Scot's POV

Guilt ,yan ang nararamdaman ko sa mga oras na ito ngunit hindi ko alam kung paano sasabihin kay keira ang totoo dahil natatakot ako, natatakot ako na baka hindi na ako mapatawad pa ni keira.

Sa ngayon palakad lakad ako dito sa sala namin na para bang nababaliw pero ang totoo ay kinakabahan lang talaga ako.

"Son, what are you doing?" my mom ask worriedly habang papalapit ito sa kinatatayuan ko.

"Mom?, akala ko po may pinuntahan po kayong business trip ni dad?" nagtatakang aniya ko dito

"Actually yung dad mo lang yung pumunta at nagpaiwan ako dito kase nagaalala ako sayo ,ano bang nangyare?" my mom said habang nakakunot ang noo nito hindi dahil galit ito kundi dahil worried lang ito saakin.

"May nagawa po akong mali... at hindi ko alam kung mapapatawad ba ako nung taong nagawan ko non" I said habang nakatingin sa sahig dahil nahihiya ako kay mom and after all medyo matagal nadin nung nakapagkuwentuhan kami

"Halika nga't maupo ka muna" aniya ni mom pagkatapos ay inalalayan ako nitong umupo sa couch

"Nakabuntis ka ba?"kalamadong aniya nito

"Mom naman! Syempre hindi po noh" nanlalaki ang mata kong aniya dito

"Ano ka ba Scot nagbibiro lang ako anoh" she said then laugh so hard

"Mom naman!" kunwaring inis na aniya ko dito na ikinangiti lang nito

"Gusto ko lang naman na mapagaan yung nararamdaman mo kase kanina ka pa natetense dyan eh,ano bang problema?. You know naman na pwede mong sabihin sakin lahat diba" my mom said in a sweet tone na syang ikinangiti ko

Naalala ko tuloy yung mga memories naming dalawa nung bata pa ako at ang sarap lang balikan nung mga alaalang yon,kung saan lagi syang may time para sakin.
Simula kase nung mas umangat yung kumpanya namin ay lagi na syang kasama ni dad kaya hindi na kami nagkakabonding ni mom.

"Mom,may nasaktan kase akong tao na sobrang importante sakin at kaya ko sya nasaktan dahil nagpakaselfish ako at di ko man lang inisip yung mararamdaman nya" nakatungong aniya ko dito

"Then say sorry and ayusin mo yung nagawa mong gulo" she said in a calm tone

"Pa-paano kung nagalit sya sakin at di na nya ako mapatawad?" I worriedly said

"Hayaan mo lang na magalit sya sayo at kung hindi ka pa nya mapatawad ang dapat mo lang gawin ay maghintay at bumawi sa mga pagkakamali mo sakanya" makahulugang aniya ni mom sabay yakap nito sakin na syang nagpatulo ng luha ko na kanina ko pa pinipigilan

"I-I miss you mom" aniya ko habang patuloy padin ang daloy ng aking mga luha

"I know son and I-I'm sorry kung wala ako nung mga panahon na kailangan mo ako, sorry kung mas inuuna ko yung company natin kesa sa magabayan ka at maalagaan , pasensya ka narin kung nawala ako ng time para sayo pero alam mo naman kung gaano kita kamahal diba"

"Thank you for the advice mom and sorry rin kung may mga nagawa akong mali noon , sorry kung naging pasaway man ako. I promise na babawi ako sayo mom" aniya ko bago bumitaw ng yakap dito at pahidin ang luha ko

"Ano bayan son mukhang kumalat na ata yung make up ko" natatawang aniya nito

"Hindi naman mom eh,mukha nga pong waterproof yang make up mo"

" Sus ang anak ko talaga, BTW how's Keira pala?"

"You know what mom,maganda ka parin po pala kahit nasa 50's kana.pilyong aniya ko,actually I'm not sure kung ok na sya ngayon"

"Nako ok na sana kayalang bakit pinaalala mo pa yung edad ko.natatawang aniya nito sabay hampas sa balikat ko. Then puntahan mo na sya "

"Pero pano ka po?"

"I'm fine naman dito at Isa pa maya maya ay darating din yung Amiga ko kaya ang mabuti pa magbihis ka na at puntahan mo na sya"

"Thank mom, I love you" nakangiting aniya ko sabay halik sa pisngi nito

Matapos kong ayusin ang sarili ko ay agad akong bumaba ng kuwarto para magpaalam kay mom,matapos nyon ay agad ko pinaharurot yung kotse ko papunta sa mansion nila Keira, matapos ang ilang oras ay nakarating na ako sa mansion at nadatnan ko si keira na nakatulala sa may couch. Mugto din ang mga mata nito dahil siguro sa kakaiyak , alam ko na hindi ito ang tamang oras upang sabihin sakanya ang totoo ngunit kailangan ko nang sabihin ito.

