Chapter 11:Childhood Memories

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Keira's POV

Naalimpungatan ako dahil sa pagring
ng phone ko kaya naman kung ano ano nang gamit ang nahulog dahil sa kakakapaa ko para lang matigil na yun, ang kaso dahil sa pag urong ko nalaglag ako sa kamang hinihigaan ko.

Boggshh! "Aray!, Sino ba naman kasi ang tatawag ng ganitong oras"Inis kong aniya saka tumayo at hinanap yung phone ko

"Hi keira, good morning" magiliw na sagot ng nasa kabilang linya

"Good morning din alia, mukhang maganda gising mo ah, bat ka nga pala napatawag? "

"Sorry kung naistorbo kita huh, gusto ko lang magpasalamat kase
ng dahil sayo nakilala ko na rin sa wakas yung childhood friend ko "

"Huh?, so si kaspar pala yung childhood friend mo? "

"Oo, thank you talaga"

"Always welcome, diba sabi ko sayo ipapakilala ko sayo si kaspar kaya naman ginawa ko lang yung dapat"

"Sige na babye na baka marami ka pang gagawin eh"

"Sige, bye "

Pagkatapos ng usapan namin nagdesisyon akong bumaba para naman makatulong ako sa gawaing bahay hindi narin kase ako makatulog,pagkababaa ko naabutan ko si manang delia na nagluluto kaya naman nilapitan ko ito

"O hija good morning , ang aga mo ata ngayon? "nakangiting aniya nito

"good morning din po, eh hindi na po kase ako makatulog kaya kung ok lang po saiyo gusto ko pong tumulong"

"Ahh ganun ba, o sige tamang tama kailangan ko agad itong matapos para hatiran ng pagkain sila kaspar"

"umalis ho sila?, ang aga naman po yata"gulat at nagtataka kong tugon

"Marami yata silang gagawin sa opisina kaya sila maaga, saka hindi ka narin nila pinagising para mas makapagpahinga ka"

"Ganun ho ba, kung gusto nyo po ako na lang ang maghahatid ng pagkain sa kanila para makumusta ko po sila"ngiti ko dito

"Mabuti pa nga hija para maubos nila tong lulutuin natin, kadalasan kase dati pag busy sila konti lang yung nakakain nila, sya nga pala nakalimutan kong ikwento sayo yung tungkol sa pagkakasakit ng mommy mo"

"Bakit po? ,ano pong ngangyare sakanya?"may pagaalalang tanong ko

"Nagkaroon kase ng sakit ang mom mo matapos mong mawala kaya naman dahil sa pagaalala ng tita mo sa mom mo dinala nya ito sa america para magpagaling ,sa ngayon bumubuti na ang lagay ng mom mo kaya malapit narin syang makauwi dito."

"ganon po ba, mabuti naman po at maayos na ang lagay nya kase gustong gusto ko na po syang makita"

"Wag kang magaalala hija sigurado akong magkikita rin kayo pero sa ngayon kumain ka na muna nang makaligo at makapagbihis ka na para
maihatid mo natong pagkain nila,alam mo naman na mabilis lumipas ang oras"

habang kumakain ako may bigla akong naalala na itanong kay manang

"Ah manang ok lang po ba sa inyo kung magpakuwento ako about sa childhood memories ko?"

"Aba'y oo naman ija,alam mo ba na nagkakilala kayo ni cameron dahil sa isang kendi,nasa playground ka kase nun at ako ang nagbabantay sayo matapos mong maglaro humingi ka sakin ng pagkain pero hindi kita nabigyan kase nakalimutan ko nun na magdala ng pera at pagkain mo ,iyak ka ng iyak nun hanggang sa lumapit si cameron at siguro naawa sya sayo kaya bingyan ka nya ng kendi hanggang sa niyayaa mo na syang makipaglaro sayo at naging magkaibigan kayo kaya naman simula non naging malapit kayo sa isa't isa .kaya naman nung nawala ka
sobra ang pagaaalala ni cam nun sya nga pala sa susunod na araw nalang ulit ako magkukuwento sayo sa ngayon kailangan mo nang magmadali para maihatid itong mga pagkain nila. " mahabang salaysay nito.

At kagaya nga ng sinabi ni manang delia agad akong naligo at nagbihis
para agad na makapunta sa company nilang tatlo,dahil wala masyadong traffic mabilis kaming nakarating sa company ni kaspar pero hindi rin ako nagtagal kase yung secretary ni kaspar yung nakausap ko.

kaya naman mabilis kaming nakarating sa company ni scot ,agad akong lumabas ng sasakyan at akmang tatawagan ko na sana ito nang agad ko syang nakita sa exit ng company. di na ako nagatubili pa at agad na akong lumapit sa kanya saka pinatay ang phone ko.

"Hi scot, how did you know na pupunta ako dito? eh hindi naman kita tinawagan"agad na tanong ko sakanya

"Kaspar told me"nangiting sagot nito

"ah ok btw here's your lunch"

"Thank you babe, can you stay here?
para naman masamahan mo kong kumain"

"I'm sorry scot pero kailangan ko pa kaseng ihatid kay cameron yung food nya "

"Pwede mo namang ipahatid nalang kay manong "nangungumbinsing aniya

"Sorry talaga scot pero I promised to manang delia na ako mismo ang magdadala ng food ni cameron,I hope you understand "

"Ofcourse, I understand don't worry"may lungkot ngunit nakangiting aniya nito

"Thank you scot, I'll better go na baka kase matraffic pa kami"

"ingat ka, bye"

Matapos kong magpaalam kay scot agad akong sumakay sa kotse at nagpunta naman kame sa company ni cameron,at dahil hindi naman matraffic mabilis kaming nakarating sa company kaya naman tinawagan ko na agad si cameron pero hindi nito sinasagot ang tawag ko kaya naman ako na mismo ang pumunta sa office nya.

nang makapasok ako sa loob ng company agad akong nagtanong sa guard at agad din nitong sinabi sakin yung floor ng office ni cameron, nang makarating na ako sa floor kung saan naroon ang office ni cam agad akong kumatok duon bago ko buksan ang pinto.

"Hi cameron, sorry to disturb you"

"Its ok, why are you here? "

"I came here to bring your lunch, manang delia told me na masyado daw kayong busy ngayon kaya tinulungan ko sya sa paghanda ng pagkain at dahil wala naman akong gagawin sa mansion nagpresinta ako na ako na mismo ang maghahatid ng pagkain sa inyo."

"Thank you "

"Hindi narin pala ako magtatagal, naghihintay kase si manong jude sa babaa"

"Stay here"malamig at seryoso nitong tugon

"Pero"-he cut my words

"Don't worry I call manong jude, so just sit there"

Kagaya nga ng sinabe ni cam agad akong naupo sa couch sa may kanan nya.habang kinakausap nito sa telepono si mang jude inilibot ko naman ang paningin sa opisina nito at talaga namang napahanga ako dahil ang ilan sa mga disenyo dito ay
mga painting .nang matapos na sa pakikipagusap si cam agad nitong ipinagpatuloy ang pagtype sa laptop nya ,makalipas ang ilang minuto napansin kong natigil ito sa pagtytype at sinimulang kunin ang baunan nya atsaka kumain.

nang matapos sya kumain agad nitong inayos ang ilang mga nakakalat na gamit sa lamesa nya atsaka tumayo at lumapit sakin.

"Let's go"

"Saan tayo pupunta? "

Pero imbes na sagutin nya ako nauna pa itong naglakad sakin nuh kaya problema nun?

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro