Maud

Ik voel  dat mijn ogen zwaar zijn. Ik probeer rustig mijn ogen open te doen, maar dat lukt niet helemaal. Ik probeer het nog een keer maar het lukt weer niet. Ik probeer het net zolang tot ik de hoop op geeft en weer in slaap val.

Ik word voor de tweede keer wakker en probeer mijn ogen weer open te doen, en gelukkig dit keer lukt het wel. Ik kijk rustig om me heen en voel me in paniek raken. 'Waar ben ik, wat is er gebeurd.' Ik zie naast me een knopje zitten, dus ik drukte er snel op en zie binnen vijf seconden de dokter naar binnen komen lopen. 'Hey Maud, hoe voel je, je?' Ik kijk de man raar aan. 'Waarom ben ik in het ziekenhuis?' Zeg ik verward. En opeens komen er allemaal herinneringen weer naar boven.

{Flashback}

Ik loop de gang op en daar botst ik perrongeluk tegen Sanne op. En terwijl dat gebeurde , gebeurde het waar ik al bang voor was. Sanne had mij in elkaar geslagen en daardoor viel ik......

{Einde flashback}

Verder kan ik me niets herinneringen. Maar ik kan me wel herinneren wat daarvoor was gebeurd. Meneer Dijkstra heeft bekend dat hij verliefd op mij is min of meer. Want ik heb het zelf geraden. Ik zie de dokter mij aanstaren. 'Hey Maud gaat het wel?' Vraag de dokter tegen mij. 'Ja', zeg ik en ik kijk weer de kamer rond. 'Maud, is het goed dat ik je vader op haal?' Vraagt de dokter. 'Wat nee niet mijn vader.' Gil ik net iets te hard. Want ik wist wat me dan zal overkomen, mijn vader zal mij uitlachen en wensen dat ik nooit was wakker geworden. 'Hoezo niet?' Vraagt de dokter. 'Laat maar, laat mijn vader maar naar binnen,' zeg ik geërgerd en ga languit op mijn bed zitten. 'Wat is er Maud?' Vraagt de dokter weer. 'Niets', zeg ik en ik doe mijn ogen weer dicht en val in slaap.