"Keira...Can we talk?" Aniya ko dito ng makalapit ako

"S-scot ikaw pala yan ,anong ginagawa mo dito?" garalgal ang boses na aniya nito

"I came here to talk to you"

"S-sure, tara sa garden"

Tahimik kaming dalawa habang patungo sa garden at dahil hindi ako sanay na tahimik si keira, ako na mismo yung bumasag ng katahimikan .

"Are you okay?" I ask worriedly dahil maaga ang mga mat nito at ang putla putla din nito

"O-ofcourse I am , don't worry" aniya nito ng nakangiti kahit na halata sa mga mata nito ang lungkot

Nang makarating kami sa garden agad ko itong inalalayan upang makaupo at matapos non ay umupo nadin ako sa upuan kaharap nito.

" A-ano nga pala yung gusto mong pagusapan natin? "

Kaya mo toh Scot at dapat kayanin mo kahit anong mangyare...You can do it!!!

"I'll go straight to the point keira... seryosong aniya ko. I'm sorry, sorry kase ako yung dahilan kung bakit nagalit ka kay cameron. Nakipagtulungan ako kay ashlieanne... para iset up si Cameron, nung unaay nagaalinlangan ako kase alam ko na masasaktan ka"

I paused and bite my lips to prevent myself caused my voice started to shake at kung hindi ako hihinto ay baka tuluyan nang bumigay yung mga luha ko,nung maging kalmado ako ay nagsalita na agad ako.

"Pero itinuloy ko parin kase naging selfish ako at idagdag pa na hindi parin ako makamove on sayo..... I'm sorry" I said in a low tone habang nakatungo at hindi inaalis ang tingin ko sa mini table na nasa harap namin

Keira POV

Nanginginig ang mga kamay kong nasa ilalim ng mesa at tila ba nabingi ako sa sinabi ni Scot , at ang puso ko na kanina ay kalmado ngayon ay tila sumikip at bumigat ito .

"This is n-not a g-good joke Scot" I said in a soft tone while forcing a smile and hoping na hindi totoo ang sinasabi nito

"Even if how I want to tell you that this is a joke , I can't because ... It's not.
I'm sorry Keira"

Alam ko na hindi naman nya kasalanan dahil nadala lang din siguro yun ng emosyon nya , ngunit pilit naman itong kinokontra ng puso ko dahil naging selfish sya . Sinabi nyang mahal nya ako pero nagawa nyang lokohin ako at yun ang mas ikinagalit ko at hindi maintindihan.

"Why?, Bakit mo toh ginawa? I trusted you , you know that !! " may pangigigil sa tonong aniya ko habang nagingilid ang mga luhang kanina ko pa sinusubukang pigilan.

"I'm sorry. nagsisising aniya nito habang nakapokus padin ang tingin nito sa mini table na nasa harap namin. I was a jerk that time at nadala lang din ako ng emosyon ko.
I'm sorry for b-being selfish and ignore how you feel when I do that but h-hindi mo naman ako masisisi dahil minahal kita.... at sa huli nasaktan ako" he said in teary eye, bawat salitang sinasambit nito tila ba mga karayom na unti unting tumutusok sa puso ko,dahil isa sya sa mga taong malalapit sakin at ineexpect ko din na hindi nya ako mgagawang saktan.

"B-but that wasn't enought to hurt me like this y-you know " I said bursting in tears dahil hindi ko narin mapigilan pa ang mga emosyong narardaman ko isabay pa ang sobrang frustration dahil sa lintik na set up na yan

"I'm sorry sorry sorry sorry, p-please don't cry and instead just hurt me, kase mas kaya ko yung tanggapin kesa sa makita kang umiiyak " he said habang papunta sakin at bigla itong lumuhod at sabay na hinawakan nito ang mga kamay kong nakahawak sa bibig ko.

"B-bitawan mo ko, you are a jerk! Yes but I just can't hurt you physically kahit gaano ko pa kagusto ,kase wala namang magbabago eh kung gagawin ko yon. You know what...just leave already dahil m-mas makakatulong yon and...I don't want to see you or hear your voice a-anymore, so leave me alone please......" Sa ngayon ay hindi ko kayang sumigaw man lang dahil nanghihina ako kaya't kalmado ngunit may pangigigil ang tono ko.