Proloog

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Het groepje van vier jongvolwassenen staat tegenover een gebouw waar ze zouden moeten zijn. De naam van de studio prijkt voor op de gevel, en de drie meiden en een jongen kijken elkaar aan. Dit zou de plek moeten zijn waar ze volgens Tapani hun thuisbasis konden noemen, ook al was het maar één ruimte om samen te oefenen en te schrijven aan nieuwe liedjes en albums. Ze openen de dubbele glazen deur en lopen samen naar binnen, waar ze begroet worden door een ouder uitziende man met een grijze baard, grijze haren en pretlichtjes in zijn ogen.

"Welkom, ik heb begrepen dat jullie een eigen plek zoeken zonder alles hoeven op te ruimen. Tapani heeft geregeld dat ik jullie een ruimte verhuur, maar die hij en zijn band zal betalen tot jullie zelf goed rond kunnen komen en de kosten zelf op jullie kunnen nemen. Volg me, dan laat ik jullie je eigen plek zien. Willen jullie ook al liedjes opnemen?"

Depasche schudt haar hoofd. "Nee, we willen juist eerst rustig met elkaar samen kunnen spelen en inspelen op elkaar, zodat we beter elkaars muziekspel leren kennen. Of althans, hun drieën. De bedoeling is dat ik de managers taken op mij ga nemen. Ik maak dus zelf geen gebruik van de studio's, al zal ik wel geregeld langskomen om hen te bezoeken zodat ik weet waar ze mee bezig zijn."

De man knikt. "Geen enkel probleem. Loop maar mee, ik heb een perfecte studio voor beginnende artiesten die nog samen moeten leren spelen zonder dat ze gestoord worden door grotere bands en artiesten die hier ondertussen komen voor het opnemen van nieuw werk."

Het groepje loopt achter de man aan, en komen langs meerdere ruimten. Sommigen zijn volledig afgesloten en kan je niet inkijken, terwijl in anderen je door glazen heen kan kijken en kan zien wat er achter is. Zelfs een deur staat open waar ze langslopen, en als het groepje nieuwsgierig blijft staan en naar binnen kijkt, zien ze dat er een enorme geluidsapparatuur aanwezig is voor de opname, en dat uitkijkt op een studio met meerdere instrumenten waar alleen de muzikanten komen die op dat moment zijn of haar partij opneemt. De man heeft door dat er niemand is die hem volgt en komt terug gelopen.

"Dit zijn één van de grotere studio's die vooral gebruikt worden door de grootste bands die speciale effectgeluiden willen. Dit is dan ook de duurste studio die er is. We hebben meerdere, vooral juist kleinere voor beginnende bandjes als jullie. Kijk maar even rond, dan neem ik jullie zo meteen wel mee naar jullie studio."

Het groepje loopt door de studio heen en kijkt goed om zich heen. Niet alleen de studio is immens waar de muzikanten hun werk doen met opnemen, ook de productieruimte is immens groot. Het leek van veraf een kleine ruimte, maar dat is verre van klein. Het bureau vol met knopjes en geluidstechnische dingen loopt van de ene zijkant naar de andere zijkant en er staan meerder microfoons en stoelen, alsof meer producenten er zitten. Aan de andere kant van de studio is nog een deur, alsof de studio verlengt wordt. Hier en daar staan wat tafeltjes, en Katherine vermoedt dat het mogelijk is om wat van de geschreven teksten en muzieknoten te verbeteren of andere soorten aantekeningen te maken.

"Achter die deur zit een vergaderruimte die ook via de grote gang te bereiken is. Soms willen muzikanten samen overleggen zonder tussentijds hun instrumenten te gebruiken. Hoewel die ruimte aan deze studio zit, hoeven kleinere muzikanten niet bang te zijn dat ze die ruimte niet mogen gebruiken. We hebben daar maar één van, dus als er meerdere bands hier zijn die zonder instrument met elkaar willen overleggen, zal de meerderheid dus dat in de studio moeten doen," legt de man uit met een glimlach. "Kom, dan laat ik jullie studio zien."

Alle vier lopen ze achter de man aan, en wanneer hij volledig achter in het gebouw op de grote gang bij de laatste deur blijft staan, draait hij zich om. "Mensen vinden het vaak niet prettig om helemaal hier met hun muziek bezig te zijn, ook niet in de omringende studio's die ik ook hier heb. Dat betekent dat jullie in alle rust kunnen oefenen. Ik zal jullie een sleutel geven zodat jullie je spullen en muziekpartijen hier kunnen laten liggen met de ruimte op slot als jullie naar huis gaan." Dan doet hij de deur open en laat de vier jongeren langs hem heen lopen de studio in.