Terwijl ik wakker word voel ik opeens een warme hand op mijn hand liggen. Ik doe mijn ogen open en zie niet mijn vader naast mij zitten maar meneer Dijkstra. Ik voel me rood worden. 'Hoi, wat doet u hier?' Vraag ik verbaasd. 'Nou je vader spelen, maar ik ben blij dat je wakker bent want je hebt zeker. vier dagen liggen slapen',  zegt meneer Dijkstra tegen mij. 'O echt?' Vraag ik vragen. 'Ja en toen werd je eindelijk wakker.' Ik kijk meneer Dijkstra aan en kijk snel weg. 'Meneer...' Maar ik werd onderbroken. 'Noem me nu maar gewoon Julian.' Ik kijk meneer Dijkstra, of Julian verbaasd aan. 'Mooi naam', zeg ik en ik kijk hem met een glimlach aan. 'Dankjewel.' Ik probeerde recht op te zitten wat mij gelukkig ook lukt. Ik denk na en vraag me in een keer af wat er met Sanne is gebeurt. 'Wat gebeurd er met Sanne?' Vraag ik vragend. 'Ze is een week geschorst.' Ik kijk Julian blij aan. 'Dankjewel', zeg ik en ik wil uit bed stappen om wat drinken te halen, maar ik werd tegen gehouden door de dokter die binnen komt lopen. 'Maud, ik denk dat je nog even in bed moet blijven liggen tot we zeker weten dat alles goed is', zegt de dokter vriendelijk. 'Oké', zeg ik en ik ga weer in bed zitten. 'Maud, weet je misschien wat er is gebeurt voor je ongeluk?' Vraag de dokter aan mij.' Ja, Sanne een klasgenoot heeft me in elkaar geslagen en toen werd alles wazig', zeg ik tegen mij zelf. Ik kijk meneer Dijkstra aan en zie de dokter mij goedkeurend aan kijken. 'Nou ik zou je nog één nacht in het ziekenhuis willen hebben voor de zekerheid en als het morgen nog steeds zo is als nu mag je naar huis', zegt de dokter vriendelijk. 'Is goed, mag ik nu wat drinken halen?' vraag ik vriendelijk. 'Maud ik haal wel wat voor jou', zegt Julian tegen mij. 'Is ook goed', zeg ik en ik zie Julian de kamer verlaten. Ik zie de dokter naast mij op bed komen zitten. 'Maud, kun kun je me vertellen wat er aan de hand is met je vader?' Zegt de dokter ondervragen aan mij. 'Uhm, er is niet met hem aan de hand, met de andere wel', zeg ik om er tussen uit te proberen komen. 'Maud, wat er er dan met de andere vader aan de hand?' Vraagt de dokter aan mij. 'Nou, Uhm.' Ik vind het gewoon super lastig te zeggen. 'Je kunt me vertrouwen',  zegt de dokter. 'Mag meneer Dijkstra er bij zijn.' Oeps, ik heb hem volgens mij verraden nu. 'Oké, het is je docent plaats van je vader', zegt de dokter. 'Ja, en hij weet van mijn thuis situatie af. En daarom zegt hij dat hij mijn vader is', Zeg ik. 'Oké, wil je het zeggen of niet', zegt de dokter vriendelijk aan mij. 'Uhm, liever niet', zeg ik. 'Nou als er iets is, als als het toch wilt vertellen aan mij op een duur, kun je mijn naam gewoon vragen aan de balie en ik kom er aan', zegt de dokter. 'Wat is je naam dan?' Vraag ik vragen aan hem. 'mijn naam is dokter Miller.' Ik kijk hem aan en knik dankbaar terwijl meneer Dijkstra de kamer weer in zie komen lopen met een glas water. 'Nou dan laat ik jullie wel even alleen', zegt de dokter en hij loop de kamer uit naar de gang.

Ik blijf  alleen achter met meneer Dijkstra in de ziekenhuis kamer waar ik in verblijf tot ik beter ben. Ik kijk. Meneer Dijkstra aan en kijk weer weg. Opeens bedacht ik me dat ik mijn vriendin Maaike nog moest appen dus ik wil opstaan maar ik werd weer op het bed geduwd door Julian.  'Hey Julian laat mij mijn mobiel gewoon even pakken',  zeg ik geërgerd. 'Vraag het gewoon aan mij, de dokter zegt niets voor niets dat je rustig aan moet doen Maud', zegt Julian tegen mij. 'Oké,  mag ik mijn mobiel?' Vraag ik nu vriendelijk maar wel nog geërgerd aan Julian.  'is goed', zegt Julian en ik krijg mijn mobiel van Julian.  Ik pak de glas water dat Julian speciaal voor mij heeft opgehaald op de nachtkastje. Ik pak de glas en dronk er een slokje van en zette het weer op het nachtkastje. Ik opende toen mijn mobiel en zie dat ik zeker 20 berichten heb. Ik lees eerst de groepapp van mijn ouders.

____________________________

Pap: waar ben je Maud,  nu onmiddellijk thuis komen. Of ben je dood.

Mam: hopelijk wel,  want dan kunnen we eindelijk rustig leven en je lelijke kop niet meer zien.

Pap: hahah,  das waar.

Mam: Maud, reageer is.

Pap: ze is dood, ze kan niet meer reageren.

Mam: gelukkig lekker rustig.

Pap: ik verwijder haar uit deze groepapp want ze reageert toch niet.

Mam: oké.

Pap heeft je verwijderd.

__________________________

Ik voel tranen in mijn ogen komen. Waarom doen mijn ouders zo, dus ik weet zeker dat ik niet meer thuis kan komen. Ik ben gewoon niet meer welkom. Dat is mijn conclusie maar ik voel al weer tranen in mijn ogen komen. Ik kijk Julian aan en zie hem mij vragend aan kijken. 'Wat is er Maud?' Vraagt Julian vertrouwelijk aan mij. 'Ik kan niet meer naar huis Julian,  mijn ouders denken dat ik dood ben, of dat ik niet meer thuis wil zijn en dus ze hebben mij al uit de gezin gezet', zeg ik tegen Julian. 'Maud het komt goed, we vinden hier wel een oplossing voor',  zegt Julian vriendelijk aan mij. 'Julian,  bedankt', zeg ik en ik begin verder mijn berichten te lezen. Ik zie dat Maaike me zeker vijf berichten heeft gestuurd.

___________________________

Maaike: waar ben je?

Maaike: heb alles gehoord van meneer Dijkstra schrok me dood, hopelijk wordt je snel wakker en word je snel weer beter.

Maaike: Maud,  begin me nu echt zorgen te maken hoor.

Maaike: wacht wel tot je reageert.

Maaike: nu vind ik het te lang duren.

_______________________

Ik les al Maaike's berichten en besluit meteen er op te reageren.

______________________

Maud: Hey Maaike het gaat al veel beter.  Mag morgen naar huis.

Maaike: yes,  je bent wakker. Hoe voel je je?

Maud: wel goed denk ik.

Maaike: mooi,  kan ik vandaag lang komen?

Maud: nee ga morgen al wel en Julian is bij me.

Maaike: wie is Julian?

Maud: meneer Dijkstra.

Maaike: oeeeh doe je voorzichtig met zoenen. Hihhi

Maud: hou op.

_________________________

Ik voel me rood worden en ik kijk naar Julian en zie dat hij mij zit aan te staren en snel weg kijkt terwijl hij ziet dat ik hem zit aan te kijken. Volgens mij heb ik hem gewoon betrapt met staren naar mij. Ik kijk weer op mobiel en zie dat Maaike weer een bericht had gestuurd.

________________________

Maaike: jaja,  zal wel.

Maud: moet nog op andere reageren.

Maaike: is goed.

Maud: Doei.

________________________

En ik drukte op volgens berichten van Ramin. 

__________________________

Ramin: Hey Maud, app me als je wakker bent ben bezorgd over je.

Ramin: wanneer wordt je nou een keer wakker, het is saai zonder jou hier op school.

Ramin: toe nauw.

Maud: ik ben wakker.

Ramin: yeay, mijn maatje is wakker.

Maud: hahah maatje?

Ramin: ja maatje.

Maud: ik ben blij dat ik wakker ben, mag morgen naar huis volgende week kom ik weer op school want morgen is het vrijdag.

Ramin: mooi, naast elkaar zitten tijdens Nederlands?

Maud: is goed.

Ramin: moet gaan voetbal training.

Maud: veel plezier.

___________________________

En ik opende de volgden app en mijn gezicht werd al meteen heel bleek en somber,  één keer raden wie mij zo nodig niet met rust kan laten? Ja je hoort het Sanne.

_________________________________

Sanne: Hey Maud, je moet blij zijn dat je niet dood bent,  misschien volgende keer wel.

_________________________________

Ik lees het en voel al weer angst naar boven komen. Ik kijk Julian aan en besluit het niet te zeggen want de volgende bericht houd me tegen.

__________________________________  

Sanne: zo je bent wakker, ik zie dat je het hebt gelezen. Als je één woord tegen Meneer Dijkstra gaat zeggen komt het met hem ook niet goed. Dan betrek je hem er bij.

__________________________________  

Ik schrik me dood, waarom zou Sanne Julian er bij betrekken terwijl ze verliefd op hem is, of ze is niet verliefd op hem, maar ze doet dit omdat ze denkt dat ik hem misschien leuk vind. En dat ze mij probeert te irriteren,  en jaloers te maken? Al die vragen dwaalde dus nu door mijn hoofd...