimś na kilka chwil spotkać. Także piszcie!

JEŚLI BĘDZIECIE NADAL TAK AKTYWNI JAK DOTYCHCZAS, TO JUŻ NIEDŁUGO OBDARZĘ WAS UPRAGNIONYM MARATONEM!
JEDNAK MUSICIE SIĘ BARDZIEJ POSTARAĆ!

CHCECIE WIĘCEJ?
GWIAZDKA? KOMENTARZ?