"Twee soorten drumstellen met verschillende materialen en drumstokken staan achter tegen de wand. Daarnaast staan een paar keyboards van verschillende formaten en moderne technieken, de ene ouder dan de andere. Een volledige wand hangt vol met allerlei soorten gitaren, zowel elektrische gitaren, basgitaren, akoestische gitaren met allemaal verschillende vormen en maten. Een bureau met een computer en bakjes met uitstekende papieren die muzikanten kunnen gebruiken staat nabij het raam dat precies tegenover hen. De ruimte is niet klein te noemen met veel beweegruimte en toch met zoveel instrumenten. De jongelingen kijken elkaar aan, en een glimlach komt op het gezicht van Katherine. Ze loopt direct naar de muur met de gitaren. Ze mist alleen de microfoons. Ze standaarden heeft ze wel gezien, en ze richt zich dan ook weer terug naar de studio-eigenaar, terwijl Nolyn en Johanna naar hun instrumenten lopen.

"De microfoons die normaliter in de houding gaan heb ik in een aparte ruimte, anders ziet het er overvol uit en daar heb ik al eens klachten over gehad bij de grote bands. Ik heb alles opgeruimd en wat je nodig hebt, kan je altijd wel vinden achter deze deur," antwoordt hij en hij loopt naar een deur toe vlakbij de deur waar ze zojuist naar binnen zijn gekomen. Rekken vol met verschillende microfoons zijn te vinden in het kleine donkere berghok.

Katherine pakt een paar microfoons eruit om zo verschillende uit te proberen. De eigenaar besluit hen alleen te laten, na Depasche de sleutel te hebben gegeven. Zolang ze van de studio gebruik maken, ook al gaan ze tussendoor geregeld naar huis, hoeven ze de sleutel niet in te leveren. Ze beseft dat er afspraken met de eigenaar gemaakt moeten worden, en dus besluit ze dat te doen terwijl de drie bandleden de volledige studio uitproberen.

Een uurtje later is Depasche alweer terug, en met twee bekkens van een drumstel die ze zo even heeft gepakt en slaat ermee tegen elkaar. Dit geeft zo'n hard geluid dat de anderen verschrikt opkijken en stoppen met spelen. "Sorry dat ik stoor op deze manier, maar ik denk dat het tijd wordt om met elkaar afspraken te maken over hoe en wat. Laat de instrumenten maar even voor wat het is. We blijven hier, tenzij jullie te afgeleid raken van de instrumenten, dan ga ik met jullie naar de vergaderzaal. Ik ga er vanuit dat jullie wel even de instrumenten met rust kunnen laten," legt Depasche uit en ze legt zelf de twee bekkens aan de kant. De anderen leggen hun instrumenten weg, of lopen er vandaan.

Depasche is al gaan zitten en heeft een schrijfblok op schoot, terwijl de anderen snel even een stoel of kruk pakken om zelf ook te kunnen gaan zitten. Ze steekt meteen van wal. "Voorlopig zullen we nog niks kunnen verdienen met muziek maken, en eerst moet er een nieuwe album komen. Ik denk dat het de komende paar jaar eerst vooral samen jammen is om op elkaar ingespeeld te kunnen raken, en natuurlijk ook proberen eigen muziek te maken. Ik wil vooral weten of er mensen zijn die nog andere plannen heeft de komende tijd. Eerlijk gezegd wil ik voor de zekerheid zelf een cursus of opleiding muziekmanagement gaan doen en proberen om stageplaatsen te krijgen bij de grote managementbureaus. Ik weet alleen niet of dat in lijn valt met jullie plannen."

"Eigenlijk had ik niet verwacht om nu al een band bij elkaar te hebben, en was het mijn bedoeling om mijn lopende studie verder af te maken. Of dat realistisch is en of ik kan starten waar ik gebleven ben is nog maar de vraag, maar ik kan erachter aan gaan," antwoordt Katherine fronsend. "Het hangt natuurlijk ook af wat Nolyn en Johanna willen." Beide meiden kijken nu de andere twee aan, en Nolyn grimast.

"Ik dacht sowieso alleen aan jammen tussen het studeren door, gezien ik zelf nog studeer en een bijbaantje heb om alles te kunnen bekostigen. Nu hoef ik niet veel te doen, want ik volg maar een mbo opleiding terwijl ik universitair aan zou kunnen, maar ik vind het kunnen bespelen van mijn bas belangrijker dan een opleiding voor een baan waar ik mogelijk toch niet in actief ga zijn. En hoewel ik nu het liefst meteen er vol voor wil gaan, lijkt het me verstandiger om de studie af te maken."

Katherine knikt. "Als je het zo zegt, zeker voor het geval dat het toch niks blijkt te worden, moet ik je daar wel gelijk in geven. Al zal ik niet zo snel naar de universiteit hoeven gezien het toch zelfstudie is en zo nu en dan colleges."

De anderen glimlachen. "Goed, dus jullie twee willen dus eerst focussen op het afronden van de studie. Als dit binnen twee à drie jaar is zal ik kijken of ik een verkorte traject kan volgen om muziekmanager te worden. Met een beetje geluk wil het management van Meatica of één van de andere bands mij wel helpen." Dan draait Depasche zich om naar Johanna die nog steeds stilletjes erbij zit. Ze wordt langzaam rood als ze merkt dat de andere drie naar haar kijken.

"Eigenlijk werk ik al. Ik woon dan wel nog bij mijn ouders om veel te kunnen sparen en ik geen zin heb om op mijzelf te gaan wonen, het is toch maar gewoon parttime omdat ik mijn ouders help in het huishouden en veel bezig ben met drummen. Mij maakt het niet uit, want als het lukt om met deze band door te breken gaat daar mijn voor keur naar uit. Ik zal in ieder geval wel kijken of ik wat leuks kan verzinnen met drumpartijen".

Depasche knikt goedkeurend en schrijft alles op. Met drie jaar moet er wel het nodige gebeurd zijn bij de band denkt ze zelf betreft ontwikkeling van muzikaliteit, maar ook het maken van liedjes. Dat is ook meteen haar volgende punt. "Ik ga er vanuit dat we meteen een wereldstart willen maken zodra drie van ons de opleiding of cursus afgerond heeft." Ze kijkt de groep rond, en hoewel ze weet dat de drumster zeker wel al gaat beginnen met leren maken van eigen drumpartijen, wil ze ook verder van de anderen weten wat zij zullen doen. "Denken jullie dat jullie het aankunnen om in de tijd dat er gestudeerd wordt bij elkaar komen en partijen te verzinnen en eventueel op te schrijven? Wat mij betreft mogen ook combinaties zijn van liedjes betreft bands die al doorgebroken zijn dat jullie daar op oefenen. Willen jullie wanneer de studies zijn afgerond een volledig album klaar hebben? Het is misschien niet geheel realistisch, maar gezien Katherine al veel ervaring op heeft gedaan en al wat materiaal heeft, zou het wel mogelijk kunnen zijn."

Een stilte valt en de anderen kijken elkaar aan. Ze weten het even niet goed en hier en daar wordt een schouder opgehaald. "Maar wat ga jij al die tijd doen? Blijf je al die tijd weg of kom je ook geregeld langs?" vraagt Katherine met een schuin hoofd.

"Mijn bedoeling is om geregeld langs te komen en zoveel mogelijk erbij te zijn wanneer jullie samen zijn. Ik wil echter geen druk leggen op jullie, en ben van plan om jullie veelal alleen te laten. Daarnaast zal ik ook nog niet weten of ik wel in de buurt ben, want als ik stage loop bij een groot bureau of zelfs mee toer met een band als Meatica dan gaat het erg lastig worden. Ik wil alles leren van het vak, en dus zal ik jullie veel alleen moeten laten."

Nolyn en Johanna kijken elkaar aan. Eigenlijk zal het wel fijn zijn als Depasche niet de gehele tijd er is. "Stel je kan toch veel komen, ga je dat dan ook doen? Ik denk dat het voor Johanna en mij prettiger is als we – zeker in het begin – alleen zijn met Katherine en geen druk voelen die we later wel moeten gaan voelen."

Depasche knippert even met haar ogen, deze vraag heeft ze niet zien aankomen en haar mond gaat eventjes open en dicht dat zich een aantal keren herhaalt. "Als ik – mits het lukt – eens in de maand een kijkje kom nemen en afspreken dat we dan ook samen gaan zitten en kijken wat de vorderingen zijn. Is dat prima voor jullie?"

Zowel Katherine als Johanna als Nolyn stemmen hiermee in, en opnieuw maakt Depasche meerdere aantekeningen. Soms doet ze dat ook wel tussendoor. Net als Nolyn op wil staan om zijn bas te pakken, wordt hij tegengehouden door de stem van Depasche.

"Misschien is het ook handig om alvast een bandnaam te verzinnen en na te gaan in welke muziekgenre iedereen graag wil spelen."

De groep van vier heeft het niet in de gaten, maar Tapani staat in de deuropening te kijken naar de jong volwassenen en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Het meisje heeft misschien geen ervaring als manager zijnde, laat staan in de muziekwereld, maar ze doet het wel goed. Misschien moet hij zijn manager voorleggen om haar als stagiaire aan te nemen als ze daadwerkelijk een opleiding gaat doen. Of zelfs een opleiding tot muziekmanagement voor haar creëren met praktijk.


Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro